Klifduiken..

Sam keek naar Jacob bij het horen van zijn vraag. "Ik wist het inderdaad,en het komt door je bloedlijn,nog wat"vroeg hij aan hem en keek hem even droog aan. Tuurlijk wist hij dat Jacob ging veranderen,hij was de alfa van de roedel,die dingen moest je dan toch echt wel weten. En dat moest Jacob zelfs weten,iedereen wist het, Paul,Emby,iedereen gewoon weg.

Jacob knikte. 'Oké, bedankt.' Zei hij en keek naar Sam. 'Ik wou Billy niet lastig vallen met die vraag, dan krijg ik een vreselijk láng uitgebreid verhaal.' Zei hij tegen hem en grijnsde lichtjes. Jacob keek naar Bella. 'Het spijt me, Bells. Ik moet minder met jullie soort omgaan, het spíjt me..' Zei hij tegen haar.

"Zo kennen we hem Jake,zo kennen we hem"zei hij tegen hem en grijnsde even droog naar haar. "Bella,niets tegen jou echt waar,maar je begrijpt het wel,hij mag jullie nog wel zien,maar niet zo veel als nu"zei hij tegen hem. Dan keek hij weer naar Jacob en grijnsde even. "Wel zullen we gaan,ik loop al wel een eindje door"zei hij tegen hem en hij liep weg.

Jacob keek eventjes naar Bella. 'Het spijt me ..' Zei hij tegen haar en volgde toen Sam. Hij keek achterom naar Bella. Toen scheurde de enorme roestbruine wolf uit Jake die nog eventjes naar Bella keek. Toen liep hij achter de zwarte, grote Sam aan. Hij zuchtte. 'Ik wou het niet, Sam, je weet het .. ik voel me vrijer bij haar, ze is mijn alles.' Dacht Jacob naar Sam, Bella kon hun gesprek nu niet volgen.. gelukkig.

Sam hoorde Jacob's gedachte maar al te goed. 'Jake dit moest ik doen,voor jezelf,je raakt te veel aan haar gehecht,ookal is ze jou alles,focus je nu op iemand of iets anders'dacht hij naar hem. Hij was dan al wijd verdwenen in de schaduwen van het bos. Dit zelf deed Sam ook pijn,maar dat liet hij niet merken,nee hij was gehard door zijn ouders,en zo zou het ook altijd zijn.

Bella had de heletijd vaag naar Sam gestaard en onderdrukte alle vervloekingen die ze op hem wou afwerpen. Ze wist nog dat Jacob haar ooit had gezegd dat hij bang was voor Sam, dat hij altijd zo naar hem keek, en nu was hij die verdomde roedelleider?! Ze snoof en keek naar het pakketje dat uitelkaar vloog toen jacob veranderde. 'Goed ik snap het Jake, bedankt voor het verpesten van mijn bruiloft, ik beloof je dat dit de laatste keer is dat je me ooit zult zien.' riep ze Jacob zacht achterna. Ze scheurde nog een stuk van haar jurk af en draaide zicho m terwijl ze langzaam wegslenterde, ze had niet eens normaal kunnen praten, die Sam had alles verpest. Haar leven was weer in de schaduwkant getrede en dit keer zou ze er nooit meer uitkomen. Tussen de bomen door verdween ze snel zonder Sam en Jacob nog een blik waardig te keuren.

(topic uit)

'Verdomme,' Vloekte Jacob toen Bella's worden naar zijn kop vlogen. 'Bella?' Jacob keek rond, waar was dat kind heen. Nu stond Jacob alleen. Zonder Sam, zonder Bella. Een pijnlijk gevoel schoot door zijn borst heen. Hij slaakte een woedende, kwade huil. Hij wou dit niet. 'Bella wacht!' Riep Jacob nog, hij rende nog wat achter haar aan. Te laat .. verdwenen. 'Shit..' Zei Jacob en gromde. Toen wendde hij z'n blik naar de grond en liep weg, langzaam. Hij zou wel naar Emely gaan, ze had het eten vast klaar..