Nadenken

Bella was naar buiten gesneaked zodat ze beter kon nadenken. Ze wankelde nog steeds heftig op haar benen terwijl ze probeerde verder het bos in te lopen, ze moest eerst het plein over en was zich er eerst niet van bewust dat dit de plaats was waar ze ineklaar was getimmerd door Embry. Ze probeerde verder te lopen maar ze viel na een paar meter toch nog op de grond. 'Aro .. vinden. Na .. denken.' hijgde ze terwijl ze verder begon te kruipen. Ze hief haar hoofd om te kijken waar ze nu eigenlijk naartoe kroop en zag het vervloekte muurtje voor zich. Ze begon half te hyper ventileren terwijl ze ernaar toe kroop en er tegen aan ging zitten. Ze sloeg weer zachtjes met haar hoofd tegen de stenen muur. 'Embry ... Aro.' mompelde ze terwijl het doffe geklap neit ophield.

(Bella & Jake)

Jacob was onderutssen ook eventjes weg gekropen bij de roedel en was een eindje gaan wandelen .. Renesmee en Bella waren in gevaar. Alleen omdat die bloedzuigers Renesmee, Alice en Edward moesten hebben. Jake liep door en ving een bekende Bella-geur op. Hij gromde. 'Wíe heeft díe gek losgelaten?' Mompelde hij en liep richting Bella. Hij tilde haar overeind. 'Bells, wat dóe je hier?' Vroeg hij en rolde met zijn ogen. Hoe kón Bella hier nu zijn in gódsnaam. Hij ondersteunde haar terwijl Jake haar in een simpele beweging op het muurtje zette. 'Zo, vertel eens, hoe ben je hier gekomen?' Vroeg hij nogmaals.

Bella hoorde voetstappen naderen en bleef met haar hoofd tegen het muurtje stoten. Ze hoorde Jacob wel tegen haar praten maar begreep maar half van wat hij zei. Ze werd op het muurtje gezet en wankelde, ze had geen evenwicht meer. Ze viel half tegen Jacob aan terwijl hij bij haar stond en luisterde naar zijn laatste vraag. 'K .. k .. ruipe ..n ..d' perste ze uit haar vermoeide longen. 'Ik .. moet Embry vinden ... of Aro.' zei ze zacht. Ze probeerde zichzelf van Jacob af te duwen maar viel bijna weer achterover toen ze hem losliet.

Jacob keek Bella aan hij snapte het wel, maar waarom was ze weg gegaan om haar dóod op te zoeken? 'Waarom ben je dan weggegaan? Wil je nou echt zó graag dood? Die stink Aro en Jane zijn weer terug en Embry doet ff zes weken niks met zijn gebroken arm.' Zei Jake tegen Bella. Hij glimlachte. 'Nou kom op gek, ik zet je thuis neer, bij Renesmee en Edward, zou je goed doen.' Grijnsde hij en keek haar aan. Bella was knettergek om hier in haar eentje rond te huppelen, ze was zo zwak als een pakje boter dat twee uur in de zon had gelegen. Jake bromde. 'Jaa-haa, ik heb der .. relax, ik kwam der tegen op het plein, ik blijf bij haar.' Klonk Jake kalme stem. 'Jah, doe ik.' Zei hij en schudde zijn hoofd. 'De groeten van Quil, hij maakte zich er druk na de aanval van Embry,' Zei hij toen tegen Bella en grijnsde.

Bella schudde haar hoofd toen Jacob vroeg of ze haar eigen dood opzocht. 'Ik .. ben al dood. Maar .. Ik wil ze beschermen. Jullie.' zei ze terwijl ze weer wankelde en Jacob naar zich toe trok. 'Ik ga niet naar huis ..' zei ze zacht. Ze bewoog naar opzij en viel met een smak van het muurtje af. 'N .. ee!' zei ze hakkelend. Ze begon verder over de grond te kruipen. 'Ik ga wel naar Quil, hij wilt me vast wel om zeep helpen.' fluisterde ze tegen de vloer. Als een debiel probeerde ze van Jacob weg te kruipen. 'Ik .. moet .. dit .. doen.' mompelde ze. Ze was al een klein eindje van Jacob verwijderd en wilde net haar hand weer ergens neer zetten toen ze met een smak op haar buik viel. Ze liet een pijn kreet horen en kromp inelkaar.

Jacob keek met opgeheven wenkbrauwen naar het debiele schouwspel. 'Tja .. als Quil jóu om zeep helpt, help ik hem ook ff een handje.' Zei hij tegen haar en grijnsde dom. Jacob rekte zich uit en keek voor zich uit, toen Bella weg liep en op haar gezicht ging sprong hij soepel van het muurtje af en liep naar haar toen -best makkelijk hij hoefde maar één pas te zetten- en pakte Bella's arm. 'Quil heeft geen hulp meer nodig, je helpt jezélf al om zeep.' Zei hij met een lacherig ondertoontje en hees Bella omhoog. Jake snoof en schudde zijn hoofd. 'Tja, ik breng je dan maar niet naar huis toe, maar Bells, níet lopen,' Zei hij toen duidelijk en streng. 'Zou Charlie het willen dat je zo als een dronken zatlap over straat liep? Ik weet het antwoordt wel ..' Bromde hij.

Bella probeerde te ontsnappen aan Jake maar hij had haar alweer omhoog gehesen. 'Nee nee nee!' piepte ze met geknepen stem. Ze dacht aan de greep waarin Aro haar had vast gehouden en begon te gillen. 'Neee! Ik moet.' schreeuwde ze. Ze begon wild met haar benen te spartelen -wild was het neit want ze kon haast niet bewegen door de wonden- en bromde boos. 'Charlie ... geeft .. niets meer om me .. hij ... denkt .. dat k dood ben.' zei ze angstig. Ze probeerde zich krampachtig om te draaien zodat ze Jacob aan kon kijken. 'Jake, als je van me houd laat je me gaan.' zei ze naar adem happend.

'Charlie .. je wilt niet weten hóe vaak hij het nog over je heeft, ik denk z'n twee keer per dag als Billy en ik er zijn.' Zei hij tegen Bella en hief zijn wenkbrauwen op. 'Nou, dan hou ik maar niet meer van je hé?' Zei Jake en pakte Bella steviger vast. 'Oké, ik geef je twee keuzes, óf je stapt nu in de auto en gaat naar huis, óf je blijft hier zitten en beweegt geen vin, kies maar.' Zei Jake op strenge toon tegen Bella en liet haar arm niet los. Hij bromde iets in Quileute en keek toen naar de grond. 'Embry?! Flik het niet nogmaals om in mijn hoofd te komen, idioot!' Gromde hij. 'Ik wou alleen kijken hoe het met Bell-' Embry kon zijn zin niet afmaken. 'Gódverdomme Embry, wegwezen uit mijn hoofd!' Gromde Jake naar hem.

Bella perste haar lippen tot een streep terwijl ze op Jake's rug begon te slaan. 'Niet doen, niet doen!' zei ze terwijl ze weer op menselijk instinct naar adem hapte. Ze werd eerst steviger vast gepakt en piepte dat ze verging van de pijn, maar ze betwijfelde of Jacob dat hoorde. Ze ging de twee keuzes na en perste haar lippen nogmaals in een streep, 'Ik blijf hier, maar k blijf niet stil zitten.' hield ze koppig voor. Haar stem was gaan trillen van angst. Ze bleef nar Jacob's gezicht kijken terwijl hij opeens met Embry in gesprek was. 'EMBRY?!' riep ze verschrikt. Ze sukkelde weer op de grond en sloeg haar armen om Jacob's been. 'Nee, hij komt hier heen n.. nee.' piepte ze.

'Wat?! Voel ik nou mieren op mijn rug slaan?' Vroeg hij en keek achterom naar Bella. 'Je loopt niet weg van me! Ik wil je niet nog een keer verliezen!' zei hij met opgeheven wenkbrauwen. Jacob bleef redelijk kalm onder de hysterische Bella. Hij snoof. 'Embry?! Ben je doof?!' Gromde hij. 'Ne-' Zei Embry. 'Nou wégwezen dan!' Gromde Jake, zijn handen trilde lichtjes. Hij keek Bella aan. Toen verdween Embry's stem. 'Relax, hij komt niet, anders breek ik zijn armen én benen!' Gromde Jake. 'Embry is weg, rustig Bella.' Zei Jake die haar arm weer vastpakte. Met een handige beweging trok hij haar omhoog, Bella had de hele tijd aan zijn been gehangen. 'Je bent letterlijk een blok aan mijn been.' Zuchtte hij.

Bella was nog aan het gillen terwijl Jacob vertelde dat Embry weg was. 'Ik ... Je .. Je houdt toch niet van me! Dat zei je net! Je kan me dus niet weer verliezen.' zei ze nog steeds hysterisch. Ze sloeg Jacob's hand weg die hij om haar arm had gelegd e klampte zich vast aan zijn been. 'Ik .. moet naar Aro.' piepte ze weer. 'Ik moet naar Italië.' vervolgde ze. Ze trok een pruilend gezicht terwijl ze Jacob's been nog steviger vast pakte. 'Je moet me erheen brengen Jacob.' piepte ze weer met geknepen stem. Ze bleef paniekerig met haar hoofd schudden.

Jacob keek naar Bella en zuchtte. 'Ik hóu wel van je idioot!' Riep hij naar haar. Hij wriemelde haar handen los van zijn been en stapte achteruit. Hij keek naa Bella. 'Drie .. twee .. één ..' Telde hij langzaam af, toen bukte Jake voorover en greep Bella om haar middel. Hij legde Bella over zijn schouder alsof ze niks woog, en dat woog ze ook. Jake bromde iets en liep toen een stukje richting het bos, was -als je de straat over stak- aan de overkant lag. Jake hield Bella stevig vast, want die ging zich wel verzetten. Jacob stak de weg over en zette Bella aan de andere kant van de weg naar, ze stond nu net in het bos.

Bella dacht dat Jacob eindelijk deed wat ze vroeg maar ze werd over zijn schouder gegooit. Ze begon boos tegen zijn rug aan te slaan. 'Neehee!' piepte ze krampachtig. Haar ribben werden geplet door de houding van Jacob en ze begon te schreeuwen. Langzaam werd ze op de grond gezet en zakte meteen inelkaar. 'Je vermoord me! M'n ribben!' schreeuwde ze. Ze ging op haar rug in de aarde liggen en sloeg haar armen om haar romp. 'Auw, auw.' blérde ze. Ze maakte zich klein. 'Jake, bijt me! Vermoord me! Nu!' piepte ze wanhopig. Ze begon zwarte vlekken voor haar ogen te zien en drukte haar handen in de aarde. 'Auw.' piepte ze weer.