Woede beheersen

Bella liep langs de rivier, ze had haar handen in haar zakken en schopte steentjes de rivier in. Ze kon haar gedachte er telkens niet bijhouden en Renesmee moest veilig zijn .. voor alles. Ze bleef staan en staarde naar een grote steen waar een boom overheen hing. 'Dan maar daar.' dacht ze droogjes. Ze liep naar de steen toe en voelde het water tegen haar benen klotsen, ze schopte tegen de stroming in en staarde naar de steen waar ze uiteindlijk op ging zitten. Ze trok haar knieën op en liet haar handen door haar haar gaan, ze moest rustig worden, even nergens aan denken, anders zou het fataal worden voor iedereen in haar buurt.

Jacob kwam in zijn wolvenvorm richting Bella gelopen. Hij had haar geurspoor gevolgd. Toen hij haar zag zitten trok er vreemd genoeg grijns om zijn gezicht als normaal. Hij zuchtte diep en liep richting Bella. Op een afstand bleef Jake staan. Hij wou niet dichterbij haar komen. Hij had een snee op zijn voorpoot zitten omdat hij keihard tegen een boom had getrapt van woede. Hij keek naar Bella's rug. Hij snoof eventjes zachtjes en keek naar de grond.

Bella hoorde opeens wat geluid, ze had geen zin om erop te reageren, het was waarschijnlijk toch een kevertje die van een grassprietje viel. Ze snoof en bleef rustig naar het kabbelende water staren, na een paar minuten werd ze toch wel nieuwsgierig en draaide ze zich langzaam op. Het was dat haar hart niet meer klopte anders had die nu overuren gemaakt. Ze gromde laag toen ze naar Jacob keek en draaide zich weer om met haar rugnaar hem toe, hij zou niets moeten proberen, ze was sterker dan ook door haar frustratie en woede.

Jacob bleef rustig zitten en staarde dom naar het gras. Hij zuchtte diep. Wat moest hij nu. Hij ging niet dichterbij, anders werd hij aangevallen. Hij wou gewoon laten weten dat het hem speet. Hij veranderde en bleef in het natte gras zitten. 'Bella, het spíjt me.' Zei hij zachtjes. Er zat ongeveer 3 grote passen tussen hen in. Jake bleef geconsentreed naar haar rug staren.

Bella hoorde hem zuchten en ook dat hij uit z'n kleren scheurde. 'Rot op.' siste ze kwaad. Ze durfde niet achterom te kijken naar de wolf inhet natte gras, bang dat ze haar beheersing zou verliezen of dat ze hem juist zou vergeven door zijn cute-ness. Ze zuchtte hard en bleef voorover gebogen in het klotsende water staren. 'Je hebt hier niets meer te zoeken Jacob, je hebt het voor jezelf verknalt, en dan nog te bedenken dat ik je wou helpen!' gromde ze hees. Ze wendde haar hoofd af op de stenen en bleef rustig zitten, ze vroeg zich af of ze nu ook op een beeld leek, net zoals Edward.

Jacob rolde met zijn ogen. Toen keek hij weer tegen Bella's rug aan. 'Weetje, ik zeg dat het me spijt, als je het niet accepteerd moet je het zelf weten! Maar bedenk wel goed dat Renesmee vanzelf naar míj toekomt.' Zei hij tegen haar. Als Jake zich nog dichterbij haar had gezet was hij nu zeker in haar nek gesprongen. 'Ik hield van als een vriendin, vergeet het niet, mocht er iets gebeuren, Billy doet altijd open voor je.' Zei hij tegen haar en gromde even. Het klonk niet meer als grommen, het klonk meer als een verdrietig iets. Jake zuchtte, draaide zich om en liep een stukje weg.

Bella draaide zich met een ruk om. 'Nee logisch dat ik het neit accepteer, ik weet zeker dat je het zo weer doet, nee laat maar.' zei ze wat rustiger. Ze bleef Jacob boos aanstaren en slikte moeizaam. 'Ik zorg wel dati k haar bij me hou, ze komt niet verder dan een meter voor mij.' siste ze kwaad. 'Ik hield ook van jou als vriend, je was het leukste wati n m'n leven was gekomen .. maar nu.. is alles een donkere waas ... zonder jou.' het laatste fluisterde ze half en ze wendde zich weer tot het water, ze trok haar knieeën weer op en bleef versteend zitten, ze had niets meer te zeggen.

Jake keek om naar Bella. 'Naja, auf wiedershen!' zei hij droog en liep verder weg. Hij luisterde nog maar half naar Bella's woorden. Zijn gedachte was één zwart gat. Jake keek niet meer om, maar bleef verstijfd staan. Hij wist niet wat hij nu moest doen. Eigenlijk wist het beest wat hij was dat wel, het verdriet eruit huilen. Jake legde zijn kop in zijn nek en slaakte een doordringende, krachtige huil. Toen hij klaar was hoorde hij een antwoord van Embry.. hij zuchtte even.

Bella rolde met haar ogen en bleef naar het kwabbelende water staren, opeens hoorde ze een verdrietige huil en kneep in haar schoenen, ze had moeite om niet naar Jacob toe te rennen en tegen hem te gaan schreeuwen. Ze liet haar hoofd in haar handen vallen en begon te huilen, alles werd haar teveel, zoveel zorgen aan haar hoofd, ze dacht dat zwanger zijn van Edward nog het ergste was, omdat ze dan nogal veel aandacht had gekregen, maar ruzie met je beste vriend omdat hij ingeprent is met je dochter was nog veel erger. Ze bleef huilen en hoopte dat ze zou verdrinken in haar tranen. *mensenlijke gedachte*

Jake keek naar Bella, toen zuchtte hij even. Hij keek nog een keer om en zag haar huilen. Toen liep hij naar haar toe en likte de tranen weg. Hij drukte zijn kop tegen haar hoofd aan. 'Het maakt niet uit, ik kan er mee leven.' Zei hij zachjes en likte Bella over haar oor heen. Hij grijnsde lichtjes en keek even naar de grond.

Bella hoorde jacob al dichterbij komen en kneep nog harder. Ze voelde zijn warme tong over haar gezicht gaan en lusiterde naar zijn woorden. 'Jíj wel ... ík niet.' antwoordde ze zachtjes. Ze had geen zin om te praten, ze wou nu ehel graag dat ze nog menselijk was zodat ze zichzelf kon verdrinken in de rivier de woester begon te stromen. 'Dead is peaceful.' zuchtte ze. Ze dacht steeds vaker na over de dood, en net nu ze een vampier was, ze zou niet weten wat ze allemaal zou moeten doen om te sterven als vampier, het zou niet makkelijk worden dat wist ze. Ze bleef stil huilen en ging op haar zij liggen.

Jacob zuchtte en keek Bella aan. 'Je bént dood!' Zei hij tegen haar en grijnsde dom. Hij ging naast haar zitten, Jake was bijna een kop groter dan Bella. Hij likte haar over haar hoofd. 'En jij denkt dat ik het leuk vind om ingeprent te zijn met jou dochter, ik kón niet kiezen, anders had ik alles anders gedaan.' zei hij tegen haar en zuchtte even dom. Hij ging liggen zodat hij Bella aankon kijken als dat nodig was.

Edward zat vanuit een boom naar hun te staren en begon fel te grommen. Hij keek dodelijk naar Jacob en schoot dan weg voor hij zou aanvallen. Maar helemaal weg was hij niet. Hij was gewoon blind voor het oog van Bella en de reuk van Jacob maar hij was er nog steeds en kon hun zelf nog maar net zien in de verte.

'Mag ik mijn menselijke gedachtes neit meer gebruiken dan?!' vroeg ze met zielige stem. Ze wendde haar hoofd af naar het water en negeerde de lik van Jacob. 'Please, Jacob, voorzichtig, ik kan je zo aanvallen ... ik moet me beheersen.' zei ze met hese stem. Ze ging rechtop zitten en keek naar de liggende wolf voor zich. 'Wie had je dan gekozen? Mij?' vroeg ze droog. Ze veegde haar tranen weg met haar vlakke hand en hoorde wat gegrom, ze keek verward om zich heen maar ontdekte niets, ze hief haar schouders en bleef stil zitten. 'Nooit gedacht dat dit zo zou lopen.' fluisterde ze terwijl ze aarzelend de wolf begon te aaien.

'Anders ik wel..' Zuchtte Jake. Toen keek hij omhoog, hij zag een flits; Edward. Jake gromde. 'En natuurlijk kan die steen je weer niet met rust laten!' Gromde hij naar Bella en keek rond. Waar was hij, zijn geur zat overal, in de lucht en tegen een boom aan. Jacob keek even naar Bella. Toen ging Jake weer liggen, hij moest Edward maar laten, hij zou haar vroeg of laat toch los moeten laten.. Renesmee. Hij kon zijn gedachte niet meer van het kleine meisje afhouden.

Edward was nog steeds uit het zicht maar hij hoorde de gedachten gang van Jacob en balde zijn vuisten. Hij moest zich in houden om hem nu niet meteen te slagen of wat hij ook van zin was. Maar hij moest gaan uitkijken. Als hij kwaad was kon niemand hem tegen houden. Hij luisterde naar zijn gedachten en gromde kort.

Bella keek geïrriteerd om zich heen. 'Wat? Welke steen? Waar heb je het over?' vroeg ze verbaasd. Ze keek nogmaals om zich heen maar ontdekte niemand. Ze hief haar schouders en hoorde plots wat gegrom. Ze herkende het een beetje en snapte nu meteen waar Jacob het over had. 'Ik zou net als Edward moeten doen, ik zou je nu moeten afslachten.. het is ... ik kan het niet ... wees daar maar blij om.' zei ze. Ze keek naar de bruine wolf voor zich en kon het niet laten door zijn vacht te woelen. Ze schoof dichter naar wolf Jacob toe en begon door zijn vacht te graaien, het was lekker zacht en ze liet het door haar vingers gaan. 'Lekker.' zei ze half lachend. Ze vergat alles om zich heen even en bleef speels met het vacht spelen.

Edward keek nog steeds naar de twee en balde zijn vuisten. Hij wou naar hun gaan,maar dat was niet de juiste keuze. Het was beter dat hij bleef zitten. Konden die weerwolven hun nu nooit met rust laten,eerst die domme Kiki nu hij. Hij snoof en sprong in een boom en hield hun maar al te goed in het oog. Zijn blik stond op de stand kwaad,en hij had er zijn redenen om.

Jake stopte met grommen en keek naar Bella die zijn vacht doorploegde. 'Watte?' Zei Jake en keek naar Bella die hem aaide. 'Oh mijn god, volgens mij is mijn vacht het enige wat jou rustig krijgt.' Zuchtte Jake naar haar en draaide zich om zodat hij Bella half aan keek. Hij liet Edward maar. Hij likte over Bella's hand.

Bella hoorde eindelijk de stilte om zich heen toen Jacob stopte met grommen en hij over haar hand likte. Ze grijnsde en hing nog meer voorover om haar hoofd in zijn vacht te drukken. 'Schijnbaar wel.' zei ze dom. Ze ging op zijn rug liggen en staarde naar de bomen. 'Edward?' momeplde ze toen ze iets zag bewegen in de bomen. Ze sloot haar ogen en begon als een klein kind te humen. Ze wou alles vergeten, verdwalen in een donkere tunnel en pas later de weg weer vinden. Ze snoof een paar keer en bleef op Jacob's rug liggen.

Edward keek de twee nog even aan. En dacht er dan aan om naar huis te gaan. Wat hij beter kon doen,dan hier zijn wraak te plannen op Jacob. En dan kon hij al de rest ook nog regelen voor Bella. Dus hij sprong geruisloos naar een andere boom,en dat bleef hij doen tot hij uiteindelijk ook war verdwenen van deze schaamtelijke vertoning.

Jake keek even naar Bella en grijnsde. 'Edward..' Siste hij zachtjes. Hij keek rond, zijn lucht stoof opnieuw zijn neusvleugels. Jake's lijf begon te trillen, het was de lucht die ervoor zorgde dat hij woest werd, die van Bella was minder erg, maar toch. Jake trilde nog steeds van woede. Hij sloot langzaam zijn ogen en concentreerde zich, hij wou niet kwaad worden.. Toen kwam een nieuwe walm zijn neus in. 'Arg..' Kreunde Jacob. Toen werd de lucht minder, Maar Jake was nog niet gestopt met trillen.

Bella hoorde na een paar minuten geen geluid meer in de bomen en richtte zich op Edward. 'Kunnen jullie echt geen vrede sluiten ofzo?' vroeg ze fluisterend. Ze voelde zich schuldig dat ze zo met Jacob om ging terwijl Edward dat niet kon en misschien haar geur nietk on verdragen. Ze voelde Jacob opeens trillen en ging rechtop zitten terwijl ze zichzelf naar hem draaide. 'Jake? Wat is er aan de hand?' vroeg ze. Ze schoof snel naar hem toe en nam hem in een omhelzing om hem zo rustig te maken. 'Rustig maar.. je hoeft geen vrienden te worden laat maar.' zei ze waarschuwend.

Hij had haar gedachte nog gehoord en zuchte. "Een vrede tussen de vader van een prachtige dochter,waarmee hij ingeprent is,is verre van mogelijk Bella,ik doe mijn best echt waar"zei hij in gedachten terug tegen haar. En dan verdween hij helemaal in het niets. Zijn geur niet meer te ruiken en je hoorde hem ook niet meer.

Jake keek strak vooruit en hoorde Bella's stem maar half door zijn kop galmen. Hij had zijn ogen weer gesloten. Jake wer weer rustig en keek Bella aan. 'Het is .. oké..' Zuchtte hij. Toen draaide hij zich los uit Bella's greep en keek haar aan. 'Het is gewoon .. ik kan zijn lucht niet hebben.' Zuchtte hij naar haar.