Zitten

Bella keek Jacob kwaad aan en hield de armen van Edward stevig vast, wat deed hij allemaal?! Ze gromde laag en bleef Edward steviger vasthouden terwijl ze rustig over zijn arm wreef. 'Rustig blijven lieverd.' fluisterde ze naar hem. Ze kon het niet aanhoren toen Jacob over inprenting begon en draaide zich om naar Edward, ze wou niet dat ze nu gingen vechten, de valse blik van Jacob prikte in haar rug en ze bleef naar Edward's hals staren, waarom moest ze nou hierbij zijn? Konden ze niet even ophoepelen? Ze wou dit niet meemaken...

Hij keek hem aan en gromde kort naar hem. Bella hield hem rustig op dit moment. "Nee,daar heb ik nog niet,over gehoord,maar wat heeft Renesmee er mee te maken Jacob"vroeg hij nu iets minder kalm. "Ik hou me wel rustig,zolang hij zich ook zo houd"zei hij zacht tegen Bella zodat ze zich minder zorgen hoefde te maken.

Jacob liep naar de steen en ging er tegen aan hangen. 'Het is als 'de ware vinden'.' Zei Jake kalmpjes tegen Edward en grijnsde. Toen keek hij even naar Bella. 'Als je hem of haar ziet, prent je met diegene in en blijf vooraltijd op een manier met elkaar verbonden.' Zei Jake ietsje minder kalm. Edward zou dit nooit goedkeuren.

"Ik hoop dat je niet bedoelt,dat jij bent ingeprent met Renesmee"zei hij tegen hem en gromde kort naar hem. Hij nam Bella iets sterker vast en keek naar Jake. Dit zou niet goed komen,wist hij nu al. Waarom was Bella ook naar hem gegaan met Renesmee.

'Nou..' Zei Jacob met een kleine grijns. 'Daar komt het wel op neer, eigenlijk.' Zei hij tegen hem en zijn grijns verdween. Nu zou de bom bij Edward barstten. Dit was vast té erg. Jake ging iets meer door zijn knieeën om weg te kunnen sprinten als dat nodig zou zijn met Edward. Edward zou zeker aanvallen! Teminste, daar was Jake zeker van.

Edward keek hem aan en gromde krachtig naar hem. Zijn ogen spraken al genoeg,het was Bella die hem tegenhield om hem niet gelijk naar de keel te vliegen. "Raak haar aan en ik zweer het ik vermoord je"zei hij met een lage,krachtige stem. Hij keek even naar Bella maar dan weer dodelijk naar Jacob.

'Dat is dan jou probleem!' Zei Jacob tegen Edward en gromde. Zijn ogen stonden leeg en zijn armen trilde lichtjes. Jacob moest nu veel moeite doen niet van vorm te veranderen. Hij keek Edward even dodelijk aan. 'En ík kan er niets aan doen, dat dit gebeurde was niet mijn fout!' Zei hij tegen Edward en strekte zijn armen die steeds harder trillen.

Edward had er genoeg van,hij vroeg er om. Hij liet Bella los en sprong over haar heen. Hij keek naar Jake en gromde steeds luider naar hem. Hij boog zich door zijn knieën en sprong dan op hem af en drukte hem tegen de grond. "Jij laat haar met rust,als ik je nog maar in haar buurt zie,dan treffen je ozo lieve vriendjes je dood aan"zei hij en gaf hem een harde klap tegen zijn slapen. Jacob voelde dat misschien niet,maar Edward voelde zelf ook niets. Hij sprong dan van hem af en keek hem aan. Moest Jacob nu nog wat doen was er ook maar een laatste kans op verzoening kapot.

Jacob gromde hard toen hij tegen de grond werd gedrukt. 'Ik zou haar nooit iets aan doen!' Gromde hij laag naar hem. Toen zette hij zich af met zijn voeten en rolde over Edward heen. De klap tegen zijn slapen had hij niet gevoeld. Hij gromde en keek Edward aan. 'Mijn lieve vriendjes zullen dan zeker wraak nemen op jullie!' Zei hij tegen Edward. Jake stond op en keek even kwaad naar Bella. Toen schoot zijn blik weer naar Edward. 'Het is al te laat, als Renesmee ouder is komt ze vanzelf naar mij toe.' Zei hij tegen haar. 'Ze gaat me niet vergeten.' Zei hij met een speelse grijns tegen Edward.

"Je vergeet een aantal dingen,als je mij vermoord of jou vriendjes,zal Bella verslagen zijn,en Renesmee eveneens"zei hij tegen hem. Hij balde zijn vuisten en zijn woede begon nu echt op te lopen. "Rot op Jake"zei hij dan luid,hij sloeg zijn blik op de grond en begon te glanzen de zon was er door gebroken,de woede was nu nog beter te zien bij hem.

'Ik was ook zeker van plan weg te gaan.' Zei Jake en keek woedend naar hem. Hij gromde zachtjes. Zijn vorm behouden was niet gelukt. Hij veranderde weer in een wolf en keek naar Bella. Hij wou voorloopig nietmand zien. Jake keek nog even kwaad naar Edward en zette het toen op een lopen, richting zijn huis.

Edward keek hem na,met een woedende blik. Hij keek naar de steen naast zich en klopte daar hard op waardoor die verbrijzelde. Dan keek hij naar Bella. "Waarom ben je met Renesmee,naar hem gegaan,je weet dat ik hem niet kan uitstaan"zei hij nog kalm tegen haar. Als hij tegen haar zou uitvliegen betekende dat het einde.

Bella keek verward naar Jacob en Edward en toen Edward aanviel begon ze te gillen, ze had willen ingrijpen maar wat moest ze doen? Ze waren beide sterker dan haar en ze zou zich nog steeds niet kunnen beheersen als er bloed zou vloeien. Ze zag Jacob afdruipen en staarde naar de grond, 'Hij ... hij had z'n muil moeten houden, hij heeft het er zelf naar gemaakt.' dacht ze inzichzelf. ZOdra Jacob niet meer in zicht was voelde het zo vreselijk, alles om haar heen begon te draaien en er kwam een gat in haar hart, ze voelde het breken en krampachtig sloeg ze haar armen om zich heen. Ze keek met grote ogen en verdwaasd rond, toen Edward ook nog tegen haar begon te praten kon ze er niet meer tegen. 'Hoe kon ik dat weten?! Ik wou Billy ook weer een keer zien, hij zou anders naar Charlie gaan, ik ik ... ik ben zo stom.. ik ..' verder kwam Bella neit. Een woedde barstte in haar los en ze snoof, ze duwde Edward opeens hardhandig weg en sprong in een boom, haar ogen waren rood gekleurd, misschien kwam het van de woede, ze wist het niet maar ze gromde lager dan ooit tevoren -dat het heel eng werd- en sprong verder de bomen in, het was allemaal haar schuld, ze moest wat doen ... maar wát?!

Edward stond gelijk weer op. Hij had weer is fout gereageerd. Hij sprong achte Bella aan. "Sorry,het werd me te veel. Je bent niet stom Bella,ik ben dom geweest,ik liet mijn woede te ver komen,ik praat het wel met hem uit,zodra hij is afgekoeld"zei hij tegen haar toen hij bij haar in de boom zat. Hij keek haar even aan en zuchte kort. Dan keek hij naar de grond en wachte op enige reactie.

'Jullie moeten allebei afkoelen!' snauwde Bella woest. Ze snapte niet waarom ze opeens snauwde naar Edward die haar het allerliefste was dat ze bezat. Ze trilde over haar hele lichaam en kroop wat verder weg op de tak, ze deed het alsof ze iemand zou gaan aanvallen als ze het niet deed. Haar ogen waren nog steeds rood en ze sloeg haar armen om zich heen en wreef ermee. 'Ik voel me vreemd.. ik is wél mijn schuld ... ' fluisterde ze. Ze trilde nog meer en ging met haar handen door haar haar. 'Wat gebeurd er toch alemaal?' flusiterde ze weer.

"Bella,luister goed naar me,je lichaam probeert de veranderingen te onderdrukken,omdat ze onmenselijk zijn. En dan krijg je soms van die reactie's,maar Bella ik reageerde zo op Jacob omdat jij en Renesmee,me het dierbaarste zijn van de hele wereld,dat begrijp je toch"zei hij tegen haar. Hij had natuurlijk alles gehoord wat ze zei aangezien het na haar getier stil was.

Bella voelde haar lichaam weer schokken toen Edward aan het praten was en knikte vaagjes. Ze schoof langzaam naar hem toe en uiteindelijk ging ze tegen hem aanzitten terwijl ze haar hoofd op zijn borst legde. Ze trilde nog lichtelijk maar het ging al wat beter. 'Jij ben Renesmee ... mijn hele familie nu. Jullie zijn het belangrijkste.' antwoorde ze zachtjes. Met haar vinger streelde ze de bovenbeen van Edward en sloeg haar armen om zijn middel. 'Voor nu ben jij het allerbelangrijkste in mijn leven, Jacob was bijzonder voor me, maar na wat hij heeft gedaan, kan ik niets meer bedenken om hem nog te mogen.' zei ze zacht. Ze nestelde zich nog meer tegen Edward aan en sloot haar ogen.

"Rustig maar,Bella je mag met hem omgaan,ik vind het erg van Renesmee,maar ik zal er mee moeten leven,zolang hij maar niets doet bij haar wat niet kan,is het goed"zei hij zacht. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte een kus op haar voorhoofd. Hij streek zacht met zijn vinger langs haar arm en sloot zijn ogen dan ook voor een tijd.

Bella zuchtte, 'Nee, ik wil nooit meer bij hem in de buurt komen! Ik ... Als ik hem ooit nog bij Renesmee in de buurt zie dan ...' ze stopte om niet te gaan schelden. Ze zaten wel erg vreemd, in een boom... aan het praten, terwijl ze haar armen om zijn middel had en hij die van hem om haar. 'Ik hou van je.' fluisterde ze in Edwards oor. Ze blies er zachtjes in en begon te glimlachen. Ze had allang gezien dat hij z'n ogen dicht had en besloot heel stil te blijven zitten. Ze had deze moment gemist, het was altijd hysterisch geweest met Renesmee en Jacob in de buurt maar nu waren ze lekker alleen. Ze bracht haar hoofd naar die van Edward en drukte haar lippen op die van hem. Ze had geen woorden om te zeggen hoeveel ze van hem hield, ze was blij dat hij nooit bij haar was weggegaan.

Hij luisterde naar haar en zuchte even diep en wou er tegen in gaan,maar liet het zo. Dan voelde hij haar lippen op de zijne hij opende die een beetje en streek over haar onderarm. Met zijn andere hand streek hij door haar haar. Dit was iets wat nooit kon eindigen,a neverending story zou Carlisle zeggen.

( a never ending kiss :'D)
Bella ging nu op Edward schoot zitten en hield op. Ze vroeg zich af of het te zwaar voor hem was. De tak wiebele gevaarlijk en ze wist dat hij zou bezwijken onder hun gewicht. Ze glimlachte en klom weer van zijn schoot af, ze ging wat van hem afzitten zodat het gewicht over de tak was verdeeld. De wind streek door Bella's haren en liet het in haar gezicht dansen. Ze schudde haar hoofd en keek naar de grond die laag onder hen lag.


(inspiratieloos)
(zijn ze btw al getrouwd? :'D)

(nope)

Edward keek haar aan en streek even door zijn haar. Dan keek hij even naar de andere bomen en grijnsde even. "Zullen we is kijken wie het snelste is"zei hij met een speelse grijns. "Van hier tot aan de plek waar we elkaar voor het eerst trefte"zei hij tegen haar. Hij gaf haar nog een kus en sprong dan weg.

(moeten we toch snel eens doen :'D)

Bella grijnsde en de tak begon heftig te bewegen toen Edward wegsprong. Ze had er zin in en sprong achter hem aan, ze kopieeërde zijn bewegingen en voelde zichzelf vloeiend over de takken gaan. Ze wist dat ze nooit zoals Alice zou kunnen bewegen ... of het zou nog meoten komen. Ze sprong sneller en zette zich af tegen de bomen. Terwijl de wind in haar oren suisde bleef ze even op een tak zitten om Edward te zoeken, ze zag hem niet meer en grinnikte voldaan. 'Ik ben best goed dus.' zei ze lachend. Ze bleef rustig wachten en tuurde de bomen af, ergens voelde ze dat hij eraan kwam.

Edward was even kort neergestort maar was al snel weer boven en bij haar. "Zo je word dus beter,in snelheid"zei hij tegen haar en grijnsde even. Hij stond naast haar maar zijn gelaat had geen uitdrukking buiten die kleine glinstering in zijn ogen. Hij keek haar aan met een kleine lach en kraakte zijn vingers dan.


(idd)

Bella grijnsde en glimlachte dom om Edward's compliment. 'Ja ... volgende keer ga ik mee doen aan die Olympische spelen!' riep ze lachend. Ze gaf hem een zacht duwtje en streelde hem langs zijn wang. 'Waar was je net?! Schrok je zo van wat ik net deed?' vroeg ze droogjes. Ze staarde naar haar gympen waar ze de veters uit had getrokken en zuchtte, het leven beviel wel zo. 'Edward ... ben je gelukkig?' vroeg ze zachtjes. Ze keek hem recht aan en viel bijna van de tak waar ze opzaten, ze luisterde naar het gekraak van Edward's vingers, het leek of een tak afbrak...

(Alice komt in action!)