Edward's slaapkamer.

Alice was het huis ingesprint en de kamer van Edward opgezocht. Ze had haar bed met een snelle soepele beweging in zijn kamer kunnen zetten en alles netjes achter kunnen laten. Ze was er de hele tijd niet bij geweest met ahar gedachte maar ze had ales goed voor elkaar gekregen. Ze zuchtte bij de gedachte aan Bella maar werd blijer door de gedachte aan een nichtje. 'Ze moeten echt voorzichtig doen nu.' zei ze hardop alsf ze naast haar stonden. Ze liep naar de deur er wierp nog een blik in de kamaer van Edward, ze zag de rivier rustig lopen en met een glimlach verdween ze weer. Edward kwam er immers al aan.

Edward kwam na een wandeling van een paar minuten aan met Bella. Ze liepen regelrecht door naar zijn kamer. Waar Alice het bed al had gezet.
Hij opende de deur en draagde Bella naar het hemelbed waar hij haar op legde.

Bella voelde opeens iets zachts onder zich. Ze deed verschrikt haar ogen open toen haar huid de koude stof raakte. Ze keek recht in Edwards gezicht en werd er gelijk rustiger door. Ze liet even een rare vervormde Piep horen en ging toen zitten. 'Dankje..' fluisterde ze. De pijn was gestopt en ze had alleen nog wat spierpijn. Ze rechtte haar rug en begon overdreven in en uit te ademen. 'Wat gaan we nu doen?' vroeg ze argwanend. Ze was weer de oude Bella alleen zat er nu een kindje in haar buik. Ze trok haar knieën op en keek afwachtend naar Edward, wat was hij toch goddelijk. Ze kon nog steeds niet geloven dat hij bij haar hoorde. Ze was zich er erg van bewust dat ze afleiding zocht en zuchtte.

"Wel,ik blijf hier,onder de schooluren om een oogje in het zeil te houden. Wat we met Charlie gaan doen over een paar maand weten we nog niet. Maar voornu zullen we zeggen dat je hier blijft. En wat betreft het kindje,ik zal de kamer al in orde gaan maken"zei hij tegen haar. Hij glimlachte en zette zich naast haar neer.

Bella glimlachte opgewonden en sloeg haar armen om Edward heen zodra hij naast haar zat. 'Je bent geweldig.' zei ze lachend. Ze schoof op zijn schoot en drukte haar lippen tegen zijn ijskoude lippen aan. Ze probeerde zijn grenzen niet te overschreiden en dit keer lukte het.. waarom had ze dat niet eerder geprobeert? Ze sloot haar ogen en staarde naar het bed. Ze bleef rustig op zijn schoot zitten en schoof toen haar mouw wat omhoog. Ze zag de ribbels op haar arm die Alice al eerder had ontdekt. Vol ontzag keek ze ernaar en schoof haar mouw weer omlaag.. Het was dus geen akelige droom.

Edward keek haar aan. Toen ze hem kuste kuste hij maar met haar mee. Hij legde daarna zijn handen op haar buik en streek daar over. "Het zal een mooi kindje worden,net als haar moeder"zei hij tegen haar en glimlachte even. Zijn goudgele ogen keken gefascineerd naar de buik,en dan keek hij in de ogen van Bella. Hij had geluk met haar te vinden.

Carlisle kwam aanlopen met een groot rechthoekig pak wat helemaal was ingepakt in roze papier. Hij grijnsde. 'Voor de aanstaande ouders dan maar hé! Je moet toch wat.' Het was een kinderbedje, en Alice had ook vast al we gezien wat voor 1. Hij gaf het aan Edward die het uitmocht pakken. 'Ik help wel met inelkaar zetten.' Zei hij met een knipoog.

Edward zette Bella op het bed en keek zijn vader aan. "Dankje Carlisle"zei hij en glimlachte even. Hij nam het pakje aan en deed het inpakpapier eraf. Hij glimlachte even. "Net wat we nodig hadden"zei hij tegen hem. Hij legde het op de leren bank en liep weer terug.

Belle keek Edward lang aan. 'Mooi als haar moeder? Jij bent zo goddelijk als wat en dan zou ze mooi moeten zijn als haar moeder?' riep ze verbijsterd. Ze grijnsde licht en gaf Edward spontaan een kus op zijn wang voordat hij haar weer terug op bed zette. Ze keek naar Carlisle die een bedje bij zich had en hem inelkaar begon te zetten met Edward. Ze werd wat roder. 'D d dat hoefde niet .. van mijn collegé geld kon ik dat ook wel kopen.' zei ze terwijl ze op haar lip beet. Ze was altijd heel moeilijk als het om cadeautjes en geld ging. Ze zuchtte en glimlachte schamper toenze zich op bed liet vallen.

Carlisle knielde neer bij Bella's bed. 'Nee, ben je gek, dat is voor jóu college!' Zei hij met een grijns. 'Bella, wij hebben bakken met geld mede omdat wij niet eten weet je dat..' Zei hij traag en keek even naar Edward. Hij hielp hem nog wat met het bedje wat zo inelkaar zat. 'Het kan hier toch wel staan Ed?' Vroeg hij toen. Hij keek weer naar Bella. 'Ik ga binnenkort wel met Alice baby-boodschappen doen, zij weet vast al wat het wordt.' Zei hij met een grijns naar Alice.

Bella veerde op toen Carlisle naast haar knielde. Ze schudde haar hoofd, 'M m maar.. het is mijn schuld.. jullie hoeven niet voor de kosten op te draaien.' bracht ze stotterend uit. Ze ging rechtop zitten en trok haar knieën zo dicht naar zich toe. Ze zuchtte en liet haar hoofd op haar knieën zakken. 'Ik schaam me zó.' zei ze zacht. Ze vond het ook nog eens oneerlijk dat Alice al wist wat het werd. Ze bromde zacht en sloot haar ogen, vol schaamte.

Alice grijnsde en knikte toen Carlisle zei dat ze het al wist. Ze wist al dat het een meisje werd ... ze werd blij bij die gedachte terwijl ze weer langzaam Edward's kamer in schoof. Ze ging op het bed zitten en wreef over Bella's rug, 'We willen graag helpen, je hoeft je neit te schamen.' antwoorde ze sussend. Ze gaf haar een knipoog en keek toen naar de dikke buik, ze kreeg een naar voorgevoel en schoof toen toch maar haar shirt omhoog om te checken. Ze keek geschrokken naar Bella's buik, hij was vreemd dik, met bruine vlekken erop en ribbels net als op haar arm. Ze liet een hese grom horen en keek Carlisle verschrikt aan. DIt kon niet goedz ijn.

Carlisle zuchtte. 'Bella, Edward is ook fout, allebei, maar jullie kunnen er nu niets meer aan doen, probeer er het beste van te maken, kijk niet naar de negatieve kanten, maar naar de positive.' Zei Carlisle kalm. 'Alice..?' Vroeg Carlisle. 'Ga jij volgdende week inkopen doen met mij?' Vroeg hij aan haar. Toen zag hij wat er aan de hand was. 'Alice weg daar! pak war handoeken iemand, ik moet iets kouds hebben!' Zei Carlisle en knielde bij Bella neer. 'Bella, ga liggen.' Zei hij en voelde aan haar buik. 'Dit kan niet goed zijn.' Zei Carlisle.

Edward zette het bedje op zijn plaats en ging toen weer terug. Hij keek naar Alice en merkte aan haar blik dat er iets fout zat. Hij keek meteen naar alles wat er gebeurde. "Wat is er aan de hand"vroeg hij bezorgd aan hun. Hij keek naar Bella met angst in zijn ogen. Wat was er nu aan de hand? Het was iets met de baby dat was zeker.

Belle bleef verstijfd op bed zitten en werd op het bed gedrukt. Ze had de paniekerige stem van Alice gehoord en wist dat dat niet goed was. Ze onderdrukte een gil en sloot haar ogen krampachtig. 'Wat? Watisser?' vroeg ze half huilend. Ze had geen zin om naar haar buik te kijken, ze kon niet tegen bloed en als zelfs Alice ervan schrok zou ze vast over haar nek gaan. Ze kneep haar ogen nog steeds strak dicht terwijl ze niets voelde van haar buik, het voelde normaal, nogal hol maar verder alles precies zoals vroeger. Ze bromde wat om niet het geluid van hysterische vampiers teh oren..

Alice was meteen van het bed gesprongen en stond naast Edward. Ze keek haar broer verschrikt aan en klopte hem zacht op zijn schouder. 'Het komt goed broertje.' zei ze zacht. Ze schuifelde weg richting de keuken om wat koude doeken te halen. Ze kwam terug met twee thee doekjes en overhandigde ze aan Carlisle terwijl ze achteruit naar de deur liep, 'I -ik weet niet of ik kan blijven..' zei ze naar adem happend. Ze had de laatste tijd niet meer gejaagd en als er bloed zou vrijkjomen zou ze zeker aanvallen. Ze maakte zich klein en bleef toekijken.

Edward liep naar de kant van het bed en ging op een stoel zitten. Hij keek naar Carlisle wachtend op een antwoord. "Bella,voel jij je ok"vroeg hij aan haar. Dat was nu het belangrijkste. Maar wat was het? Kwam de baby? Maar dat betekende de dood van Bella toch? Edward keek angstig naar Alice.

'Ga maar jagen anders,' Zei Carlisle. Hij grijnsde even en pakte de handoek aan. Hij keek naar Edward. 'Het komt goed!' Zei hij tegen hem. Toen was Bella aan de beurt. Hij legde de koude doeken over haar buik. 'Je moet ontspannen, meschien is het stress.' Zei hij kalm en keek naar de dikke buik onder de vochtige doeken. 'Alice, je kunt gaan jagen hoor, het zal je goed doen.' Zei hij kalm. 'Edward, wij moeten vanaf nu de komende paar weken paraat staan,' Zei hij. 'Als het kind écht komt, moet Bella meteen daarna gebeten worden, daarna doe ik de rest wel.' Zei hij met een knik naar Bella.

Bella voelde vaagjes de vochtige doeken op haar buik. 'Is het zó erg?' vroeg ze droog. Ze opende haar ogen een voor een voorzichtig en zag tot haar opluchting nergens bloed, ze bloedde altijd.. overal .. maar dit zou anders zijn geweest. Ze luisterde vaagjes naar Carlisle en knikte kort en zachtjes. Waarom oh waarom moest dit hen nou weer overkomen...? Het was maar één keertje.. en meteen was alles verpest, had ze zich maar aan de grenzen van Edward gehouden .. ze zuchtte en sloot haar ogen terwijl er een straan over haar wang rolde.

Hij knikte naar hem en merkte toen dat Bella huilde. Hij keek haar aan en veegde de traan weg. "Rustig maar Bella,het is niet erg,maar huil niet"zei hij.
Hij keek haar even aan en drukte haar een kusje op haar voorhoofd. "Het zal wel anders zijn,maar dat maakt niet uit,zolang ik jou en het kindje maar heb"zei hij.

(Ben ff weg)

Alice knikte en keek vertederd naar Edward. 'Totzo lief broertje.' zond ze haar gedachte naar hem. Ze grijnsde opgewonden en gaf Bella een kushandje en Carlisle een knipoog. 'Ik kom zo weer .. als ik m'n dieet weer heb aangevuld.' zei ze half zuchtend. Ze wierp nog een laatste blik op hen en sprintte toen weg, naar het verborgen meer.

Bella werd rustiger door de aanraking van Edward en veegde haar tranen weg. 'Ik dacht dat je me dan zou verlaten.' zei ze met een zucht. Ze opende haar ogen weer en keek toen met een schuin hoofd naar Edward. 'Ziet m'n buik er zó erg uit?' vroeg ze zacht. Ze fluisterde half en liet haar hand over haar buik gaan het voelde inderdaad vreemd aan, dezelfde ribbels zaten op haar polsen en dat was verontrustend. Ze probeerde zich om te draaien meer besloot te blijven zitten, het zou alleen maar emer pijn doen. Ze dacht aan Alice, en aan Kiki .. wat was er met haar gebeurd?

"Ik jou verlaten nee bella,dat zou ik me niet vergeven,je bent nu mijn leven,samen met het leven dat in je groeit"zei hij tegen haar en glimlachte eventjes. "Je buik ziet er inderdaad wat erger uit als normaal,niet veel maar toch,het komt wel goed"zei hij kalmerend tegen haar.

'Kalm Bella.' Zei Carlisle streng en bekeek haar buik, de rimpels leken wel te verdwijnen. 'Ik denk dat het stress was..' Zuchtte hij opgelucht. Hij knikte nog naar Bella en keek toen naar Edward. 'Het gaat snel gebeuren.' Siste hij naar hem. 'Ik ben zo terug.' Zei Carlisle en liep naar de trap toe. Snel naar beneden, nog wat doeken halen voor het geval dat. Hij zuchtte diep.

Bella huiverde bij de gedachte naar haar buik. Ze sloot haar ogen en bleef heel stil liggen en probeerde naar Carlisle te luisteren, 'Ik stress niet hoor.' zei ze aarzelend. Ze staarde naar het witte overtrek op het bed en probeerde de woorden van Carlisle op te vangen, ze vind iets dat op 'Snel... gebeuren... terug ...' leek. Ze probeerde een verband te leggen met die woorden maar er kwam alleen maar een wanhopig gepiep uit het achterste van haar hoofd, het liet haar merken dat ze niet kon denken, dat ze dat niet mócht. Ze zuchtte geirriteerd en ging toen met een beweging rechtop zitten. Haar buik was inderdaad dikker en ze durfde haar shirt niet omhoog te trekken. Ze staarde wezenloos naar de grond. 'Ik bezorg je last hé.'fluisterde ze half. Ze sloot haar ogen weer en wou dat ze weer rond kon springen zoals ze altijd al had gedaan, ze had geen zin om suf te zitten, okal bleef ze nu wel uit de gevaren zone..