Dom..

Edward keek naar de grond en zocht een oplossing. Ze konden zeggen dat ze naar haar moeder was. Of dat ze ergens anders was gaan wonen. Maar dat zou Charlie kunnen ondervinden. Het beste zou zijn dat dit niet hoefde. Dat Bella gewoon bij haar vader kon blijven. Maar zoiets was bijna onmogelijk.

'Breng haar eerst naar óns huis, naar Edwards kamer, we kunnen zeggen dat ze bij ons logeerd voor de gezelligheid?' antwoorde Alice. Ze sloot haar ogen 'Hoe moet het met school? Als we haar even alleen laten gaat het verkeerd.' zond ze haar gedachte naar Edward. Ze opende haar ogen weer en keek naar de arme Bella. 'Arm kind.' zuchtte ze. Ze keek om zich heen of er geen andere wezens waren. 'We moeten constant zorgen dat we geen dorst hebben.' zei ze nog ter waarschuwing, ze keek opgewonden naar Carlisle en hoopte dat ze wijs had gesproken.

"Ik blijf wel bij haar tijdens de school uren dat zal ze ook liever hebben"zond hij weer terug. Hij keek even naar Bella. "Is het goed dat je bij ons komt logeren voor een tijd"zei hij tegen haar en glimlachte eventjes. Het dorst hebben zou aleen moeilijk zijn voor hem na alle schooluren dan moet iemand hem komen vervangen. En Bella zou wel thuislessen krijgen van hem,aangezien hij al meerdere malen was afgestudeerd.

Bella krulde zich tegen Carlisle aan als een klein kind en sloot haar ogen. Ze liet het allemaal over zich heen komen. 'Lekker logeren.' murmelde ze. Ze stak haar been uit en liet haar voet op de grond zaken. Ze stond wankel op haar benen en leek wel van pudding. Ze liep half struikelend naar Edward toe en sloeg haar armen om zijn middel. 'Dan ben ik tenminste nog blij dat hij van jóu is.' flusiterde ze. Ze bleef week in zijn armen hangen en staaarde in het niets. Ze kon haar gedachte er niet bij houden en merkte dat Edward en Alice iets onbewust deden, wat haatte ze dat! Waarom kon ze het niet horen?!

(maakt een van jullie de slaapkamer ofseu aan? x'))

Edward keek Bella aan en sloeg zijn armen om haar heen om haar overeind te houden. "Ik ben er ook blij om"fluisterde hij in haar en keek even naar Alice wachten op een antwoord. Hij wist dat Bells dit niet leuk vond maar dan nog. Hij ademde diep in en sloot voor kort zijn ogen.

Alice knikte en glimlachte toen Edward en Bella daar zo samen stonden. Ze zag het ernstige gezicht van Edward maar al te goed.. en toch had ze hem nog nooit zo gelukkig gezien met dat mens in zijn handen. Ze zuchtte opgelucht. 'Dat is dan geregeld.' zei ze kort. 'Ik ga weer eens kijken wanneer de school lessen weer beginnen. Ze liep langzaam weg en draaide zich toen op. 'eeeeh.. Edward.. jij had toch alleen een leren bank?' vroeg ze met een zucht. 'Daar kan ze niet op gaan liggen.' zei ze. Ze keek peinzend naar de boom, 'Ik heb wel een bed, ik schop hem wel in je kamer!' zei ze droog. Ze knipoogde nog en sprintte toen weg. 'Ik word tante!' riep ze toen lachend.

Hij keek Alice na en glimlachte. Hij keek dan naar Bella en streek over haar wang. "Wel ik denk dat we al beter naar het huis kunnen gaan,desnoods pikt Alice wel kleren op bij jou"zei hij tegen haar. Hij wou haar niet loslaten maar toch. ze konden beter naar het huis van de Cullens gaan. Daar was het op dit moment veel veiliger.

Bella knikte alleen maar droogjes naar Edward en klampte zich dicht tegen hem aan. 'Dus het is zo ver?' vroeg ze. Ze kon niet schuilhouden dat ze lichtelijk begon te trillen, het kwam er nu dus al snel aan. Ze liet Edward even los en trok haar shirt weer omhoog. Ze had inderdaad een erg dikke buik, ze was altijd mooi slank dun geweest er was nu een dikke voor in de plaats gekomen. Ze zuchtte en het werd al wat helderder in haar hoofd. Ze liep krampachtig in de richting waar ALice was verdwenen. 'G gaan jullie mee?' vroeg ze half fluisterend. Ze greep een boom vast om niet te vallen.

Edward liep naar haar en ondersteunde haar. "Het is niet ver van hier"zei hij. Hij keek even om naar Carlisle die zou vast wel komen zo. Hij zette de kleine tocht verder naar hun huis. Wat je eigenlijk al zag saan van waar je nu stond.

Calisle luisterde naar Alice. 'Het is wel waar, Charlie is machtig..' Mopelde hij en dacht na. 'We kunnen Bella zolang bij ons laten, omdat ze geen zin had om naar huis te gaan.. en dan zeggen we wel dat we het kindje geadopteerd hebben.' Zei Carlisle kalm. Hij stond op, hielp Bella nog even en liep toen mee naar z'n huis toe, waar Bella even kon rusten en Carlisle even logiesch kon denken.