Het huis van de Cullens

Bella lag het ene moment nog op de grond aan Edward vastgeklamt en het andere moment werd ze door iets heel warms op bed gelegd. 'Niet doen .. Embry ga weg!' huilde ze terwijl haar licham schokte. Beschermend sloeg ze haar armen voor haar gezicht en kromp inelkaar. Toen ze de stemmen vaagjes herkende werd ze wat rustiger en luisterde aandachtig, ze hoorde de woorden wel maar ze drongen niet tot haar door. Ze probeerde overeind te komen en herkende Renesmee's stem. Ze hapte weer uit gewoonte naar adem en zakte weer onderuit op het bed. 'Jacob. Verdrag ... mijn Jacob.' mompelde ze buiten bewustzijn.

Jacob keek naar Bella en trok z'n wenkbrauwen op. 'En hoe ver is die heen?' Vroeg hij toen aan Renesmee en grijnsde. Hij liep naar Bella en voelde aan haar hals, die voelde - vreemd genoeg - warm aan nog. Hij keek Edward aan en toen Renesmee. 'Wie heeft haar weerwolven gif gegeven,' Was meteen zijn reactie. Toen herinnerde hij Embry, een steek schoot door z'n maag heen. 'Ik heb Embry aangevallen .. z'n arm gebroken.' Zei hij zachtjes en keek naar de vloer.

Renesmee keek Jake aan toen hij over Bella begon. Ze was het met hem eens, maar ze bleef emotie loos voor zich uit staren, omdat ze het gewoon te erg vond. Renesmee keek opzei en staarde Jake aan toen hij begon. Hij had Embry's arm gebroken. Fijn voor hem, voor wat hij haar moeder had aangedaan. Embry kon niet zeuren, hij zou toch snel genezen, zoals ieder andere weerwolf. Bella daarintegen lag nu haast in een coma en praatte maar door terwijl haar woorden af en toe nergens op sloegen.

"Ik brak het verdrag,ik beet haar,omdat ik niet wou dat ze werd zoals jou"zei hij tegen Jacob en zuchte even diep. Hij keek naar Renesmee en dan weer naar Bella. Nog steeds vroeg hij zich af waarom ze Jacob zelf mochte. Maar aangezien hij daar geen antwoord op zou krijgen liet hij het. Maar hij kon Bella niet zo zien,het was pijnlijk. Hij liep naar de raam en staarde een hele lange tijd naar buiten. De geuren die hij had geroken waren ongeveer ten tijden dat Carlisle er weer was begonnen. Zowal Aro als Jane waren hier.

Een paar énorm sterke vampier geuren drongen Jake's neus in. Hij wist niet bij wie ze hoorden maar ze waren véle malen erger dan de geur van alle Cullens bij elkaar! Jake's handen trilde. Hij nam die adem. 'Bij wie hoort die geur.' Gromde hij wat emotieloos en stondt op terwijl hij naar het raam beende. Hij keek naar beneden, de geur was sterk dit was de geur die zijn instinkten dreef. Dé ultime vampier geur, de geur van de Volturi .. 'De Volturi is er hé? Ik ruik deze geuren al ruim een maand!' Zei hij tegen Edward en draaide zich om terwijl hij het raam dicht deed.

Renesmee luisterde naar haar vader en Jake. Ze begreep maar weinig van wat ze zeiden. Het ging over zaken die ze niet kende, omdat ze haar nooit waren verteld. 'Wat is dat verdrag toch? En wat is de Volturi?' vroeg ze ongeduldig aan haar vader en Jake. Langzaam keek ze van de ene naar de ander met haar bruine ogen. Af en toe waren ze zo onduidelijk. In de meeste gevallen wilde ze haar beschermen door maar niet over zo'n onderwerp te beginnen, maar nu hadden ze toch echt haar nieuwsgierigheid gewekt.

Edward keek naar buiten zoekend naar ogen,rode ogen percies. Maar ze waren niet te zien,allesins nog niet. "Ze zijn er inderdaad,maar wat hun zaak hier is,is voor mij onbekend hoewel ik mijn ideeën heb"zei hij tegen Jacob. Even sloot hij zijn ogen tot hij Renesmee hoorde. "De volturi dat zijn vampiers die de wet onder ons handhavend,ze zorgen dat geen mens weet van ons bestaan en vermoorden iedereen die dat wel weet. Het verdrag is een oude vete tussen ons en de weerwolven. Geen mens mocht gebeten worden,dan deden ze ons niets,zodra dat verdrag word geschonen mogen de weerwolven ons vrij aanvallen"zei hij tegen haar.

Bella was opeens helemaal rustig. Ze was in een soort kalmerende slaap gesukkeld en schreeuwde niet constant. 'Edward .. mmm ... Renesmee ... Jacob ... Edward.' mompelde ze. Ze praatte altijd in haar slaap ... maar wat vaag tot haar doordrong was dat ze eingenlijk niet kon slapen. Ze hoorde ergens het woordje volturi vallen en kromp inelkaar bij die gedachte, Jane flitste door haar hoofd en het verschrikkelijke beeld van Edwar die pijn leed .. het werd als maar gevaarlijker. Ze voelde har ribben weer trekken en piepte zachtjes van de pijn. 'Hoe ver is die heen?' die zin bleef door Bella's gedachte dwalen ... was ze dood? Was ze een weerwolf? Ze had het akelig warm ... én koud. Ze bleef weer de namen herhalen en naar lucht happen .. als een vis op het droge.

Edward schoot langs Jacob en langs zijn dochter en ging bij Bella op het bed zitten. Hij streek haar zachtjes over haar hoofd en keek soms even naar buiten,in de hoop de rood gekleurde ogen te zien. "Renesmee het volk waar ik over spreek,is ouder dan ons veel ouder en je herkent hun aan hun rode ogen"zei hij tegen haar. Het leek of hij haar een sprookje aan het vertellen was,maar wat hij zei was de waarheid. Toen keek hij naar Jacob en beet even op zijn tanden. "Jake,ik nou het .. spijt me"zei hij nogal moeilijk tegen hem.

Jacob keek naar Renesmee en aaide haar. Toen zij Edward wat. 'Het spíjt jou? Wat heb je gedaan dan?' Vroeg Jake stom aan Edward. Jacob snapte er eventjes helemaal niets meer van. Waar had hij het over? Hij schudde licht met z'n hoofd en keek even van Renesmee naar Edward. Toen staarde hij Edward lang aan, waar verontschuldigde hij zich voor?

Renesmee vond het fijn dat haar eindelijk werd uitgelegd waar ze het over hadden. 'Nou dat verdrag is al gebroken, want weerwolven en vampieren vechten hier constand met elkaar' zei ze terwijl ze haar hoofd schudde. Ze luisterde naar de beschrijving die hij gaf en ze dacht even na. Rode ogen, ieuw, dat klonk niet echt vriendelijk. Ze keek op toen Edward het spijt me tegen Jake zei. Ze was verbaast dat te horen, maar haar aandacht ging snel naar Bella omdat die lag te praten.

"Voor alles Jake,het feit dat ik me niet kon inhouden,en al het andere waardoor ik jou heb gepijnigd"zei hij tegen hem. Toen keek hij weer naar Bella en streek nog steeds zachtjes over haar hoofd. Nog steeds zocht hij naar een reden waarom de Volturi hier was gekomen. Toen legde hij zijn hand op zijn borst en voelde de hechtingen van onder zijn shirt.

Bella werd weer licht in haar hoofd door de aanrakingen van Edward. Ze kwam weer wat bij bewust zijn terwijl elke beweging nog pijn deed. Ze probeerde overeind te komen terwijl ze op haar ellebogen probeerde te steunen. Tot haar verbazing zag ze Jacob staan en ze schoof snel naar Edward toe. 'Niet v.. vechten.' piepte ze angstig. Ze werd langzaam weer helemaal koud en nestelde zich nog meer tegen Edward aan. 'Ik voel me een beetje stoned.' zuchtte ze met vreemde stem terwijl ze haar hoofd op zijn schouder liet zakken en de beet weer zichtbaar kwam. 'W ... I ... Is Embry er ook?' vroeg ze met geknepen stem aan Jacob terwijl ze haar blik op Renesmee probeerde te richten .. haar mooie meid .. had ze toch gelijk gehad .. ze zag Jake nu alweer. Bella voelde zich nog steeds vreemd en hing als een pudding tegen Edward aan voor steun.

Jacob schudde zijn hoofd. 'Die hond heeft z'n arm gebroken met hulp van mij en ik heb hem even een beetje toe gesproken.' Zei Jake kalm en keek Renesmee eventjes aan. Toen ging hij bij Bella zitten en aaide haar hoofd. Ondertussen staarde hij naar Edward. 'Ik snap het .. het spijt mij ook.' Zei hij rekte zich eventjes over Edward om hem een klop op z'n schouder te geven.

Edward keek Bella aan en was blij dat ze zich weer wat beter voelde. "We vechten niet Bella,en zo wil ik het houden"zei hij tegen haar en knikte naar Jacob. Hij sloeg zijn arm om haar heen om haar extra steun te geven. Alles was weer normaal. Buiten Aro en Jane,een rilling schoot over zijn rug toen hij aan Jane dacht. Sinds Volterra,had hij haar voorgoed willen meiden. Toen hij het klopje op zijn schouder voelde glimlachte hij even kort.

Bella werd over haar hoofd geaaid en vervolgens tegen Edward aangedrukt. Ze stak haar armen slapjes maar uitnodigend naar Renesmee uit. 'Niet teveel aanraken ... ik ben verminkt.' merkte ze stoned op. Ze kon het verhaal tussen Edward en Jacob niet meer volgen en klom moeizaam op Edward's schoot. 'Ik heb echt het gevoel datik zo nog een keer doodga.' merkte ze weer droog op. Ze blief langzaam uit en haalde weer voorzichtig adem, het was een soort tic geworden voor haar. Ze probeerde zich om te draaien naar Jacob en raakte daarbij de borst en buik van Edward aan, ze kon de hechtingen licht voelen zitten en voelde alles weer duizelend. 'Ik ga echt niet meer naar buiten hoor.' zei ze weer angstig terwijl ze Edward en Jacob aankeek en zich weer omdraaide naar Renesmee.

"Als jij niet meer buiten gaat,dan zal ik hier bij je blijven,maar ook jij moet eten,jagen,bloedrinken,hoe je het ook wilt noemen"zei hij tegen haar. Toen ze zich tweemaal om draaide en bij de eerste keer zijn bort en buik aanraakte rilde hij even. Toen ze zich weer omdraaide legde hij zijn armen om haar heen,en streek zachtjes over haar zij. Hij gaf haar een kusje op haar rug en keek dan naar Jacob en Renesmee en voelde zich voor het eerst gelukkig zelfs in het bijzijn van Jacob.

Bella voelde Edward onder zich rillen en verstrakte. 'Sorry.' mompelde ze. Ze haar armen suf om die van hem heen en sloot haar ogen. 'Nee .. jij blijft helemaal niet bij mij.' siste ze. Ze beet op de binnekant van haar wang en probeerde zich weer te ontspannen. 'Ik vind wel een manier om te overleven.' zei ze stoned. Ze probeerde Jacob van opzij aan te kijken en likte moeizaam over haar lippen. Ze zou natuurlijk nooit haar beste vriend bijten .. daarvoor was zijn geur ook veels te sterk maar opeens leek het haar een grappig idee. 'Waar hadden jullie het over?' vroeg ze opeens alsof ze dronken was. Ze hing nog steeds slap tegen Edward aan terwijl ze sprak.

later
______________________

Edward kwam met Bella binnen en liep naar zijn kamer. Daar legde hij Bella neer op het hemelbed,en hij ging naast haar liggen. Dit was de laatste keer dat Bella pijn moest lijden,om dat zo nodig iedereen hem wou zien lijden. Hij was een of andere weerwolf tegen gekomen,en had die opgedragen Jake en Renesmee te gaan zoeken en hierheen te brengen. Natuurlijk hoopte hij dat zijn vader hier ergens in het huis was. Dit moest besproken worden. Bella moest haar hier niet de schuld van gaan geven. Ze was sterker dan de Volturi wist.

Met een pijnlijk gezicht voelde Bella hoe ze in bed werd gelegd. Ze was er bewust van dat ze nu in het hemelbed lag ... net als een paar uur geleden. Ze voelde dat het stukje bed naast zich ook naar beneden boog en wist dat Edward nu naast haar lag. Ze probeerde haar lichaam te bewegen, te laten merken dat ze nog een beetje bij bewust zijn was nu. Ze draaide zich krampachtig om zodat ze haar arm om Edward heen kon slaan. 'Edward.' kreunde ze met verbeten gezicht. Ze kon wel telkens zeggen dat hij haar naar Aro moest brengen maar hij zou stug blijven negeren wat ze wilde. Ze voelde een soort onmacht over zich heen vallen en voelde de tranen weer opborrelen terwijl ze haar gezicht in zijn shirt verborg. Zachtjes ging ze met haar vinger over de plaats waar zijn hechitngen ongeveer meosten zitten en huiverde.

Edward keek naar haar en zuchte even diep. Toen ze haar arm naar hem bewoog schoot hij dichter naar haar. Hij sloeg zijn armen om haar heen en streek zachtjes langs haar rug. "Rustig maar,gooi alles er maar uit"zei hij zacht tegen haar. Hij legde zijn hoofd op hat hare en rilde even toen ze over de hechtingen streek. Maar het kon hem niets meer schelen. "Bella,ik praat met Carlisle over het feit dat ik in de Volturi moet en dat jij anders vermoord word. Wat ik ook kies Bella,ik zal altijd verloren zijn,want ik heb jou dan niet bij mijn zijde. Carlisle weet wel iets"zei hij zacht.

Renesmee was snel naar huis gegaan. Met Jake zou het wel weer goed komen. Hij was bij Sam en ze moest weten of het goed ging met de rest van de familie. De geur die er hing was van de Volturi en dus betekende dat, dat Aro of Jane langs waren geweest bij haar ouders. Het huis rook niet zo erg, dus daar waren ze niet gekomen. Snel rende Renesmee de trap op en haastte zich naar de kamer van haar ouders. Daar zag ze Edward en Bella. Beide zagen er niet zo goed uit, vooral haar moeder. 'Wat is er gebeurd!' riep ze terwijl ze hen met grote ogen aan keek. De twee wisten niet dat ze zelf met Aro en Jane in contact was gekomen. 'Duidelijk het werk van Aro. En Jane?' zei ze woedend en ging op het bed zitten, naast haar moeder.

Edward keek zijn dochter even aan toen ze ging zitten. Hij besloot te zwijgen over het feit dat hij in de Vollturi moest,en dat er dan een hele grote kans was dat Bella werd vermoord,en dat zijzelf werd opgeleid tot een ware vampier. Een imbecielige vampier als je het hemzelf vraagt,en daar was Aro het grootste voorbeeld van. "Inderdaad het werkt van Aro,Jane heeft ons niets aangedaan"zei hij tegen haar en hij keek even naar Bella. "Renesmee,blijf even bij Bella,ik moet met Carlisle gaan praten over de komdt van Aro en Jane"zei hij tegen haar. Hij stond op en liep even naar Renesmee en drukte haar een kus op haar voorhoofd,dan liep hij de gang op,op zoek naar Carlisle.

Renesmee keek naar haar vader. 'Mooi, want als ze jullie ook nog eens iets had aangedaan, nou dan...' siste ze laag. Als ze Jane toch eens kon laten zien wat ze kon. Ze knikte toen haar vader haar vroeg even hier bij Bella te blijven, maar voor hij kon gaan keek ze hem aan en deed haar mond open om iets te vragen. 'Papa, ben ik gevaarlijk voor de vampier wereld?' vroeg ze aan hem. Ze herhaalde wat Aro had gezegd, haar ontmoeting met hem in haar hoofd en raakte Edward's wang aan. Ze liet hem alles zien van hun ontmoeting. Dan wist hij nu ook dat ze Aro in levende lijve had ontmoet. Ze keek hem aan met haar bruine ogen en hoopte te horen dat ze niet gevaarlijk was. Ze wilde geen monster zijn.

"Je bent niet gevaarlijk voor onze wereld Renesmee. Hij wil je aleen maar bang maken"zei hij tegen haar. Hij keek zijn dochter even aan en ging door zijn benen en legde een hand op haar schouder. "Als jij een gevaar was,dan zouden we dit allemaal al weten. De Volturi wilt gewoon iedereen bang maken door leugens te verspreiden,onthoud dat"zei hij tegen haar. Hij speurde even de gedachten van beide af,en zag allemaal verscheidene angsten van Bella. En de liefde voor Jacob merkte je bij beide erg op. Hij keek haar een glimlahte,toen liep hij naar buiten.