Even rust

"Ga jagen,ik tref je wel bij het huis"zei hij tegen haar. Hij gaf haar nog een kus en keek toen naar Renesmee. "Geloof mij,we gaan het nog druk hebben,met zo'n familie als de onze"zei hij tegen beide dames. Hij grijnsde. "Wees nog wel voorzichtig"zei hij tegen Bella. Ookal was ze nu een vampier ze kende haar krachten nog niet.

Bella glimlachte alleen maar en luisterde naar zijn laatste woorden. 'Ik zal voorzichtig zijn ...' zei ze kort. Ze draaide zich om en gaf ze beide een aai over hun hoofd, en toen begon ze te rennen, ze voelde zich vrij, verlost van het trage mens zijn, haar onhandigheid aws verdwenen. Snel vertrok ze naar het moeras, daar had ze al eens eerder herten zien rond zwerven.

Renesmee keek glimlachend toen hoe Bella haar weer aan Edward gaf. Ze vond al die aandacht wel fijn en wilde niets missen. Ze raakte nu Edwards wang aan om hem dingetjes te laten zien. Ze knipperde met haar ogen en verbaaste zich over de kou die ze allebij uitstraalde. Zij zelf was warm. Ze keek nog even naar Bella voor die verdween.

Hij keek naar Renesmee en gaf haar een kusje op haar voorhoofd. "Zullen wij is naar de familie gaan"vroeg ze aan haar en wachte af. Hij liep samen met haar al verder weg richting het huis van de cullens. Hij nam haar kleine handje vast en kriebelde haar zachtjes.

Renesmee genoot van het gekriebel van Edward. Ze vond het ook best dat ze naar huis gingen. Ook al was ze nog heel jong en klein ze begreep al heel erg veel. Als er iemand iets tegen haar zei dan wist ze wat diegene daarmee bedoelde. Ze glimlachte naar haar vader en liet zich door hem mee dragen.