Edward's slaapkamer.

"Dit is niet lastig Bella,jij bezorgt me geen last,alles wat jij doet brengt bij mij vreugde"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en glimlachte zachtjes naar haar. Hij streek even over haar hoofd. "We slaan ons erdoor,geloof me maar"zei hij zachtjes.

________________later__________________
Alice kwam terug van het jagen. Haar ogen stonden wild en ze zocht met haar ogen als een roofdier naar Edward. Ze liep op hem af met haar mond in een strakke streep. Ze keek hem doordringend aan en keek toen naar Bella, haar hoofd draaide heel recht en gelijkmatig. Ze glimlachte zuur en duwde Edward langzaam maar krachtig de kamer uit. 'Wát ben jij van plan?' vroeg ze nog zacht maar haar woorden hadden harde klanken. Ze keek hem strak aan en wierp een blik in de kamer. Ze dacht weer aan haar visioen. 'Je weet dat je haar niet kan bijten.. je weet ook dat veel mensen die zwanger zijn geraakt door vampiers dood zijn gegaan, Bella zal hetzelfde overkomen, zodra je haar bijt zullen we vervolgd worden door de Volturi (ofso)!' zei ze in een adem. Ze keek strak naar de grond. 'Ik zag in een visioen dat je haar abortus wilt laten plegen, dwíng haar niet Edward ..' zei ze. Ze draaide zich om en was helemaal warm.


(Volgens Breaking dawn, wilt Edward dat Bella abortus pleegt omdat ze anders dood gaat. De voltura ofzo zal Edward doden als hij haar bijt .. Naja voor zover ik weet dus dus ..' xD)

Carlisle keek naar Alice die er al was. 'Alice, dat had je wel wat eerder mogen vertellen.' Zei Carlisle lichtelijk in paniek. Hij liep toen de kamer in en legde de handdoeken weg op een kastje. 'Bella, je wordt meteen na je bevalling gebeten!' Siste hij naar haar. HIj keek achterom naar Edward en Alice. 'Ik doe het wel, je kan gewoon thuis bevallen denk ik.' zei hij nog zachter. Hij wou Edward niet ongerust maken. Hij zuchtte.

'Pap niet doen!' siste Alice boos. Ze liep op Carlisle vast en sloeg haar armen om hem heen. "ik wil je niet kwijt, ze zullen je vermoorden hoe dan ook!' zei ze zwakjes. Ze voelde zich leeg en staarde naar Bella, wat moest zij hier nou toch van denken. 'Er moet een andere oplossing zijn, ze moet blijven leven, maar niet bijten .. nóg niet. Niet daarna.. ze zullen ons állen vermoorden.' bracht ze zuchtend uit. Ze liet zich naast Bella op het bed zakken en begroef har hoofd in haar handen. Ze voelde zich nog zwakker dan eerst maar had gelukkig geen dorst, anders was het ftaal voor haar half zus...

Edward wist niet wat er gebeurde maar hij hoorde alles wel. Hij zakte zowat door zijn benen. Hij ging tegen de muur zitten en keek voor zich uit. Hij zat helemaal te trillen van woede en van angst. Hij legde zijn hoofd in zijn handen en voelde helemaal warm aan wat niet normaal was.

Alice keek verschrikt op naar Edward. Ze liep snel naar hem toe en knuffelde hem nu, 'Sorry broertje.' antwoorde ze met krakende stem. Ze sloot haar ogen en voelde zich lekker vertrouwd bij haar 108 jarige broer. Ze glimlachte zwakjes en streelde zijn rug. 'Het komt goed.. doe alsjeblieft geen domme dingen.' zei ze waarschuwend. Ze liet hem los en liep langzaam naar de deurpost. 'Ik verdwijn wel.. voordat ik nogmeer aanricht' fluisterde ze half.

"Wacht Alice,kom hier"zei hij tegen haar. Hij keek haar aan en wachte even af. Hij wou weten wat ze had gezien,en wat hij er in had gedaan. "Alice ze moet worden gebeten,na haar bevalling anders haalt ze het niet"zei hij tegen haar. Ze had dit zelf gezegd,en moest hij dat nu in twijfel trekken.

Alice stopte meteen toen Edward haar riep en had de kalmte weer gevonden. Ze keek hem lang aan enwachtte tot hij was uitgepraat. 'IK had het mis.. het kan niet.. de Volturi komt ons achterna, dat word óns dood.' zei ze zachter dan ooit. Ze sloot haar ogen en wankelde even. 'Ik zag jou .. je gaat hte hebben over het kindje.' antwoorde ze zacht. Ze zuchtte en draaide zich toen om terwijl ze langzaam de trap af liep.

(oh Weetje wat er gaat gebeuren? Edward kan de gedachte van Renesmee (nog steeds ongeboren) horen :3 kicken hea verklap ik nu teveel? o.O IK hou m'n mond al.)

Edward stond op en wou haar achterna. "Alice,ik moet me je praten,buiten,kom naar het bos"zei hij in gedachten tegen haar. Toen liep hij naar binnen en liep naar Bella toe. "Ik weet niet wat er is Bells,maar ik denk dat het iets serieus is,over het kindje"zei hij tegen haar. Hij keek naar de grond en ademde diep in.

Bella had geschrokken zitten luisteren naar Alice, Edward en Carlisle. Wat was er nou aan de hand? Ze kon er niets van maken omdat ze maar flarden van eht gesprek hoorde. Ze wou gaan staan en lopen maar voelde meteen een zeurende pijn in haar buik. Ze liet zich op bed vallen en keek naar de eerst nog kalme Alice. Ze krom inelkaar van pijn en toen stond Edward naast eht bed. 'Doe neit gevaarlijk.' zei ze. Ze keek streng uit haar ogen en keek toen naar Alice en Carlisle. 'Auw.' zuchtte ze zachtjes. Ze durfde nog steeds neit te kijken en herinerde zich toen wat Alice had gefluisterd. 'Abortus.' zei ze geluidloos. Ze werd een beetje boos en staarde strak naar haar voeten.

Edward keek haar aan en keek dan naar de grond. Waarom zou hij een abortus willen? Dan was het toch maar aleen voor Bella in leven te houden.
Hij keek bedenkelijk voor zich uit en liep naar het raam. ALice zag aleen slechte dingen voor nu,maar waarom zag ze die dingen wat was er fout. Waneer zou Bella bevallen ? Dat moesten ze weten. Hij maakte zich zware zorgen over alles nu. En dat was ongewoon.

Carlisle stond op, hij bekeek Edward even. Hij liep op Edward en Alice af. 'Kalm aan kinderen, En Edward, het komt goed.' Zei hij en sloeg beschermend een arm om hem heen. Hij grijnsde. 'Alice, ik móet van je weten waneer het kindje geboren wordt.' Zei hij tegen Alice en liep toen de kamer weer in. Hij keek naar Bella. 'Gaat het? Moet je wat water hebben Bella?' Vroeg hij lief aan haar.

Edward keek hem aan en haalde zijn schouders op. Hij keek buiten het raam en pikte een geur op. De geur van een weerwolf. Hij opende het raam en speurde alles af. Hij vond niets,maar bleef staan. Na een tijdje sprog hij weer naar het raam. Hij deed het toe en keek de gang in.


(ben eten)

Kiki was onder het raam door gerent. Ze keek naar Edward die boven aan het raam stond. Ze keek angstig naar boven, als zij hier werd gezien was ze dood, maar ze moest Bella gewoon zien, gewoon om te kijken wat er aan de hand was.. Ze keek weer naar Edward en verschool zich toen weer. En ze wou nog met Carlisle overleggen..

Carlisle snoof een geur op.. weerwolf. Hij zuchtte en rende het raam uit. Hij keek meteen recht in de ogen van Kiki. 'Wat is er aan de hand.' Zei hij en zag Kiki haar wenk brauwen optrekken. Hij zuchtte. Carlisle had geen gave maar kon wel uitdrukkingen aflezen. Kiki leek te vertellen dat het vanacht ging onweren. Hij grijnsde. 'Dus jij zegt dat wij vanavond kunnen honkballen?' Vroeg hij aan haar en zag de grote zwarte wolf 'ja' knikken. Hij grijnsde. 'Bedankt,' Zei Carlisle met een knipoog. 'En met Bella gaat het prima.' Zei hij grijnsend.

Edward wist dat er een weerwolf was maar besloot het te negeren. Hij liep de kamer van Bella in en keek haar aan. Hij glimlachte zachtjes en nam een stoel en zette die naast het bed. "En nou je met alle ophef rondom jou,hoe voel je je"vroeg hij aan haar en keek haar even aan.

Esme die het nieuws had vernomen toen ze op jacht was,had alles afgeblazen en was meteen naar hier gekomen. Ze kwam gehaast binnen en hijgde even uit. Toen liep ze kalm naar boven en merkte Bella en Edward op. Ze had zo haar bedenkingen maar toch. Ze liep naar Bella toe en glimlachte. "Ik ben Esme Edward's pleeg moeder"zei ze met haar zachte engelenstem. "Gefeliciteert met je kindje"zei ze vriendelijk.

Alice keek Carlisle aan en toen naar Edward. Ze snapte niet meer wat ze aan het doen waren en hoorde toen een bekende stem. 'ESME!' riep ze opgewonden. Ze sprong op en liep met sierlijke passen op haar moeder af om haar vervolgens te knuffelen. 'Waar was je?!' vroeg ze nog steeds enthousiast. Ze luisterde half naar Carlisle. 'Honkballen? Vanavond? En bella dan?' vroeg ze terwijl ze haar ogen op Bella richtte en probeerde haar meelijden te verbergen.

"Jagen,in seatle"zei ze tegen haar en omhelsde haar dochter even. "Edward kan blijven,of ik"zei ze tegen Alice en glimlachte eventjes. "Hoe is het met je Alice"vroeg ze aan haar. Ze keek haar kalm aan en glimlachte even. Ze wist niet wat Alice allemaal had gezien maar wou het wel weten.

Bella zag allerlei dingen gebeuren en was blij toen Edward naast haar kwam zitten. Ze deed de moeite niet meer om naar de vele dingen te luisteren en kneep in haar deken. 'Ik voel me ... vreemd.' bracht ze uit. Ze had gemerkt dat er een vrouw binnen was gekomen, bloed mooi, en Alice herkende haar duidelijk. Ze keek met grote ogen naar de vrouw en voelde zich een beetje ongemakkelijk. 'Kleren .. zitten .. nogal strak.' zei ze toen stotterend. Ze staarde naar haar strakke spijker broek en haar shirtje dat omhoog kroop.

Esme keek haar aan. "Euhm wacht ik zal wat anders voor je halen dat wat losser zit"zei ze tegen haar. Ze liep naar buiten en nam Edward met zich mee. Na een paar minuten kwam ze weer binnen met een gewone rode pyama. "Hier Bella doe die maar even aan,dat zit beter denk ik"zei ze en glimlachte. Ze legde de pyama op het bed en liep toen even naar het raam in de kamer.

Bella keek verward naar Esme. 'eeh.. dankje.' zei ze zachtjes. Ze had niet begrepen wie deze vrouw nou was. Ze keek naar het rode pyjama op bed en aaide over de stof, hij was best mooi voor een gewone pyjama. Ze glimlachte blij en probeerde op te staan, krampachtig hield ze zichzelf vast aan het bed maar dat was ook het enige wat ze kon, ze voelde zich nog gehandicapter dan ze al was en zuchtte geirriteerd. Ze keek even naar Esme en wou zich niet een idioot voelen dus deed ze nog een pijnlijke poging.

Esme keek haar even aan. "Hulp nodig Bella"vroeg ze zachtjes aan haar. Maar zonder op een antwoord te wachten liep ze naar haar toe en reikte haar de hand. "Zo zal het wel wat beter gaan denk ik"zei ze vriendelijk tegen haar en keek even naar het raam. De geur van de weerwolf hong er nog steeds en dat speelde haar zorgen.

Bella glimlachte dankbaar toen Esme haar hielp. Ze had er geen moeite mee dat Carlisle en Edward in de kamer waren en trok haar shirt krampachtig uit. Ze deed snel de pyjama aan en knoopte hem dicht. Ze trok ook snel haar broek uit om vervolgens de losse aan te doen. Ze keek droog voor zich uit en probeerde te gaan zitten. Ze liet zich met een plof zakken en voelde haar buik weer samen trekken. 'Help!' piepte ze terwijl ze zich opkrulde en op het bed begon te trillen. Ze sloot haar ogen en dacht aan de gezichts uitdrukkingen van de vampiers, ze waren allemaal alsof ze stonk. Ze probeerde aan haar haren te ruiken maar ontdekte alleen haar limoengeurige shampoo.

Esme dacht snel en nam de nog andere natte doeken die er lagen. Ze legde die op de buik van Bella en wreef zachtjes over haar hoofd. "Wat voel je Bella"vroeg ze aan hem en streek even over haar bovenhoofd. Ze had het warmer dan normaal en de gaf Esme nog meer om over bezorgd te zijn. Ze toverde wel de perfecte glimlach op haar gezicht.