Even rust

Edward keek naar Bella er was iets mis dacht hij. Hij voelde de kneep van Bella in zijn hand en beet even op zijn lip. Hij keek even naar Carlisle en wachte af. Edward kon op dit moment niets doen. En dat vond hij eigenlijk niet leuk.

Bella zette zich schrap en perste het laatste deeel van het kind eruit (omfg). Ze voelde de verlossing en de pijn nam af. 'Verlossing.' luisterde ze. Meteen kort daarop werd ze niet goed, ze begon te freaken en dacht aan wat ze had gelezen toen ze even niet bij edward was, ze had het met alice over gehad. 'Ik .. ga .. dood.' riep ze uit. Ze wist dat dit haar einde zou betekenen, ze wou sterven nadat het kindje was geboren, tranen stroomde over haar wangen en ze sloot haar ogen, 'vaarwel.' fluisterde ze.

"Carlisle"zei Edward snel. Hij keek hem aan. "Wat moeten we doen"riep hij zowat tegen hem. "Bella open je ogen"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en veehde de tranen weg. "Komop Bella je gaat niet dood"zei hij tegen haar. Hij balde zijn vuist aangezien Bella zijn andere hand nog vast had.

Carlisle keek naar Bella. 'Je gaat niet dood!' Riep hij naar haar. 'Vol houden!' Zei hij en pakte het kindje op. 'Edward nu! bijten!' Zei hij tegen hem en keek naar het kindje. 'Het is een meisje, Alice had weer gelijk.' zei hij tegen Edward en Bella. Hij keek naar Edward. 'Bijten hé niet leeg zuigen!' zei hij tegen Edward.

Edward keek haar aan en ademde diep in. Hij boog zich aar Bella's hals en zette zijn tannden daar dan ook in. Hij moest zich inhouden om haar niet leeg te zuigen. Hij voelde het bloed in zijn mond en voelde het gif uit ijn tanden. Toen liet hij los zodat het gif zich kon verspreiden.

'Oké,' Zei hij tegen Edward en gaf het kindje. Carlisle pakte Bella's hand. 'Dit gaat heel erg branden, nog meer dan een weerwolven beet, dus je mag in m'n hand knijpen. En je kindje is gezond.' Zei hij er sne lachter aan. Hij grijnsde. Carlisle berijdde zich voor op Bella die in z'n hand ging knijpen.

Bella schokte en ze hoorde de woorden van Carlisle en Edward vaagjes. 'J j jawel.. alice had gelijk.' zei ze hakkelend. Ze sloot haar ogen weer nadat Edward de tranen had geveegd, ze hoorde de laaste woorden van Carlisle wel goed, 'Niet leegzuigen.' ging het door haar hoofd, ze snapte niet wat er gebeurde en maakte nog meer rare kronkels met haar lichaam op de grond.

Edward nam het kindje aan en keek naar het prachtige meisje. "Shht maar,met mama komt het goed"zei hij sussend tegen het kleine meisje. Hij keek haar aan en glimlachte. Hij wreef met zijn hand over haar voorhoofdje en zag hoe de kleine meid in zijn armen haar oogkes sloot. Toen keek hij naar Bella,dit kon hij niet aan zien,maar waarom bleef hij dan staan.

Carlisle keek even naar Edward en grijnsde. Hij was de perfecte vader voor het kindje. 'Hoe gaat ze eigenlijk heten?' Vroeg hij aan hem. Ze zouden vast een mooie naam verzinnen. Hij keek weer naar Bella. 'Voel je al iets?' Vroeg hij bezorgd.

Pas nu drong het tot Bella door dat ze was gebeten, een ondragelijk pijn ging door haar heen. 'AAAAAAAAARGH.' weerklonk het bij de watervallen. Ze maakte heftige op een neer bewegingen met haar lichaam (net als in twilight toen james haar beet) en schreeuwde. 'Brand.. m'n hoofd... het brand!' riep ze. Ze voelde een misselijkheid opkomen maar onderdrukte het een gilde nog harder. 'Laat het stoppen!' riep ze. Langzaam werder haar ogen rood... 'R .. Renesemee... waar is ze!?' riep ze uit. Ze kronkelde nog erger.

Carlisle drukte haar tegen de grond. 'Kalm Bella!' Zei hij tegen haar. Hij hield haar bij haar schouders vast toen ze nog harde schokte. 'Rustig, Renesmee?' Zei hij toen. Hij keek naar Edward. 'De naam is bekend denk ik zo.' Zei hij tegen hem en keek naar Bella. 'Rustig meisje, de brandt is zo weg.' Zei hij en pakte haar hand weer zodat ze kon knijpen.

Edward keek naar Bella. "Ik heb haar bij me Bella,ze is veilig"zei hij tegen haar. "Renesemee"zei hij tegen Carlisle. Renesemee begon te huilen,omdat er iets mis was met haar mama. "Stil maar,mama is zo bij je"zei hij zachtjes en wiegde het kindje. Hij keek naar Bella,ze moest zich er door slaan en wel meteen. "De naam is inderdaad bekend"zei hij tegen hem.

Bella werd tegen de grond gedrukt en hoorde de woorden van Edward en Carlisle, nog steeds gingen ze langs haar heen. 'BRAND!' schreeuwde ze. Haar gekronkel werd minder en na een poosje was ze rustiger, ze draaide zich meoizaam om naar Edward en keek hem diep in z'n ogen met haar nu bloedrode ogen. Daarna viel ze op de grond en bewoog niet meer, het gif werkte nu helemaal.

Carlisle liet haar los. 'Zo,' Zei hij tegen Edward en veegde zijn vieze handen aan z'n broek af. Hij keek naar Bella. Haar ogen waren bloed rood. Carlisle stond op. 'Ik geef jullie wel een moment aleen.' Zei hij tegen hen en liep toen weg.

Edward schoot naar Bella toen ze neerviel en knielde bij haar neer. Hij keek even naar Carlisle en legde dan zijn vrije hand op het hoofd van Bella. "Bella"zei hij tegen haar,hij wist dat het gif werkte maar ze moest haar ogen openen. Hij keek haar aan en wachte af. Renesemee wist amper wat er gebeurde en huilde maar door.

Bella voelde alle last van zich afvallen, ze opende haar ogen -traag- en keek Edward lang aan, haar blik ging naar Renesmée en ze glimlachte, 'Ons kindje.' zei ze zachtejs. Ze streelde Renesmee met haar vinger en pakte toen razendsnel de hand van Edward. Ze voelde zich wat beter en stond op, alle bewegingen waren heel vloeiend, ze wist het nu zeker, ze was een vampier... Ze grijnsde en keek naar haar buik, de grote bobbel was weg en ze had heel veel energie. 'Edward .. wat gezellig.' zei ze droogjes.

Hij keek haar even aan en grijnsde kort. Hij gaf Renesemee aan haar en keek even naar de lucht. "En hoe voelt de dame zich nu,als een vampier"zei hij en keek haar even kil aan. Dit zou een lastige paar maanden worden. En hopelijk zouden ze is voor een paar dagen rust kennen zonder die domme stinkende hond.

Bella nam Renesemee aan en keek naar het kindje in haar armen. Ze glimlachte, 'Rensemee.' zuchtte ze. Ze keek weer op naar Edward en ging op haar tenen staan en weer terug op haar hele zool. 'Nou... best wel lekker.' zei ze lachend. Ze liep op Edward af en sloeg haar armen om zijn nek. Ze bleef aan hem vast geplakt en begon te lachen. 'Handig dat ... ik zo snel genees nu.' zei ze droogjes. Ze liet hem los en wiegde de nu verbaasde Renesmee.

In zijn ogen leek Bella net stoned. Maar ja dat was altijd de eerste dagen. "Geloof mij je kan alles veel sneller nu"zei hij en grijnsde eventjes. Hij keek naar Renesmee en vond haar veel meer op Bella lijken het eerste zicht. Zo klein en zo breekbaar,net zoals Bella vroeger. Hij sloeg zijn arm om Bella heen en keek zo naar het kleine meisje in de armen van haar.

(awsome ik ben stoned :') )

'Sneller.. oh god, zometeen kots ik mezelf onder als ik zelf ga rennen!' zei ze droogjes. Ze keek naar Renesmee, ze was schattig. 'Waar is Kiki? Eigenlijk ... moeten we haar een beetje dankbaar zijn.' zei ze kort. Ze perste haar lippen tot een strakke streep zoals ze Edward had zien doen en staarde bedachtzaam naar de bladeren op de grond.
Een gevoel van dorst kwam op in Bella. 'Wat een vaag gevoel ...' zei ze zacht. Ze keek verschrikt en draaide zich om naar Edward. 'Welke kleur zijn mijn ogen?' vroeg ze angstig.

"Dankbaar,die stinkende hond nooit"zei hij kwaad en snoof. Hij keek naar de grond en balde zijn vuisten even. Toen hoorde hij de vraag van haar. "Rood"zei hij tegen haar. Bella had dorst dat zag je,ze moest snel bloed hebben. Hij keek haar aan en ademde diep in.

Renesmee had vanaf het begin al niet gewild dat haar moeder pijn zou hebben. Dat was gewoon niet te vermeiden. Ze had gezien hoe Bella leed en vond dat absoluut niet fijn. Ze keek naar Edward die haar eerst nog vast had gehouden. Daarna keek ze met haar bruine ogen naar Bella. Ze stak haar kleine handje uit en raakte Bella's wang aan. Ze liet haar zien hoe Renesmee naar haar had gekeken toen ze vampier aan het worden was. Het was een eng gezicht, maar Renesmee zou er wel overheen komen.

Bella keek lachend naar Edward en gaf hem een duwtje, toen ze opeens een hand tegen haar wang voelde keek ze verschrikt op. Ze keek naar de bruine oogjes van Renesmee, het kleine schepseltje in haar armen. 'Ja! Jij bent Renesmee! Waarom kijk je zo bangig?!' zei ze lachend. Ze ging met haar neus tegen die van Renesmee aan en kuste haar voorhoofd. Pas toen viel haar op dat Edward's vuiten gebalt waren. 'Alsjeblieft Edward .. please rustig..' zei ze. Ze drukte Rensemee tegen zich aan en dacht aan haar ogen. 'Daar komt dat gevoel dus vandaan.' zuchtte ze.

"Hmpf,je weet hoe ik denk over haar,als ze maar is probeert,renesmee ook maar aan te raken maak ik haar af"zei hij gedempt tegen Bella. Hij keek naar Renesmee en glimlachte. Ze was zo schattig. Hij glimlachte en wou zowat huilen ookal deed hij dat niet. Hij ging zitten op een steen en keek de twee aan.

Bella knikte naar Edward en overhandigde hem Rensemee, 'Ik zie nu al dat je dol op haar bent.' zei ze lachend. Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een kus. 'Ik hou van jullie allebei.. maar ik denk dat ik moet gaan jagen... voordat ik ons kindje opeet.' zei ze droogjes. Ze wendde haar gezicht af en staarde naar de grond, het zou vreselijk zijn als ze haar zelfbeheersing verloor. Ze dacht opeens aan de momenten met Edward samen, nu wist ze wat hij voelde ... het voelde.. machtelooos.


Oke check dit out Edwardje xD Dit zijn wij

Spoiler: