Dom..

Edward had haar nog gehoord voor hij vertrok en knikt maar. Toen liep hij weer naar Bella. Hij knielde bij haar neer en legde zijn hand op haar voorhoofd. "Het spijt me Bells"zei hij zacht tegen haar. Hij streek het haar uit haar gezicht en wachte af wat er zou gebeuren. Spijt las je af van zijn houding,net als verdriet,zoiets had hij nog nooit gevoeld.

Kalm met snelheid kwam Carlisle aan lopen. 'Edward? Wat is er gebeurt met Bella!' Zei hij tegen Edward en knielde bij haar naar, hij legde de rug van zijn hand tegen haar nek, het was gloeiend heet! Toen keek hij naar haar nek waar 2 tandafdrukken stonden. 'Je hebt besloten zie ik.' Zei hij kalm tegen Edward. Hij keek hem aan.

Edward keek naar Carlisle en liet zijn hoofd hangen. "Ik was bang,om haar te verliezen na wat Alice heeft gezien Carlisle"zei hij tegen zijn vader. Hij keek naar de grond en zuchte. "Ze was aan het trillen en toen lag ze stil,ik dacht dat ze weg was"zei Edward tegen hem en zuchte diep.

'Nee, ze is er nog, alleen heeft ze het wel zwaar, onregelmatig.' Zei hij tegen Edward. Hij zuchtte. 'Had je dit niet beter eerst kunnen overleggen Edward?' Zei hij tegen hem. Hij bekeek Bella weer. Hij voelde weer aan haar nek. 'Hartslag wordt stabieler.' Mopelde hij. Hij pakte Bella zacht bij haar schouders en legde haar omhoog tegen een steen. 'Ze kan niet op haar rug blijven liggen, als ze dan overgeeft, stikt ze.' Zei hij tegen Edward.

Edward keek hem aan en zuchte. "Ik heb slecht gehandeld weet ik best,maar ze wou het zelf,en alles is beter dan dat ze een weerwolf word"zei hij tegen zijn vader. Toen keek hij naar Bella de angst om haar nu nog te verliezen was inmens groot. "Kiki,had haar al gebeten,dat kon ik niet nogmaals laten gebeuren"zei hij.

Bella had alleen maar geschreeuwd en na en tijde was ze helemaal stil geworden. Ze hoorde opeens een aatrekkelijk stem en wist dat het Carlisle was. Ze kreunde wat na en wreef angstig over haar buik en probeerde haar nek op te tillen. Ze voelde alles duizelen maar werd opeens bij haar schouders gepakt en tegen een steen aan gedrukt, ze waren net optijd geweest wat ze ging meteen over haar nek toen ze zat. Ze ging op de grond liggen en kreunde weer. 'aaaaaaaah....' hoorde je. Ze had overal pijn en ze voelde zich anders..

Alice had allerlei dingen gehoord in bij de rivier. Ze zag opeens teveel dingen tegelijk, Bella kon nu nog geen vampier worden, dat zou te gevaarlijk zijn, ze was ook ziek. Ze gromde laag en kwam al snel tevoorschijn. Ze keek naar Carlisle en Edward en liep meteen door naar Bella, die was nog niet gekalmeerd. Ze duwde zachtjes tegen haar hoofd en beet in dezelfde wond als die edward had gemaakt, het zou nu minder pijn moeten doen, ze zoog het gif eruit en spuugde het daarna in de rivier. 'Ze zou nog eerder dood gaan anders.' zei ze alleen maar teriwjl ze opstond en op de steen ging zitten. Ze keek bedachtzaam naar Bella en hoopte geen verschrikkelijke visioen meer te krijgen. Ze zag het arme meisje hyperventileren en ze wreef telkens overhaar buik, er was duidelijk iets anders dan het gebijt van Edward gebeurd ...

Edward keek iedereen aan. Dit werd voor hem veel te veel. Hij stond op en liep weg. Toen hij een aantal meters verder was sprong hij hoog in een boom. En zo sprong hij van boom naar boom tot hij weg was hier. Hij zou Bella later wel spreken. Nu was het gewoon veel te veel voor hem.

'Edward wacht!' riep Alice. Ze had Bella geïntreseerd bekeken en naar haar arm gekeken, er zaten rare ribbels op en haar buik was opgezet. Ze keek Edward na. 'Laat je je zwangere vriendin alleen?' vroeg ze nadrukkelijk. Ze keek hem met grote ogen na en kon niet geloven dat ze dit hardop had gezegd, misschien wisten ze het al maar misschien oook niet. Alice had de symptonen herkend van de zwangerschap tussen mens en vampier. 'Edward! Ze heeft je nodig.' zei ze nog net zo hard dat hij het kon horen.

Edward hield even halt en ging op een tak zitten. Hij legde zijn hoofd op zijn handen. Bella zwanger,na die ene keer,hoe kon dat? Alice ik kon me niet bedwingen,ik stelde mezelf teleur zei hij in gedachten tegen zijn zus. Edward was nogal onrustig na het nieuws maar hij kon niet terug. Stel je voor dat ? Nee daar mocht hij niet aan denken.

Bella voelde de beet van Alice niet meer, ze hoorde de woorden van haar wel tot zich door dringen maar kon ze niet ontcijferen in haar zware hoofd, ze dacht alleen nog maar aan Edward. 'Edward?' kreunde ze. Ze ging op handen en knieën verder en kroop met haar laatste kracht over de grond naar de richting waar ze Edward naartoe had horen gaan. 'N niet weggaan.' zei ze half huilend. Ze wou niet zonder hem, hij was alles voor haar, ze kroop wankelend verder en liet zich na een eindje op haar zij in de dorre bladeren vallen.

Alice keek naar Edward en luisterde naar zijn gedachte, ze zuchtte. 'Ik had je gewaarschuwd .. maar dit hat ik nooit gedacht. Ze knikte alleen maar naar Bella die weg kroop en hield haar adem in. 'Pas op.' zei ze hoofdschuddend. Ze keek verlamd naar Carlisle en wist niet wat ze nu moesten doen.

Edward sloot zijn ogen. Hij hoorde Bella en sprong naar beneden. Toen liep hij richting haar. Bij haar aangekomen,tilde hij haar op en gaf haar een knuffel. "Rustig maar,ik ben bij je"zei hij tegen haar. Hij legde zijn hoofd tegen het hare. "Sorry,dat ik je beet"fluisterde hij zachtjes. "Maar ik was bang,je te verliezen"zei hij.

'Dit kan verkeerd aflopen Edward!' Zei Carlisle tegen hem en keek toen snel naar Bella die overgaf. Hij zuchtte. 'Ik wist het..' Zei hij zachter. Hij zette Bella opnieuw omhoog zodat ze zat. Hij bekeek haar en voelde haar tempratuur. 'Ze is te warm..' Zuchtte hij toen. Carlisle handelde altijd snel, maar nu.. nu wist hij het even niet meer. 'Edward, je had het niet mogen doen, ze is er niet klaar voor..' Toen voelde Carlisle aan Bella's buik. 'B-bella, j-je bent zwanger..' Hakkelde hij erachter aan. Zijn ogen waren groot geworden. 'Alice blijf bij Bella, ik moet even met Edward praten.' Zei hij en trok Edward mee een stuk de andere kant op.

Bella voelde eindleijk weer Edwards aanrakingen en zijn tedere stem. 'Ik zal nooit bij je weggaan .. je kunt me nooit verliezen, je kan niets fout doen bij mij ...' fluisterde ze terug terwijl ze zich aan hem vastklampte. Ze hoorde dezelfde woorden weer die Alice had uitgesproken maar dit keer nog ernstiger door Carlisle. Haar shirtje was omhoog geschoven en ze ontdekte nu pas haar wel erg dikke buik. 'Z z zwanger?' schreeuwde ze toen. Ze liet zich adrupt op de grond zakken en begon te schreeuwen, hoe heeft dit zo ver kunnen komen, na die éne keer. Ze voelde zichzelf weer week worden en kroop ditmaal richting ALice omdat Carlisle zei dat zij op haar moest passen. Ze was in shock.

Edward keek even naar Bella en liep toen mee met Carlisle. Hij keek hem daar aangekomen aan en voelde een schuldgevoel op zijn schouders vallen. Hij had fout gehandeld dat wist hij zelf ook wel,maar toch,waarom bij Bella. "Ja"zei Edward kalm. Hij bedwong zichzelf om een verdrietige toon in zijn stem te laten horen.

Alice nam Bella bij zich en ging bij haar op de grond zitten. Ze streelde haar haar en wiegde zachtjes heen en weer. 'Rustig maar Bell, hetk omt goed.' zei ze geruststellend. Ze wreef zacht over haar buik en keek Edward en Carlisle na, ze vond het zielig voor haar broer, hij mocht niet denken dat hij alles verkeerd had gedaan, niemand had kunnen weten dat dat kleine ding dat ze in haar visioen had gezien een baby was. Ze zuchtte weer en streelde Bella weer langzaam.

Bella was nog steeds aan het gillen maar werd rustig door de kalme stem van Alice. Ze draaide zich om en sloeg haar armen om haar heen. 'H h het is mijn schuld .. niet dat van Edward ... ik liet me teveel meeslepen.' zei ze naar adem happend. Ze keek ook naar de richting waar Edward en Carlisle verdwenen. 'Oh Alice .. ik voel me zo dom.' zei ze zacht. Ze barstte weer in tranen uit en begroef haarhoofd bij Alice. 'W w wat moeten we nou?' vroeg ze weer naar adem happend.

Edward keek naar Bella en iets in hem brak,hij kon haar zo niet zien. Hij ging tegen een boom staan en keek Carlisle aan nog steeds wachten op een antwoord. Na die ene keer met Bella,het kon niet dacht hij. Hij beet even op zijn lip en wou nu naar Bella.

Bella keek weer in de richting waar Edward en Carlisle waren, ze kon eht niet geloven. Maar ze kon het ook positief bekijken, het kindje was van Edward ... Toch kon ze er geen vrede mee sluiten. Het was té ... ongeloof waardig? Ze wreef nu ook over haar buik en kreunde weer, ze zag er helemaal bleek uit en lag erbij als een dode. 'E e edward .. neit gaan.' fluisterde ze. Ze voelde zich weer zwak en wou gaan slapen, maar ze kon dit moment neit met rust laten.

'Edward, hoe kon dit gebeuren? Besef je je wel wat je Bella aan doet, na dit moet ze een vampier worden, anders gaat ze dood!' Zei hij tegen hem. Carlisle keek rustig. Hij zuchtte. 'Bella, moet rusten, ze moet eerst bevallen en dan.. wordt ze een van ons.' Zei hij zachtjes. Hij keek naar Alice. 'Wat zei je eigenlijk over weerwolf beet.' Zei hij toen hij langzaam terug liep. 'Ga maar naar Bella.' Zei hij toen.

Bella rolde zich op haar zij. 'Nee! Ik wil neit mee, niet zonder Edward!" riep ze met haar laatste kracht. Ze begonw eer te kronkelen over de grond en wou gaan staan, maar tevergeefs. Ze keek naar het engelen gezicht van Carlisle en zuchtte. 'I i ik kan niet naar huis, Charlie kan me zo niet zien...' zei ze stotterend. Ze sloot haar ogen en woelde door de aarde en de dorren bladeren. Ze probeerde voorzichtig te zijn en zich niet te snijden zodat er bloed vrij kwam, ze was immers alleen met 3 vampiers. Ze bleef heel stil liggen en wachtte af, ze zou geen stap of kronkel zetten zonder Edward. xD

Carlisle rende snel naar Bella. 'Kalm Bella kalm..' Zei hij zachtjes. Hij keek naar de grond. 'Charlie gaat niks zien, aan gezien jij met ons mee gaat op 'vakantie'' Zei hij met een grijns naar Bella. Hij tilde haar omhoog. Hij keek naar Alice. 'We nemen Bella mee, we kunnen naar de bergen waar we haar kunnen veranderen, en dan kunnen we Charlie vertellen dat ze van een klif is gevallen.' Zei hij loom.

Edward keek naar Carlisle"het was een keer meer niet"zei hij tegen hem. Toen liep hij naar Bella en legde zijn hand op haar schouder. Toen keek hij naar Carlisle en zuchte even diep. Zijn hart sloeg tienmaal sneller dan normaal. Hij keek naar Bella en glimlachte zachtjes. "Rustig maar,ik blijf bij je"zei hij.

Alice trok haar wenkbrauw en en bleef iedereen droog aanstaren. 'Ik denk eerst dat ze moet bevallen, anders is het te gevaarlijk voor het kind.' zei ze zacht. Ze draaide zich om naar Edward en liep op Bella af. Ze veegde een pluk uit haar gezicht en kreeg weer een visioen; Charlie raakte volledig in paniek toen hij te horen kreeg dat Bella van een klif was gevallen, hij liet de Cullens vervolgen en ging op zoek naar het lichaam van Bella hun geheim kwam zo in gevaar. (omg ik moest ff m'n fantasie laten gaan :')) Alice viel achterover op de grond en keek Carlisle verschrikt aan. 'W w we kunnen neit, Charlie is machtiger en zal de dood van zijn dochter niet zomaar laten rusten.' bracht ze stotterend uit.