Even rust

Bella keek vuil naar Kiki die haar oor bij haar dikke buik hield en luisterde. Ze deinsde achteruit en werd rustig van Edward die zachtjes naar haar toe kwam. 'Hou op, wat maakt het uit dat jullie gevaarlijk zijn? Ik ben maar gewoon een mens, jullie zouden mij moeten aanvallen inplaat van elkaar ..' floepte ze eruit. Ze had pas na een paar seconde door wat ze had gezegd en kroop achteruit richting Edward waar ze zich achter zijn blote rug verscholen hield. 'Nu niet meer.' 'piepte ze. Ze sloot haar ogen en hoopte zo dat ze het verkeerd hadden verstaan.

Edward keek kwaad naar Kiki toe en balde zijn vuisten even. "Ik ben misschien een steen maar ik leef al langer als jou om te weten wat ik je kan aan doen"zei hij redelijk kalm. Hij keek dan naar Bella en hoorde wat ze zei. Maar zou er later wel met haar over praten. Hij streek even langs haar wang. "Rustig maar het is voorbij"zei hij zachtjes.

Met opgeheven wenkbrauwen keek Kiki naar Edward. Toen rolde Kiki met haar ogen. Toen stapte ze wat achteruit. Kiki wou Bella weer aanvliegen, de honger knaagde gewoon door. 'Honger..' Dacht ze vaagjes. Als Edward dit hoorde was het vast gebeurd met haar. Maar haar grote hongerige ogen keek richting Bella..

Bella verschool zich nog meer achter Edward toen ze Kiki naar haar zag loeren. 'Waag het niet.' siste ze naar haar. Ze kroop nog meer achter Edward's rug en voelde zijn koude huid geruststellend tegen die van haar aanschuren. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem goed vast. 'Nee .. het is niet voorbij .. ik voel het.' zei ze zacht. Ze sloot haar ogen en hoopte zo dat ze hier niet was .. dat ze ergens anders was .. samen met Edward.

Kiki keek nog steeds met lege, hongerige ogen naar Bella. Haar gedachte waren er aleen op uit om plannen te maken om Bella te vermoorden. Ze keek nog steeds naar Bella. Haar staart recht gestrekt. Een diep grommend geluid verscheen nu uit haar borstkas.

Angstig gluurde Bella naar Kiki, het was neits voor haar om bang te zijn, ze was nota bene verliefd op een vampier en vergooide haar hele leven elke seconde dat ze bij hem was .. maar het maakte haar niet bang. Ze kroop achteruit tegen een boom aan tot ze niet meer verder kon en staarde naar het kletterende water, ze had de honger in Kiki's ogen gezien. 'Mama voorzichtig, ze gaat je aanvallen, je moet weg. zei het stemmetje weer. 'Ssst.' fluisterde ze naar haar buik, het zag er natuurlijk gek uit.

Kiki keek alleen nog maar naar Bella. Haar ogen leeg en vol honger. Ze volgde al haar bewegingen. Toen zette ze zich schrap, toen rende ze op Bella af terwijl een diep gegrauw de lucht vulde, vogels vlogen op en kraaide angstig. Kiki was bij Bella aan gekomen. En beet haar in haar been en arm, wild grommend slikte ze het bloed in.

Edward gromde luid toen ze dat deed en gaf haar een beet in haar nek. Toen sleurde hij haar bij Bella weg. En gaf haar enkele klappen in haar flank. "Nog een keer zoiets en ik vermoor je ter plekke hond"zei hij kwaad. Hij beet nogmaals in diezelfde wonde en bleef doorbijten. Toen liet hij los en gaf haar een harde trap.

Kiki werd wild naar achter getrokken door Edward. Kiki piepte en hoorde Edwards woorden galmen door haar kop. Ze stond moeizaam op en zakte half in bij elke stap. Toen kreeg ze nog een schop. Bij die laatste trap kromp ze inelkaar. Ze piepte hard. Toen keek ze naar Edward en stond moeizaam op. Ze gromde wat. 'Ik had je gewaarschuwd, bloedzuiger.' Dacht ze hard.

Bella deinsde nog meer achteruit waardoor ze met haar hoofd tegen de boom klapte en op de grond viel. Ze voelde haar benen en armen bewegen zonder dat ze het zelf deed en voelde weer de pijn die ze kreeg als iemand haar beet, ze begon hard te schreeuwen van paniek en angst maar neit van de pijn, die was ze gewend .. Ze sloot haar ogen en lag bewegeloos op de grond. 'Gaa weg hond ..' huilde ze. De tranen vloeide op de grond en ze maakte zich klein waarna ze bewusteloos bleef liggen.

Edward keek haar kwaad aan en sloot zijn hand krachtig op haar nek en sprong met haar de lucht in. Toen kwam hij weer hard neer maar bij rotsen en hij drukte haar op de grond. Hij beet haar nogmaals maar dit keer in haar poot. Toen beukte hij haar met al zijn krachten weg. Toen liep hij snel naar Bella en knielde bij haar naar. Hij ging met zijn hand over de wonden en beet er weer in om het gif eruit te zuigen. Hij balde zijn vuisten even en zuchte kort. "Bella we moeten weg nu"zei hij tegen haar. Hij keek naar de wonden en depte het bloed op met een zakdoek die hij uit zijn zak nam.

Kiki's kop knalde met een grote vaart tegen de steen, bloed welde op en bleef vloeien uit haar kop. Kiki's lijf lag er nu roerloos en dood bij. Ze bewoog niet meer, haar ogen staarde voor zich uit. Edward had haar té hard neer gegooit en nu lag ze roerloos op de grond, bewusteloos. Kiki ademde haast niet.

Bella werd weer wat wakkerder toen Edward het gif eruit had gezogen. Ze leunde wat naar voren en bekeek Edward goed. Ze ging met haar handen over zijn gezicht, 'De hemel is toch wel mooi.' zuchtte ze. Ze keek verward om zich heen en haar blik werd door de grote stenen getrokken. 'Is .. is ze dood?' vroeg ze droogjes. Ze werd zich wat meer bewust van eht heden en staarde schaapachtig naar Edward terwijl haar buik nog meer pijn deed. 'Papa jij ook voorzichtig zijn.' antwoordde de stem naar Edward.

"Weet ik niet,ik hoop het eerlijk wel"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en gaf haar een kus. Edward hoorde de stam en glimlachte even. "Bella,zullen we gaan,ik wil niet verder vechten moest ze weer wakker zijn"zei hij tegen haar. Even legde hij zijn hand op haar buik en streek daar zachtjes over.

Bella knikte alleen maar, haar hoofd draaide en ze had het gevoel dat ze moest kotsen. 'Ik .. ik .. ik voel m'n buik.. het draait .. alles is zo pijnlijk.' zei ze. Ze klampte zich aan Edward vast en besloot hem nooit meer los te laten. 'Auw... hz...ij... komt?' zei ze hakelend. Ze voelde haar buik heftig bewegen, dit kon niet goed zijn...

(srry.. xd erg korte post)

Kiki klom overeind, haar hoofd bonste als een gek maar toch stond ze op. Ze keek rond en gromde. Ze was nog steeds een wolf. Verderop lag Bella, die blijkbaar pijn had. Ze gromde, een diep geluid uit haar borstkas. Ze keek naar Edward. Opeens herinnerde ze alles, Bella, het wild worden, de beet. Ze keek naar Bella en stapte dichterbij.

Edward keek haar aan. Zijn ogen werden groot. Carlisle moest hier zijn en wel nu. Hij keek haar aan. "Gewoon kalm blijven Bella,gewoon diep in ademen"zei hij tegen haar en wreef over haar arm om haar enigzins wat te kalmeren. "Jij doet eens iets goed en ga mijn vader halen"zei hij tegen Kiki en gromde naar haar.

Bella begon te trillen, 'nee... ik .. niet hier... niet nu...' riep ze wanhopig. Ze krabbelde overeind en viel meten weer op de grond. 'Ik kan niets meer, verdomme!' riep ze. Ze veerde een beetje omhoog en keek anstig naar Kiki. 'Niet met haar erbij!' riep ze. Ze voelde de tranen stromen en haar buik stond op kanppen. 'Ik ga kapot.' riep ze huilend. Ze had geen zin meer.. ze wist dat carlise er meost zijn.

Hij keek naar bella en voelde zich machteloos nu. Hij keek haar aan en hield haar overeind. "Ga hem halen Kiki,nu"riep hij naar haar zonder haar aan te kijken. "Bella probeer kalm te blijven"zei hij tegen haar. Als Bella aan het panikeren was,dan ging hij zowiezo ok panikeren en daar had hij niet veel zin in.

Kiki keek naar Edward. 'En waarom zou ik iets goed doen voor stenen?' Dacht ze. Ze keek weer naar Bella. Ze had écht pijn. Ze zuchtte en keek weer naar Edward. 'Oké, maar alleen voor haar.' Dacht ze hard naar Edward. Toen draaide ze zich om en rende weg.

Bella begon te schreeuwen, de pijn werd ondragelijk, ze wist dat Edward haar probeerde te kalmeren maar eht werkte niet. 'Auw... AUW!' riep ze uit. Ze voelde iets in haar buik kloppen. 'E .. ed... edward!' riep ze uit, haar gezicht was helemaal verkrampt. 'Hij komt!' riep ze uit. Ze sloot haar ogen, 'PIJN!' riep ze harder.

'Ik weet zeker dat het een zíj is.' Zei Carlisle tegen Bella. Hij zat al naast haar en legde zijn koude hand op haar buik. 'Nooit verwacht dat een weerwolf me zou waarschuwen!' Zei Carlisle tegen Edward en keek weer naar Bella. 'Zo, Bella, gewoon persen en niet te hysterisch ademen!' Zei hij tegen haar en hield zijn hand op haar buik.

Edward keek haar aan,wat moest hij nu. Hij keek haar aan en keek even op toen ze hij zei. Was het een jongen ofzo? Hij keek haar even vragend aan en dan nam hij haar hand vast. "Knijp maar als je pijn hebt,mijn hand valt volgens die hond toch niet te breken aangezien ik een steen ben"zei hij in een poging om haar te laten lachen. Hij keek op toen hij zijn vader zag en knikte naar hem. Na deze dag zou Bella niet meer een mens zijn volgens wat Alie had gezien.

Bella voelde een hevige pijn en lusiterde naar Carlisle, ze probeerde wat kalmer te ademen en begon te persen, ze kneep zo hard ze kon in Edward's hand - aangezien die niet kapot kon - en sloot haar ogen. Ze voelde na een tijdje eindelijk verlossing, kort daarop begon haar lichaam zich te verzetten en ze maakte rare bewegingen, 'geen... lucht... pijn.. aaauw..' perste ze eruit. Ze begon weer te gillen en sloto haar ogen, 'nee.. nee .nee.. 'zei ze.

Carlisle probeerde Bella in bedwang te houden. 'Kalm, rustig. Gewoon ademen.' Zei hij tegen haar en legde zijn hand weer op haar buik, deze was koud, wat meschien wel handiger was. Hij zuchtte. 'Oké nog heel even, ik kan het hoofdje zien!' Zei Carlisle bemoedigend.