Een wandeling

Bella was uit het raam geklommen met Edward en trok hem zachtjes achter zich aan. Ze had nog niets tegen hem gezegd en wist zeker dat zij de stilte zou moeten verbreken, ze kon nooit net zo geduldig zijn als Edward. Ze bleef staan nadat ze een beschutte plek had gevonden en draaide zich naar Edward toe en kauwde op de binnenkant van haar wang. Wat moest ze zeggen, kon hij de spijt in haar ogen lezen? Kon hij aan haar gezicht zien dat hij zich niet schuldig hoefde te voelen. Ze bleef met een van zijn handen in die van haar staan en speelde met zijn koude vingers. Zelfs dat onderdeel was mooi van haar liefdesgod. Ze bleef afwachtend naar de grond staren en keek toen eindelijk op naar Edward.

Edward had het zwijgen aangenomen en bleef volhouden. Hij zelf was schuldig hier aan,maar hij had veel gedaan de laatste tijden. Hij streek met zijn vrije hand over haar wang en keek haar aan,ook de tijd dat ze naar de grond had gekeken,had hij haar blijven aanstaren. Toen ze hem weer aankeek merkte hij de blik in haar ogen op. Nog steeds zwegen de twee geliefden tegen elkaar. "Bella,ik weet dat je denkt dat dit alles niet mijn schuld is,maar als ik me had kunnen bedwingen,was het anders gelopen"zei hij zachtjes tegen haar. Voor het eerst in de tijd dat ze samen waren had hij de stilte eindelijk is verbroken.

Bella stond versteld dat Edward de stilte had verbroken, ze keek eerst verward naar hem en legde toen haar vinger op zijn lippen. 'Ik geloof je, ik geloof alleen jou nog.' fluisterde ze. Ze liet Edward's hand zakken en sloeg haar armen om zijn middel terwijl ze haar gezicht op zijn borst liet rusten. 'Jij bent het allerbelangrijkte, jij bent mijn léven.' vervolgde ze. Ze drukte Edward steviger tegen haar aan en trilde licht over haar lichaam. 'Ik heb alles gehoord van Embry ... Jacob had weg moeten gaan.' gromde ze boos. Ze dacht aan haar ooit grote weerwolf vriend en had besloten hem iets aan te doen als ze hem zag. Ze meost alleen wel een koevoet of een knuppel vinden.

Edward legde zijn armen om haar heen en streek zachtjes over haar rug. "Jij bent meer dan mijn leven,jij bent mijn ziel en mijn hart"zei hij zachtjes tegen haar. Zijn blik ruste zachtjes op haar. Toen legde hij zijn handen onder haar kin en duwde haar hoofd omhoog,zodat ze hem aankeek. Hij gaf haar dan een kus op haar lippen,een teken van zijn spijt tegen over haar en zijn liefde voor haar.

Jacob rende rond, hij was met Quil een vampierspoor gevolgd. Het was vers en moest gevonden worden, Jake hield niet van spoorzoeken, helemaal niet van vampiers .. dat was gewoon té makkelijk, gewoon die stinklucht volgen. Quil rende een stuk vooruit en verdween. Jacob rende straal langs Bella en Edward heen, hun lucht werd gevangen in Jake's neus gaten waarna Jake meteen op de rem trapte van het rennen. Hij keek achter om en zag de twee zoenen. 'Één momentje Quil.' Bromde Jake naar hem. Hij keek vaag naar Edward en Bella.

Edward rook een geur die hem al te bekend was. Hij draaide meteen zijn hoofd naar hem. Dit keer zou hij niets doen en Bella ook niet meer. Hij nam haar hand stevig beet zodat ze niets fout deed. "Hou je een beetje in voor nu"zei hij zachtjes tegen haar. Dan keek hij naar Jacob,een woede overkwam hem weer,maar deze keer liet hij deze niet blijken,niet aan de buiten kant en niet in zijn hoofd.

Bella sloeg haar armen om Edward's nek terwijl zijn lippen die van haar aanraakte ...
Opeens kwam er een vieze geur haar neus in en ze deed een stap achteruit. 'Jakkes! Hond!' riep ze uit. Ze luisterde naar Edward en knikte kort, ze wilde het liefst nu uithalen naar Jácob. Ze herkende die geur uit duizende, al waren er tig weerwolven, hém kon ze zó herkennen. Ze gromde laag en ging half voor Edward staan en keek Jacob uitdagend aan, waarom had ze nou niet gezocht naar een koevoet? Of een knuppel?! Ze snoof 'Wat zoek jíj hier?' vroeg ze boos.

Jacob keek naar Bella en rolde met z'n ogen. 'Die mierzoetelucht van jullie twee is anders ook niet te vermijden.' Bromde hij en keek Bella en Edward aan. Hij bleef gewoon staan. 'Ik zoek vampiersporen, er zijn weer nieuwe ontdekt, verse.' Gromde hij laag en keek Bella aan. Hij zou haar niets doen, al zou ze Jake met een koevoet staan. Jacob keek Edward aan, hij was het gevecht heus niet vergeten, nee, dat gevecht zou nog wel een tijdje bij blijven. De littekens van de dieren arts zaten nog op zijn buik. Hij haalde diep adem en keek Bella aan, als blikken konden doden..

Edward keek hun beiden aan en zweeg nog steeds. "Als je ze ziet laat iets weten"zei hij kalm tegen Jacob en keek even naar Bella. Hij sloot zijn ogen even en voelde de wonden weer branden,ze waren mischien dicht genaaid,maar toch. Edward rook Sam dichtbij,maar die was niet in het zicht. "Sam heeft je nodig Jacob"zei hij tegen hem en keek speurend door de bossen,de andere vampieren waren niet al te ver meer af,en ze bewogen zich snel voort.

Bella gromde naar Jacob, 'Dit is neutraal gebied, we mogen hier beide komen ... ga maar weer naar Quil.' zei ze hees. Ze vond Jacob's dodelijke blik en keek hem recht aan, haar blik was al net zo dodelijk en ze zou het nog lang niet opgeven. 'Een van deze dagen kom ik langs met een koevoet.' siste ze naar hem. Ze kneep zachtjes in Edward's hand terwijl ze in haar gedachte vloekte. 'Je bent niet op een bepaald goed moment langs gekomen. Dat je ons zo zag. Arme jij.' zei ze quasi tevreden. Ze was zonder dat ze het zelf door had naarvoren gebogen, alsof ze elk moment haar prooi kon bespringen. Ze maakte haar hand los van Edward en gromde laag naar Jacob, ze had geen idee waar het opeens vandaan kwam ... of ze wilde Edward beschermen ... of ze had dorst ... of ze wilde het allebei.

Jacob keek Bella raar aan en stapte wat achteruit. Wat had dat Bella-ding. Ze deed raar. Jake keek Edward aan. 'Ik ga niet naar Quil op commando.' Bromde hij naar Edward, en keek weer naar Bella wat had ze? 'Koevoet .. goed plan, dan kan je me een keertje pijn doen..' Bromde hij. 'Ohh wacht maar jij! Ik pak je terug, met Renesmee, wacht maar tot zij zo oud is ..' Gromde hij laag naar Bella

Edward keek naar Jacob en gromde naar hem. "Jacob rot op nu,en ik zweer het ik vermoord je nog voor je Renesmee te zien krijgt"zei hij tegen hem en keek hem dodelijk aan. Als hij begon over Renesmee,schoten zijn stoppen. "Ga naar Sam,hij heeft je nodig"zei hij tegen hem. Als hij weer zo dom was om niet te luisteren,dan viel hij hem weer aan en waarschijnlijk Bella ook,dit keer lokte hij het zelf uit om te vechten.

Bella boog nog meer voorover en liet nog een harde grom horen. 'Je blijft met je poten van haar af!' snauwde ze. Ze wist niet waar de plotselinge vijandigheid vandaan kwam. Ze krulde haar lippen op en keek Jacob boos aan, 'Rot op Jácob.' snauwde ze weer. Ze plantte haar vingers in de aarde en zag vanuit haar ooghoeken het zwarte zand omhoog komen.
Bella ging moeizaam overeind staan en draaide zich om naar Edward, 'Wat gebeurd er ... ik voel me vreemd.' zei ze angstig. Ze keek naar de mooie gouden ogen van Edward en snapte het meteen, haar ogen waren vast troebel goud, ze had dorst .. Ze gromde weer en sloot haar ogen, ze moest zichzelf beheersen zo sterk was de drang naar bloed ook weer niet ...

Edward keek Bella aan toen ze hem aan keek. "Bella,dit is nu de dorst waar ik het over had,je moet gaan jagen"zei hij tegen haar. Hij zelf had ook een tijd niet meer gejaagd,maar aan hem merkte je het niet zo hard. Hij nam haar hand vast om haar toch nog wat kalm te houden,zelf boog hij zich nu voorover en keek Jacob aan. "Luister voor een keer,of je vertrekt nog gehavender als toen"zei hij tegen hem en weigerde zijn blik af te wenden van hem.

Jacob keek naar Bella en Edward. Jake draaide zich om, maar draaide zich toen terug, hij liep op Bella en met zijn snuit bij haar oor. 'Nog bedankt voor het houden van je belofte, je bent een geweldige vriendin,' Bromde hij en draaide zich toen om. Jake liep een stuk weg, hij zou die stink stenen wel met rust laten. Hij keek naar Sam die ietsje verderop zag staan. 'Komop Jake, we gaan vampieren verscheuren,' Klonk de vrolijke stem van Quil.

Bella sloot haar ogen en probeerde de geur van Jacob's bloed te negeren. Toen ze hem hoorde fluisteren sperde ze haar ogen wijd open en viel op haar knieën in de aarde. 'Alsof jij zo'n goede vriend bent.' zei ze met gebroken stem. Ze keek kwaad Jacob's kant uit en begon wankelend op te staan, ze sloeg haar armen weer om Edward's middel, 'Hij heeft gelijk, ik had beloofd nooit bij hem weg te gaan. Hij zou altijd mijn Jake blijven ...' mompelde ze tegen zijn borst. Ze had neit meer zo'n behoefte aan bloed nu ze weer even alleen met hem was. Ze was gestopt met adem halen en had Edward in zo'n stevige greep dat ze bang was hem te pletten.

Edward keek Jacob na en neep zijn ogen tot spleetjes. Toen voelde hij Bella's armen weer om zijn middel. "Bella,het komt wel goed tussen jullie"zei hij heel zachtjes. Bella had hem inderdaad stevig vast,maar hij was een steen volgens Jake dus hij kon er wel tegen. Hij sloeg zijn armen beschermend om haar heen en streek zachtjes over haar rug.

Jacob keek naar Sam die hem wenkte. Jake schudde zijn kop. 'Heb geen zin..' Bromde hij. Hij liep de andere kant op en zuchtte. Hij zag Sam en Quil verdwijnen. Jacob gromde. Ze zouden toch niets vinden, dat wist hij zeker. Jake keek nog een keer naar Bella een Edward, tranen stonden in zijn ogen. Hij gromde en liep toen terug naar Billy's huis.

'Nee ... helemaal niet ... hetk omt niet goed.' snotterde ze wanhopig. Ze liet Edward wat losser en liet alleen haar hoofd nog op zijn borst rusten. 'Ik wil mijn oude Jake terug. Ik wil niet deze harde gevoelloze Jacob.' zei ze zacht. Ze had in een flits naar Jacob gekeken en had de tranen in zijn ogen gezien. 'Ik doe hem pijn, ik doe hem teveel pijn.' zei ze wanhopig. 'Is het dan zo verkeerd dat ik jóu wil?!' riep ze nu door het bos. Een paar tranen gleden over haar gezicht maar ze veegde ze wreed met de rug van haar hand weg. 'Ik ga niet huilen om deze nieuw Jácob.' zei ze zacht. Ze hoorde Jacob weglopen en gaf Edward een vluchtige kus op zijn lippen. 'Nou, waar waren we voordat we werden gestoord?' vroeg ze met verdrietige stem. Ze trok een scheef gezicht en pruilde, 'Zo bruut gestoord.' zei ze wat opgewekter, ze probeerde haar verdriet te verbergen en vrolijk te reageren.

Edward voelde zich hier weer schuldig om. "Bella,je kent hem,de echte jacob komt er toch weer boven"zei hij zachtjes in haar oor. Toen hoorde hij ook Jacob weg lopen en hij streek nog steeds over haar rug. Waar waren ze gebleven? Hij legde zijn handen op haar heupen en glimlachte weer. "Wel ik denk dat we hier waren"zei hij tegen haar en gaf haar dan een kus op haar zachte lippen.

Bella liet haar handen door Edward's bronzen haar gaan en sloot haar ogen. 'Ik was volgens mij bezig te vertellen hoeveel ik van je hou als ik me niet vergis.' zei ze terwijl ze naar adem hapte. Ze drukte haar lippen tegen die van Edward aan en liet zichzelf even meeslepen met het moment en drukte hem met zijn rug tegen de dichtsbijzijnde boom aan. Ze voelde plotseling iets vanbinnen aan haar knagen en wierp zichzelf met een hele grote hoeveelheid kracht naar achteren. 'Sorry ... ik .. je bent ook zo geweldig.' zei ze lachend. Ze kwam omhoog uit de dorre bladeren en keek beschaamd naar Edward. 'Ik heb het nog steeds niet onder controle ... okal kun je me nu niet meer vermoorden.' zei ze droogjes.

Edward keek haar met een geamusseerde blik aan en werd toen tegen een boom gedrukt en enkele momenten later drukte ze zichzelf weg bij hem. "Wel,met zo iemand als mij zal dat niet lukken"zei hij plagend tegen haar. Hij nam haar handen weer vast en streek daar zachtjes over. "Maar nog steeds hou ik met de dag meer en meer van je"zei hij zachtjes tegen haar.

Bella stak haar tong plagend uit naar Edward en glimlachte, 'Ik hou nog veel meer van jou. Iedere seconde meer.' zei ze lachend. 'Ik weet nog dat toen ik nog mens was, ik wenste dat ik de dag kon doorbrengen de hele tijd zoenend met jou.' zei ze droog. Ze schrok van wat ze net had gezegd en keek beschaamd naar de grond. 'Waar is Jasper! Hij beïnvloed de situatie hé!' zei ze droog. Ze gooide haar hoof naar links en naar rechts en speurde de omgeving af. Niets meer te zien. Ze keek weer omhoog naar Edward, 'Maar .. je moet geen domme dingen gaan doen. Zelfs niet als er wat met mij gebeurd.' ging ze verder. Ze slikte en wist dat ze Edward in dat punt nooit zou kunnen overtuigen.

Edward keek haar aan alsof ze een engel was die elke dag opnieuw neerstreek zoals die eerste keer dat hij haar had gezien. Lichte zonnestralen vielen juist naast hun op de grond,en ze vielen in een cirkel rondom hun. "Bella,als er iets gebeurd met jou,dan zal ik domme dingen doen,omdat er niets met jou mag gebeuren. Dan trek ik gegarandeerd meteen foute conclusies en beindig ik mijn eigen leven"zei hij tegen haar. Hij streek met zijn koele hand langs haar gezicht en keek aar nog steeds aan.

Bella lusiterde ademloos naar Edward en zuchtte, 'Hoe kan ik je ooit weerstaan?! Je bent zo aantrekkelijk. Alles aan jou. Je bent zo lief.' zei ze terwijl een verlangen weer opborrelde. Ze stond met een ruk op en besprong Edward ongenadig. Ze vielen samen op de grond en ze begon hard te lachen, ze waren in een lichtstraal gekomen en ze glinsterde allebei. 'Ik hou zoveel van jou. Ik kan echt niet uitten hoeveel.' prevelde ze tegen zijn koele borst. 'Ik ben nogal wild vandaag.' zei ze plots terwijl ze dacht aan haar daden.

(muhahahahah dat was mijn plan :'D Edward bespringen!)