Het huis van de Cullens

Bella had haar ogen maar tot spleetjes kunnen openen en had het gesprek half gevolgd. Ze hoorde Edward vertrekken en wist dat ze nu alleen met Renesmee in de kamer was. Ze liet een verdrietige zucht horen terwijl ze probeerde overeind te komen, ze hield er helemaal niet van om gewond te zijn ... maar Aro had de wonden die bijna waren genezen alleen maar meer open gehaald. Ze steunde op haar elleboog terwijl haar hoofd vreemd tegen haar schouder hing. Ze kon de sterke greep van Aro om haar nek nog voelen. 'Ik ben een last ... ik ben een zwakkeling ... Ik moet .. Aro.' perste ze uit haar longen. Ze begon kramp achtig te bewegen en rolde naar de zijkant van het bed. Ze rolde met een smak van het bed af en kromp inelkaar terwijl ze een uitweg zocht. 'Ik ... ik ... ik moet naar Aro. Ik breng jullie in gevaar... Renesmee ... je moet me helpen uit helpen uit het huis te ontsnappen!' zei ze hakkelend. Ze wist maar al te goed dat Cacius haar alsnog zou willen doden. Ze voelde de tranen weer over haar wangen stromen en bleef op de grond liggen, 'Mislukkeling. Zwakkeling.' zei ze boos tegen zichzelf.

Esme was weer terug van de jacht en op haar weg was ze Aro en Jane tegen gekomen. Spijtig genoeg. Hij had echt de pest aan de Volturi,allesins om wat ze met Edward deden en wilde aanvangen. Ze liep door het huis en passeerde Edward's kamer en zag daar Bella liggen. Ze liep naar binnen en ging bij haar zitten. "Je bent geen mislukkeling Bella. En jij gaat mooi niet naar Aro of naar wie dan ook,jij blijft hier,jij en Edward en Renesmee kunnen rekenen op ons. We houden elk gevaar tegen Bella,maar je bent geen zwakkeling"zei ze zacht tegen haar dochter en streek zachtjes over haar voorhoofd. "Renesmee,wil je even een natte handoek gaan halen voor me"vroeg ze dan aan Renesmee.

Bella hoorde opeens de lieflijke stem van Esme dicht bij haar. Ze hoorde dat ze bij haar ging zitten en probeerde goed te bewegen. 'Esme .. ik móet dit doen. Ik breng jullie alleen maar in gevaar ... ik ben wél zwak. Anders had ik me wel kunnen verzetten tegen Aro .. of Embry.' zei ze terwijl de tranen bleven stromen. Ze kwam kreunend op haar ellebogen terecht terwijl ze zich omdraaide en kreeg haar ogen nauwelijks open. 'Ik .. moet gaan.' prevelde ze. Ze hoorde opeens Alice gillen en kreeg een pijnlijke steek in haar hoofd. 'Auw.' kermde ze. Ze keek met waterige ogen naar Renesmee en zag Esme door haar wimperharen naar Alice toe gaan. Nu moest ze echt weg komen. Niemand kon haar tegen houden, ze wilde alleen maar redden wat ze lief had. Ze draaide zich weer krampachtig om en viel languit op haar buik op de grond.

Renesmee rende naar beneden om daar een natte doek te gaan halen voor haar Esme. Toen ze terug kwam zag ze hoe Bella op de grond viel. Snel bukte ze zich om haar te helpen op staan. 'Mam, je weet dat we niet zonder jou kunnen. Het maakt niet uit wat er gebeurd. Als we bij de Volturi zijn is het nog beter dan als jij dood bent. Dan verlies ik mijn vader ook nog. We zorgen er voor dat het niet gebeurd mam. En jij moet nu gaan liggen' zei Renesmee eerlijk tegen haar moeder terwijl ze haar aan keek met haar bruine ogen. Het was belangrijk dat Bella zichzelf niet in meer gevaar bracht.

'Je vader komt me echt niet achterna. Dat heeft hij beloofd.' mompelde ze naar Renesmee. Ze begon aarzelend met de hulp van Renesmee op te staan en stond wankelend op haar benen. 'Ik .. ik moet écht naar Aro.' fluisterde ze naar haar dochter. Ze voelde haar lichaam weer weigeren mee te doen en probeerde langzaam op de rand van het bed te gaan zitten. Ze probeerde haar hand uit te strekken zodat ze niet te hard zou vallen maar sukkelde toch achterover terwijl ze een soort kreetje liet horen. 'Aro heeft gewoon gelijk.' zei ze zwakjes. Ze rolde op haar zij in het bed en bleef doodstil liggen. 'Ik ben een rotte kies in een rij perfecte tanden.' piepte ze. Ze vond eht verschrikkelijk zo tegen Renesmee te praten .. alsof haar dochter er iets aan kon doen! Ze sloot haar ogen terwijl ze een ontsnapping bedacht in haar hoofd, ze moest hier weg ... om haar familie te redden.

Renesmee schudde haar hoofd en ging naast haar moeder zitten. 'Mam alsjeblieft luister nou. Papa kan niet zonder jou, ik kan niet zonder jou en de rest van de familie ook niet. Je moet naar me luisteren. Als jij dood gaat zullen ze ons alsnog gaan halen. Denk toch eens na. Ik heb die Aro ontmoet. Hij gaat niet eerlijk spelen. De Volturi speelt geen eerlijk spel, ik weet het zeker en jij weet het beter' zei Renesmee terwijl ze haar moeder recht aan keek. 'En ja nu ben je zwak, maar wat kan je anders zijn nadat een weerwolf je aan heeft gevallen. Dat is niet niks hoor' zei Renesmee tegen Bella. Ze moest zichzelf eens leren respecteren.

Bella had met haar handen voor haar gezicht zitten luisteren naar haar dochter en keek op. 'Ik weet zeker dat jullie het wel zonder mij overleven.' zei ze terwijl ze haar lippen tot een streep perste en in een rare houding op de haar zij ging liggen. Ze deed haar hoofd een stukje naar achter zodat ze met haar hand haar hals kon bestuderen, het leek alsof Aro haar nog steeds in de stalen greep vast hield. Ze zuchtte zachtjes en kromp weer inelkaar, haar ribben leken wel verbrijzeld! Ze ging weer in de vreemde houding liggen en sloot haar ogen opnieuw. 'Maar het is de enige manier om ze een beetje te sussen.. Ik weet zeker dat jullie meer kunnen zonder dat ...' ze hield even op met praten omdat haar wonden weer begonnen te protesteren. 'Zonder dat ... ik jullie tot last ben.' zei ze zacht. Ze voelde de tranen op de goudkleurige deken onder zich vallen. 'Ik wil niet dat jullie verplicht bij die vereselijke Volturi moeten ... Ik wil niet dat jíj een verschrikkelijke rood-oog vampier wordt. Ik wil dat je gelukkig word met Jake ... Maar Cacius zal schijnbaar toch achter me aan ...' Bella hield meteen haar mond omdat een steek in haar borstkas vertelde dat ze niet meer verder kon praten. Ze hapte weer op menselijk instinct naar lucht en kreunde van de vele pijn. Ze was altijd al koppig geweest ... en dat was ze zeker niet verleerd.

Renesmee keek haar moeder aan met een blik die alles zei wat ze wilde zeggen, toen Bella begon over dat ze het wel zonder haar zouden redden. Ze luisterde naar haar moeder zonder ook maar een woord te zeggen en toen Bella uitgepraat was kon ze de volle laag verwachten. 'Oke ten eerste. Ik wil mijn moeder niet kwijt. Dat weet je. Ik laat die gasten niets van mij afpakken. Ten tweede. Het maakt niet uit of jij dood gaat ze zullen ons toch wel opjagen en van mij een waardig lid van de Volturi maken. Of je nu dood bent of niet. Als je blijft maken we een veel grotere kans. Hoe makkelijk zou het zijn om een stel gebroken vampiers en één half vampiertje aan te vallen. Ze zullen zich dood lachen over ons, omdat we zo makkelijk te grijpen zijn. Dan ben jij dood en wij zitten bij de Volturi en kwijnen weg in ons verdriet over jou en dat we niet meer vrij zijn' zei Renesmee heel eerlijk tegen haar moeder. 'En Jake, die zullen ze toch vermoorden, Jane maakt hem wel af zoals ze bijna gedaan heeft vanmiddag' siste Renesmee. Ze voelde de steek die het mee bracht om dat te zeggen, om daar ook maar aan te denken. Ze wilde niet dat iemand iets overkwam, maar dat zou gaan gebeuren, zo zag het er wel uit.

Edward stond aan de deur van zijn kamer en hoorde alles wat ze zeiden daarbinnen. Hij keek de hele tijd naar de grond,toen ze het over Jacob hadden keek hij gelijk op,hem ook. Hij opende de deur en keek hun beiden aan. "Bella,jij bent ons niet tot last en dat ben je ook nooit geweest. Iedereen hier houd zielsveel van je,en nooit zullen wij jou laten gaan om je te laten doden. Ik doe er alles aan om niet naar de Volturi te hoeven,tegen de tijd dat Aro terug is,hebben ik en Carlisle iets gevonden. Maar jij zal mij of de familie niet worden afgepakt"zei hij tegen haar en zuchte even. Hij liep naar het bed toe en keek haar dan aan. Hij knielde bij haar neer en keek haar kalm aan,achter die kalme blik vond je aleen bezorgdheid om haar.

[iedereen nieuwe avatar :'D]
Bella luisterde naar Renesmee terwijl ze haar verminkte hoofd verborg. 'Ja ... maar ik wil helpen. Ik zal nooit kunnen helpen. Ik wil de rol van de 3e vrouw op me nemen ... net als in het Quilite verhaal.' zei ze zacht. Ze maakte zichzelf klein en bleef heel stil liggen, in haar hoofd probeerde ze alles op een rijtje te krijgen maar telkens was er een boosaardige stem die haar beval toch naar Aro te gaan. 'Hou op!' schreeuwde ze in de de gouden deken die opeens woest heen en wild bewoog. Ze merkte pas dat ze zelf ervoor zorgde dat de deken half van het bed viel omdat ze zo wild heen en weer zat te bewegen. Ze had haar handen om haar keel geklemd terwijl ze de vele stemmen in haar hoofd probeerde te negeren. 'Mislukkeling ... Zwakkeling.' daar was Aro's stem weer. Ze maakte zich opnieuw heel klein terwijl ze Edward's stem kalm hoorde doordringen. 'Ik neem de rol van derde vrouw op me .. voor jullie ... voor Jake.' zei ze zacht. Ze wist nog niet hoe maar ze zou het gaan doen ...

Edward keek haar aan en sloot zijn ogen. Hier zou Aro en de gehele Volturi voor leiden. Hij keek haar aan. Derde vrouw,wat bedoelde ze daarmee. Ze wou toch niet,nee dat mocht niet. "Nee Bella die rol laat je vallen. Offer je niet op voor mij,voor de familie of voor Jake"zei hij smekend tegen haar. Tranen scholen in zijn ogen. Hij legde zijn handen op haar schouders en zuchte diep. "Ik vind iets om dit alles te redden,ik beloof het Bella,maar jij blijft leven"zei hij tegen haar en sloeg zijn armen om haar heen een traan rolde over zijn wang,de glans in zijn ogen was enkele momenten verdwenen.

'Mam je klinkt als een kind' zei Renesmee tegen haar en stond op. Ze keek naar haar vader en draaide zich daarna om, om weer naar haar moeder te kijken. Ze luisterde naar de woorden van haar vader. 'Ik moet zien hoe het met Jacob gaat' zei ze tegen haar ouders. Ze hoopte dat ze haar zouden laten gaan, maar de kans was klein omdat er nog steeds gevaar was. Ze hoopte dat ze zou mogen.

(Jullie mogen me niet laten gaan )

Bella zuchtte en kwam uit haar vreemde zij houding. 'Vanbinnen voel ik me nog steeds net zo klein als voordat ik Edward ontmoette.' zei ze eigenwijs tegen haar dochter. Ze kwam krampachtig overeind terwijl ze haar armen weer slapjes om haar romp sloeg. 'Aro heeft me geplet.' zei ze zacht. Ze keek naar Renesmee die de kamer uitliep om naar Jacob te gaan en opende haar mond meteen. 'Renesmee je blijft hier!' siste ze terwijl ze een vreemde beweging maakt en weer van eht bed af sukkelde. Ze bleef op de grond liggen terwijl haar voeten nog op het bed lagen. 'H ... het is te gevaarlijk.' zei ze wanhopig. Ze had haar armen nog steeds om zich heen geslagen en kreunde weer zachtjes. 'Auw ..' was het enige wat ze kon zeggen. Ze begon langzaam naar Edward en Renesmee te knikken en sloot haar ogen weer. 'Renesmee, het is veel veiliger ... als je híer blijft.' perste ze weer met het laatste beetje lucht uit haar lichaam. Ze trok haar benen langzaam en met veel moeite op de grond en begon richting de deur te kruipen. 'Als .. iemand me zoekt ... ik ben in de badkamer .. Aro's sporen wissen.' zei ze langzaam. Ze keek nog een keer moeizaam achterom en verdween naar de badkamer.

XD

Jacob's auto werd bij de stoeprand bij de Cullens geparkeerd. Jacob haalde diep adem en beende richting de voordeur toen hij zijn auto dich had gegooit, dít was zwaar verboden volgens het verdrag, maar ach .. dat hele verdrag bestond niet meer dus kon Jacob gewoon uit zijn plaat gaan. Hij drukte op de bel en wachtte ongeduldig voor de deur terwijl hij van het ene been op het andere huppelde. Jacob haalde diep adem, met de informatie van Alice kon hij wel wat, maar eerst moest Jake Renesmee én Bella zien.

Renesmee keek naar haar moeder en knikte. Ze vroeg zich wel af waarom ze in de badkamer moest zijn. Ze hoorde een zacht gebonk, maar liet de deur dicht. Ze ging weer even op het bed zitten en keek naar de muur. Het was even heel stil tot er aangebeld werd. Renesmee vroeg zich af wie het zou zijn. Snel stond ze op en liep rustig de trap af. Bij de deur twijfelde ze even, misschien was het iemand die ze niet kende, of iemand van de Volturi. Toch opende ze de deur. Toen ze Jacob zag glimlachte ze vrolijk. Ze had hem al weer een hele lange tijd niet gezien en hij was niet gewond.

Jacob's ogen werden groot toen hij zag dat het Renesmee was die voor hem stond. 'Zo zo, ophouden met groeien is er écht niet bij hé?' Deelde hij vrolijk mee terwijl hij een arm om haar middel sloeg. 'Ik kwam even kijken hoe het met Bella is .. ik hoorde wat .. die bloe- ehh .. Aro had gedaan. 'Bromde hij naar Renesmee. 'Dus .. mag deze énorm stinkende hond binnen treden?' Vroeg hij toen met een big-smile aan Renesmee. Jake had haar zó lang niet gezien. Hij had de aanwezigheid van Renesmee gemist .. Paul, Jared, Sam en Quil konden die leegte gewoon niet vullen.

Ze glimlachte en keek hem aan. 'Nou nu hou ik toch echt wel op' zei ze lachend. Het zou niet leuk zijn om ouder te worden dan al de vampieren hier. Ouder dan haar ouders, dat zag ze toch echt niet zitten. Ze vond het zo leuk dat hij langs kwam. Het was allemaal zo vreselijk irritant geweest toen ze niet weg mocht gaan uit het huis en Jake ook niet kon opzoeken. Ze knikte even serieus toen hij over Bella begon. 'Tuurlijk, en ik vind je niet stinken hoor. Ben maar een half vampier' zei ze vrolijk en wenkte hem mee naar boven te komen. 'Trouwens mijn moeder is even in de badkamer. Geen idee wat ze aan het doen is, maar ze wilde even alleen zijn' zei ze tegen Jake toen ze een stap richting de trap deed.

Jacob grijnsde vaagjes naar Renesmee, ja, hier kon hij wel aan wennen, aan dat lieve zeventien jarige meisje. 'Goed, je hebt misschien gelijk .. maar voor de rest blijf ik een stinkende hond.' Zei hij met een glimlach toen hij binnen treed. Hij keek rond, er was niets verander sinds zijn laatste bezoek om de kleine Renesmee als peuter hier af te zetten en weer te vertrekken. Hij keek Renesmee aan. 'Ze is aan het douchen volgens .. ehh .. Alice.' Zei hij toen en grijnsde breed omdat hij haar naam had onthouden. 'Is het nou beter nu ik er minder ben?' Vroeg hij toen ongeduldig aan Renesmee terwijl hij achter haar aan de trap op drentelde.

Renesmee keek hem aan terwijl hij tegen haar sprak. Ze knikte, want ze moest toegeven dat de rest hem een stinkende hond vond. Dat zou ook wel zo blijven. Toen hij het had over douchen keek ze even naar boven. 'Hmm ik hoorde wat gebonk. Hoop niet dat ze zichzelf pijn doet' zei ze terwijl ze weer terug keek naar Jake. Toen hij vroeg of het beter was nu hij er minder was keek ze een onbegrijpelijk aan. 'Waarom vraag je dat aan mij? Volgensmij weet je donders goed wat de andere zouden zeggen, maar ik deel hun mening niet. Je weet niet hoe vaak ik weg wilde uit dit huis om jou eens op te zoeken' zei ze eerlijk tegen hem. Ze liepen samen de slaapkamer in en Renesmee ging weer op het bed zitten.

Edward zag Bella vertrekken naar de badkamer en zuchte even. Toen draaide hij zich om,maar hij had niet door dat ook Jacob er in de tussen tijd was. "Geloof me Jacob,veel beter is het niet."zei hij tegen hem. "Let je even op Renesmee en desnoods op Bella. Ik moet iets gaan doen"mompelde hij tussen zijn tanden door. Hij knikte naar hem en liep vervolgens weg,naar buiten. Hij moest gaan nadenken over de Volturi,Bella en nog andere zaken.

'Tja .. ik weet het antwoord al,' Zei hij toen Edward was uitgesproken. 'Nee, ik hoef niet op Renesmee te letten, ze is oud zat, dat denk ik teminste.' Zei Jake tegen Edward die naar buiten liep. Jake rekte zich eventjes uit. 'Ach .. dan moet ik toch maar iets vaker langs komen hé?' zei hij toen tegen Renesmee. Jacob keek eventjes naar boven, waar zou de douche zitten. Toen hoorde hij weer gebonk. 'Of ze is met shampoo flessen aan het gooien, of ze ging net gigantisch op haar gezicht.' Zei hij en keek Renesmee weer aan. 'Mazzel Edje!' Riep Jake toen met een scheve grijns toen Edward het huis uit liep.

Renesmee luisterde en knikte toen Jake zei dat ze oud genoeg was. Toen hij zei dat hij wat vaker langs moest komen knikte ze nog eens. Dit keer meer overtuigend. Ze wilde graag dat hij vaker langs zou komen. Ze luisterde naar het gebonk. 'Euhm ik weet niet' zei ze tegen hem en keek naar boven. Toen Edward vertrok riep ze hem nog gauw gedag. 'Zullen we maar even naar boven gaan?' vroeg ze aan Jake. Daar konden ze ook beter horen of er iets mis ging in de badkamer.

Jacob keek naar Renesmee en grijnsde. 'Oké, maar ik ga níet die badkamer in,' Zei hij tegen Renesmee, hij grijnsde dom en keek toen eventjes rond. Toen volgde hij Renesmee met zijn ogen. 'Maar, is alles wel goed gegaan .. na die aanval van Jane?' Vroeg hij aan haar. Jacob liep alvast voor Renesmee de trap op. 'Maar, slaap jij nou ook niet?' Vroeg hij toen en keek haar aan. Jacob was wel benieuwd naar wat Renesmee als vampier allemaal kon, hij keek naar boven toe. Toen hoorde hij nog een bonk. 'Kom op!' Zei Jake en zetten nog een paar treden naar boven.

Ze lachte even en schudde haar hoofd. 'Dat was ik ook niet van plan' zei ze glimlachend tegen hem. Pas als ze het idee had dat haar moeder zich pijn aan het doen was zou ze de badkamer betreden. Bella mocht zichzelf geen pijn gaan doen. Ze volgde hem en luisterde naar zijn woorden. 'Euhm nou mijn moeder is dus aangevallen door Aro, maar met mij is niks gebeurd' zei ze tegen Jake terwijl ze hem aan keek. De volgende vraag werd al weer op haar af gestuurd. 'Euhm jawel. Ik slaap, maar niet zo veel' zei ze tegen hem terwijl ze samen naar boven liepen. Ook Renesmee hoorde de bonk en liep wat sneller de trap op dan eerst.

'Aha ..' Toen liep Jake naar boven, hij stond nu boven aan de trap en keek naar beneden. 'Bella .. idioot.' Siste hij en liep richting de badkamer, want daar stroomde het water. Jake bonkte op de deur. 'Bella, gaat het wel helemaal lekker!' Riep Jake tegen de deur en bonkte nog een keer. 'Bella!' Riep hij nogmaals. Jacob leek wel een over bezorgde ouder dus hij besloot hij bells even met rust te laten. Jacob keek naar Renesmee en wierp haar een bezorgde blik toe .. dit was niet goed.