Het huis van Billy & Jacob.

Jacob trapte wild tegen z'n bed aan. 'Verdomme.' Zei hij en plofte met gesloten ogen op bed. Hij keek nergens meer aan. Hij dacht aleen aan Bella en Edward. Hoe ze zouden reageren. Jake sloeg z'n handen over zijn hoofd. 'Verdomme!' Siste hij in z'n handen en draaide zich met z'n rug naar Bella toe. 'Ik had het je nooit mogen vertellen.' Zei hij tegen haar.

Bella zuchtte, een vlaag van medelijden nam bezit van haar en maakste haar in de war. Ze liep naar Jacob toe en aaide over zijn rug met haar koude hand. 'Rustig Jacob.. Please.. chill even voordat Billy denkt dat ik je vermoord ofzo.' suste ze. Ze bleef rustig naast hem staan en streelde hem zachtjes. 'Zolang alleen ik het weet ... gaat het nog wel.. maar Edwad mag het niet weten.' zei ze hees. Ze sloeg haar ogen neer en staarde naar de blote voeten van Jacob.

Jake voelde Bella's koude hand over zijn rug. Een rilling liep erover. Hij keek naar Bella en draaide zich om. 'Die steen komt toch alles wel te weten via dat zusje van hem.' zei hij tegen Bella. 'Die kan toch alles zien,' mompelde hij naar haar toe. Jacob keek naar Bella. 'Je ka- mag het niet vertellen!' Zei hij tegen Bella. Jake gromde een beetje binnesmonds. Toen keek hij weer naar Bella en Renesmee. 'Anders, breekt er oorlog uit, en dat zou allemaal míjn schuld zijn!' Zei hij tegen haar.

Bella liet Renesmee op het bed zakken en drukte Jacob tegen de muur aan. 'Nou.. even dimmen jij, ik kan aan Alice vragen of ze niets zegt maar dan moet je niet zo freaken nu.. daar kan ik echt niet tegen. Edward komt niets te weten.. niet nu tenminste.' zei ze. Het laatste deel van haar zin fluisterde ze half. Ze bleef rustig tegen hem aan leuenen totdat hij rustig was. Ze hoorde wat voetstappen op de trap en rolde met haar ogen, 'Denk je dat Billy dit heeft gehoord?" siste ze zo zacht mogelijk.

Renesmee vond het best hier. De plaats leek speciaal. Ze glimlachte naar Jake en Bella. Plots veranderde de sfeer weer. Ze vond het maar raar. Bella probeerde haar weg te halen bij Jake en liep naar het raam. Renesmee vond het maar niks Jake alleen te laten. Ze had hem meteen al aardig gevonden. Bella bleef wel, maar de sfeer was nog steeds gespannen. Het was niet wat ze wilde, maar bij Jacob blijven vond ze heel gezellig. Alleen er leek iets niet in de haak.

Jake glimlachte naar het kleine kind. Ze was best lief. Toen richtte hij z'n volle aandacht were op Bella die iets vertelde. 'Je mag het die steen vertellen, maar als hij me probeerd te vermoorden, zijn Sam en de rest zo bij hem en is het omgedraaid, help hem dat maar eens herinneren.' Zei hij vaagjes tegen Bella. 'Billy heeft helemaal niets gehoord, we hebben muizen nou goed.. Billy loopt de hele tijd te zeiken dat ik die muizen moet opeten, daag..' Momelde hij riching Bella.

Bella snoof en draaide zich om naar Jacob. 'Nou fijn, ik probeer je te helpen en je geeft me alleen maar zo'n grote bek!" snauwde ze. Ze keek strak naar het bed waar Renesmee op zat en zuchtte, het gestop van het getik op het raam trok haar aandacht, ze keek naar de milde zon die doorbrak en snoof nogmaals, ze nam Renesmee in haar armen en liep naar het raam toe, ze slingerde een voet naar buiten en keek afwachtend naar de grond, het was erg nat en ze zou zo in de moder pleuren. Ze gromde laag en nam het niet terug, Alice mocht neits tegen Edward vertellen, niet nu, ze moest het tegen houden. 'Oh.. en als Edward.. word aangevallen en .. overlijd.. wees er maar zeker van dat ík meega.' zei ze bar.

Jake keek naar Bella die richting het raam liep. Binnenin smeekte een stemmetje Bella te laten blijven, maar z'n reactie was anders. 'Fijn! Jij gaat dan maar lekker met die vervloekte steen mee!' Gromde Jake lager dan ooit en trapte met z'n blote voet tegen de poot van het bed, Jake liet geen centje pijn merken. Z'n lege ogen staarde nog riching Bella bij het raam. Het lage grommen was ook nog niet gestopt.

Renesmee voelde dat het einde van dit bezoekje begon te komen. Ze had het helemaal goed, want al snel pakte Bella haar op en slingerde met haar het raam uit. Renesmee keek met grote bruine ogen naar Jacob die nog boven was. Heel voorzichtig stak ze een handje uit en maakte daar een soort zwaai beweging mee. Ze vond het jammer dat ze nu al weg moesten en dat de sfeer tussen haar moeder en deze jongen erg gespannen leek te zijn.

Jake keek naar de kleine baby op Bella's arm. 'Het spijt mij ook Nessie.' Zei hij toen hij haar zo zag zwaaien. Hij zuchtte. Toen draaide hij zich helemaal weg van Bella. Hij wou even ergens anders zijn. Maar hij kon nu geen wolf worden, als Sam of Quil of iemand anders er ook was, lagen z'n gedachte bloot voor hen. Hij zuchtte nogmaals. Z'n lege ogen staarde naar de deur.

Bella hoorde Jacob's woorden meerdere keren door haar hoofd gaan en snoof kwaad, 'Dankje Jacob - ze sprak expres zijn echte naam uit - , Ik zal naar mijn vervloekte steen gaan, samen met mijn dochter, je zult ons niet meer zien.' antwoordde ze scherp. Ze sprong naar beneden en draaide zich half om om naar het raam te kunnen kijken. 'Dag.' was het enige wat ze nog maar kon fluisteren, ze begon opeeens hard te sprinten en verstopte Renesmee half in haar shirt, ze wou niet dat haar kind kou zou vatten door haar. Ze bleef een eindje verderop staan en sprintte snel weg terwijl ze een kust op Renesmee's hoofd drukte.

Jacob gromde toen Bella begon te praten. Toen viel opeens z'n echte naam. Jake draaide zich snel om. 'Bella.' Zei hij. Tot z'n grote verbazing was Bella weg. Gewoon weg. Als rook.. Hij zuchtte. Jacob stond op en liep naar beneden. Daar trok hij alle kasten open waar nog iets te eten in zat. Niks.. Toen was de diepvries aan de beurt. Hij trok hem open en zag een bak ijs. Hij pakte hem eruit. 'Billy? Ik eet die bak ijs leeg!' Riep Jake haperend naar de kamer. 'Oké, Jacob?' Vroeg hij aan hem. 'Ja?!' Gilde Jake terug. Weer klonk z'n stem niet zeker. 'Wat is er met Bella? En waar eet jij opeens ijs?' Vroeg Billy dom. Jake zuchtte. 'Één; ik heb honger, en twee; We hadden ruzie, punt uit.' Zij hij en griste een lepel uit de la en liep weer naar boven. Hij hoorde Billy nog iets mormelen over Charlie bellen. Jake zei niets. Van hem mocht hij. Hij plofte op bed met de bak en en trok hem open. Toen begon hij te eten.

______even later

Even later stond Bella voor het huis, ze had oude kleren uit de kast getrokken en Renesmee was thuis, ze had naar haar lenzen gezocht en deed ze nu in voordat ze zou aanbellen. Met veel gepriegel kreeg ze het ding in en ze bekeek zichzelf in een klein spiegeltje dat ze in haar zak had verstopt, haar gezicht was helemaal ondergepoederd zodat ze haar normale huidskleur een beetje terug had. Ze had in haar versleten rugzakje wat onnodige dingen gezocht en wist bijna zeker dat er nu geen verschil in zat met toen ze mens was. Rustig drukte ze op de bel en bleef afwachtend staan terwilj ze met haar hakken tegen de stoep tikte, ze wou nu wel hun reactie zien.

Billy stond op bij het horen van de bel en opende de deur. 'B-bella?' Vroeg hij dom. Hij bekeek haar van top tot teen. Ze leek normaal. 'Ik wou net Charlie bellen, maar oké.' Zei hij tegen haar en trok haar mee naar binnen. Billy zuchtte. 'Jake is boven, met z'n bak ijs. Het lijkt wel alsof hij depresief is.' Vertelde Billy. 'Kan jij daar meer over vertellen?' Vroeg Billy toen hij Bella op de bank had getrokken.

Bella werd naar binnen getrokken door Billy en luisterde aandachtig naar de vriend van haar vader. 'Och, ik ben net langs Charlie gegaan, geen rede om hem op te bellen hoor.' antwoordde ze vaagjes. Ze schrok toen hij over Jacob begon en knikte kort 'Ik zal naar hem toe gaan.' zei ze lachend terwijl ze van de bank opstond en naar de trap liep, ze knikte nog een keer naar Billy en waggelde naar boven. Ze voelde de lenzen branden maar hield ze stug in, ze klopte op Jacob's deur en sloeg haar ogen neer. 'Jacob?' vroeg ze aarzelend.

Jake zuchtte en duwde nog een paar happen koud ijs naar binnen. Toen klopte iemand aan. Het klonk al Bella. 'Ja..' Gromde Jake. Hij keek achterom naar de deur en wachtte tot hij open zou vliegen en een vampier met rode ogen zou verschijnen in de deurpost. Hij zuchtte. 'Kom maar Bella.' Gromde hij.

Bella hoorde Jacob grommen en besloot zo menselijk mogelijk te doen, zo wou hij haar immers graag zien. Ze opende zijn deur en wou net naar binnen stappen toen ze over iets struikelde en languit op de grond viel. 'Jezus.' zuchtte ze. Ze stond op en keek naar de ijsetende Jacob. 'Hai Jake.' antwoordde ze. Ze glimlachte poeslief naar haar zonnenstraaltje alsof er niets had plaats gevonden en trok haar rugzak over haar rug. Ze zuchtte en glimlachte opnieuw.

Jacob rolde met z'n ogen. Hij wist wel wat ze probeerde. Daar was niet omheen te kijken. 'Bella, ik weet wat je probeerd, het beste is om gewoon terug te gaan naar die stee- ehh, Edward.' Zei hij dom en keek haar aan. Jake klikte handig de deksel op de bak ijs en zette hem weg. Hij keek naar Bella. 'Het heeft toch geen zin zo, dat weet jij, en ik weet dat ook net zo goed.' Zei Jacob naar Bella. Het had geen zin zo, hij was net ingeprent met de verkeerde persoon! Jake wendde zijn blik naar z'n voeten en gromde lichtjes. Dit moest nu eigenlijk aan Sam verteld worden, maar .. daar had Jake geen zin in.

Bella zuchtte, 'Jake.. please, ik wou niet bij je langskomen om ruzie te maken en nooit meer terug te komen.' brieste ze boos. Ze ging op het bed zitten en nam haar lenzen uit, ze gromde laag en ging op het bed liggen, 'Je bent ingeprent.. oke.. maar zolang Edawrd het niet weet gaat het nog wel, ik weer niet of ik er vrede mee kan sluiten maar ik wil niet dat .. onze vriendschap hier eindigd.. niet nu.. niet zo.' zei ze in een zucht. Ze veerder overeind op het bed en schoof dichter naar Jacob toe. 'Het spijt me zo, dat je me nu zo moet zien.' zei ze.

Jacob luisterde naar Bella maar antwoordde niet. Hij zuchtte. Toen Bella naast hem kwam zitten en dichter bij schoof.. Jake draaide zich om richting Bella. Hij zuchtte nog een keer. 'Dit ga ik mezelf nooit vergeven.' Mopelde hij en keek weer naar Bella. Toen kwam zijn hoofd langzaam bij die van Bella. Hij drukte zijn lippen tegen die van Bella. Hij pakte haar niet vast, want haar reactie kon anders zijn dan hij verwachtte.

Bella zag opeens Jacob dichterbij haar komen en voor ze er awt aan kon doen drukte hij zijn lippen op die van haar, ze was even verward en wachtte een paar seconden, toen ze besefte wat er gebeurde was eht te laat, in paniek gaf ze Jacob een klap voor zijn kaak met haar hand, er was een doffe klap te horen. Ze schoot achteruit en ze tuimelde van het bed af en lag erg ongemakkelijk op de grond, haar benen bungelde nog op het bed terwijl haar bovenlichaam op de grond lag. 'Jake!' riep ze boos. Ze bedacht zich opeens dat ze volgens Jacob van steen was en een kalp erg hard aankwam..

Jacob keek naar Bella die van bed viel. Hij grijnsde. De klap tegen z'n kaak deed amper pijn. Hij keek naar Bella. 'Uhm, gaat het?' Vroeg hij dom aan Bella. Jake besefte nu al dat dit een verkeerde stap was. Maar toch, het was fijn Bella terug te hebben.. maar toch, bleef hij ergens het gevoel hebben dat zij hem niet terug wilde.

Bella keek geschrokken naar Jacob die naar haar keek. 'Nee het gaat niet! Wat is er aan de hand?! Waarom deed je dat?!' riep ze gestrest. Ze krabbelde overeind en keek beschaamd naar Jacob. 'SOrry.. dat ik je sloeg.' zei ze zacht. Ze liet zich op het bed vallen en liet een kreet horen. 'Jezus.' kreunde ze. Ze veerde po het bed en keek Jacob recht aan, wat was er nou weer gebeurd?! Gedesorienteeërd keek ze de kamer rond en schudde haar hoofd, 'God.' kreunde ze weer. 'Het gaat niet.' herhaalde ze haar eerste zin. Wat bezielde Jacob? Ze wou hem graag terug maar ...

Jacob keek naar Bella. 'Uhmm.. geen idee eigenlijk, ik denk om de reactie te zien.' Zei hij tegen haar en grijnsde. 'Ik denk dat jij meer pijn had dan ik.' Zei hij met een grijns. 'Waarom niet? Ik denk dat ik heel wat lekkerder zoen dan een steen.' Zei Jake met een nóg bredere grijns naar Bella. Jacob hoorde Edwards kwade stem al door z'n hoofd galmen. Daardoor werd z'n grijns alleen maar breeder.

Bella keek verwaand naar Jacob en keerde hem haar rug toe. 'Nou.. joepie, en was het lekker om met een steen te zoenen?!' vroeg ze boos. Ze gromde laag en ging staan, in haar hoofd hoorde ze Edwards stem haar waarschuwen dat ze weg moest gaan.. iets hield haar tegen. Ze draaide zich om naar Jacob en zag hem grijnzen, ze gromde weer en liep op hem af terwijl ze hem een duw gaf, 'Wat zit je nou dom te lachen?! Je wilt echt dood hé?! Alice kan dit llemaal zien, misschien weethij het al en komt hij nu hier heen!' riep ze hysterisch.