Embry Kielhalen XD

Bella was uit het huis ontsnapt en liep wankelend over de parkeerplaats, ze had haar nieuw koevoet stevig in haar handen en viel om de paar meter op de grond omdat haar lichaam weigerde verder te gaan. 'Ik ga je kielhalen Embry.' mompelde ze opgelaten. Ze viel weer languit op de grond nadat ze 7 passen veder was en begon dit keer verder te kruipen. 'Ik ga je zo hard slaan.' brieste ze in terwijl ze meer tegen zichzelf begon te mompelen en haar keel akelig droog aan voelde. Ze voelde een vreemde aanwezigheid bij haar in de buurt. 'Je had nooit uit het huis meoten gaan idioot!' mompelde de stem in gedachte. Bella probeerde hem te negeren en kroop verder terwijl de koevoet in haar handpalm prikte. 'Ik ... moét.' brieste ze boos tegen zichzelf. Ze gleed uit omdat ze haar hand weer eens verkeerd neerzette en viel languit op de grond. 'Auw.' piepte ze terwijl ze zichzelf oprolde .. ja de klap van Embry had veel aangericht.

Aro was nog steeds onderweg naar het huis van de Cullens om daar Carlisle te zien maar stuitte steeds op verassingen. Hij liep over de parkeer plaats toen hij opeens iemand hoorde snuiven en gillen. 'Hé?' vroeg hij meer tegen zichzelf. Hij liep rustig verder en keek toen opeens naar beneden waar Bella lag .. ze had duidelijk veel pijn. 'Een goede vamiper?' snoof hij minachtend. Hij keek walgend naar op Bella en snoof. 'Zo .. Bella? Wat is er met jou gebeurd?' antwoordde hij overdreven formeel. Pas toen hij had geantwoord viel de grote koevoet op die ze bij zich droeg. 'Zo zo ... ga je Edward afslachten?' vroeg hij droogjes.

Bella keek verwilderd op toen ze een vaag bekende stem hoorde. Ze hield haar adem in terwijl ze overeind krabbelde alsof ze dronken was en keek recht in Aro's fel rode ogen. 'A .. aro?' mompelde ze. Ze hield de koevoet stevig tegen zich aan gedrukt teriwjl ze zich omhoog hees en wankelde op haar benen. 'Auw.' zuchtte ze. 'Nee .. ik was opweg om Embry af te slachten.' antwoordde ze stoned. Ze probeerde weer een stap verder te zetten maar viel languit op de grond. 'AUW!' gilde ze weer. Ze kromp inelkaar en bleef zo liggen ... dat ze Aro precies nú moest tegenkomen.

Aro keek toen hoe Bella met zichzelf worstelde en hoorde weer de naam Embry vallen. 'Zeg die Embry, da's zo'n walgelijke hond hé? Triest wat hij je heeft aan gedaan. Hij heeft je veel pijn gedaan zo te zien.' zei hij smalend. Hij zag dat Bella op de grond bleef liggen en stak zijn hand uit, hij tilde haar met gemak weer op en zijn gezichtsuitdrukking veranderde. 'Ik kan nog steeds niet mijn gave op jou gebruiken .. fascinerend. En wat is uiteindelijk jóu gave?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij hield Bella heel stevig vast en zag haar huid nog witter worden door zijn greep.

Bella werd opeens omhoog getrokken door Aro en verging weer van de pijn. 'Auw, ja ... auw.' kreunde ze terwijl ze leunde tegen de auto aan waar ze tegen aan stond. 'Ik .. weet .. het .. nog niet.' hijgde ze terwijl ze de koevoet van hand probeerde te wisselen. Het ding viel uit haar handen en bleef eerst in haar huid haken. 'Godver..' piepte ze terwijl ze wankelend bukte om het ding weer te pakken. Ze merkte toen pas dat Aro haar stevig vast had, veels te stevig. Ze probeerde haar hand los te wringen. 'Ik wéét het niet.' antwoordde ze nog steeds stoned. Ze probeerde weer haar los te wringen en kreeg er uiteindelijk geen beweging in. 'Laat me los, laat me los je doet me pijn Aro!' piepte ze weer. Ze begon wilder te bewegen terwijl ze weer week op de grond neigde te vallen.

Aro grijnsde breder terwijl hij Bella nog steviger vast pakte. 'Je ... moet het wel heel bond hebben gemaakt bij dat arme dier?' zei hij nog steeds beleefd. Hij zette een stap opzij en sleurde Bella met zich mee, 'Cacius zal niet blij zijn als hij hoort dat ik niet heb kunnen ontdekken wat jou gave is. Hij was erg benieuwd.' mompelde hij zacht. Hij keek naar de koevoet die op de grond viel en in haar huid bleef haken. 'Je trekt zowaar echt gevaar aan, triest. Cacius had ook graag gewilt dat je niet om een belangrijke rede vampier werd.' zei hij. Hij trok Bella nog een beetje mee en zag haar helemaal week op de grond vallen. 'Ach het spijt me.' zei hij terwijl hij geen aanstalte maakte om haar los te laten. 'Jammer dat je zwanger bent geworden van een vámpier.' prevelde hij.

Bella werd hard meegetrokken door Aro. Zijn valsheid kon hij goed verbergen onder zijn masker van deftigheid. Ze gromde laag toen hij over Cacius begon en over de tijd dat ze zwanger was. 'Wat is het probleem? Ik bén nu toch een vampier? Nu kan ik niets meer verklappen aan andere mensen.' zei ze terwijl ze automatisch weer naar adem begon te happen. Ze werd nog harder vast gegrepen en liet een gil horen. 'Aaa! Aro laat los!' schreeuwde ze terwijl ze niet op haar eigen benen kon blijven staan. 'Je doet me pijn.' zei ze terwijl ze weer met haar polsen begon te draaien. 'Ik vind het niet erg dat k zwanger werd van Edward. Het belangrijkste is dat híj de vader is! En Renesmee is het mooiste, en allerbeste ...' ze kon haar zin niet afmaken want ze viel weer week op de grond. Haar lichaam begon te protesteren tegen de pijn die werd veroorzaakt en al haar odue wonden van Embry begonnen pijn te doen. 'Auw auw auw auw.' piepte ze wanhopig.

Aro grijnsde breed, dit had Cacius hem opgedragen. 'Arm wicht. Wat als Edward niet de vader was? Maar een van die stink honden? Die Jacob ofzo? Hm .. het zou een heel avontuur zijn geworden.' mompelde hij zelfgenoeg zaam. Hij zag Bella weer week worden en op de grond vallen. 'Jezus, ik dacht dat je een sterkte vampier zou worden!' riep hij minachtend. Hij kneep nog een keer heel hard in haar hand en gooide haar toen met een sierlijk gebaar op de grond. 'Hmmm, ik had Edward beloofd niemand pijn te doen .. of in ieder geval Carlisle. Maar je maakt me wanhopig Bella ... je bent zo zwak, zo kwetsbaar, zo makkelijk te vermoorden nu.' zei hij smalend terwijl hij zijn vermnikte lach weer liet horen en langzaam bij Bella neerknielde. 'Triest triest triest. Renesmee is inderdaad erg prachtig. Edward voegt zich weldra bij de Volturi, Renesmee kunnen we beïnvloeden .... alleen jíj bent nog een last.' zei hij bedachtzaam. Hij keek naar de koevoet die op de grond was gevallen en raapte hem op. Hij gooide hem droog naar Bella en bestudeerde haar lichaam die onder veel te lijden had. 'Je lijkt wel dronken kind! Vertel eens, wat is er gebeurd met die ... weerwolf?' merkte hij op.

Edward had niets gezien maar in het bos had hij wel gemerkt dat Aro wat van zin was. Hij was hem meteen gevolgd en nu stond hij daar. Hij hoorde juist wat hij zei en stoofd op hem af. "Ik voeg me niet bij jullie,niet zolang ik Renesmee heb en Bella,en je krenkt haar met geen haar,anders kan je het al helemaal vergeten Aro"zei hij fel tegen hem terwijl hij neerknielde bij Bella. "Ze is niet zwak geloof me,ze is sterker dan jij denkt,nu is ze misschien zwakker,maar dat is omdat ze gewond is"zei hij kwaad tegen hem. Hij legde zijn arm om Bella heen en streek zachtjes over haar schouder.

Bella begon weer te gillen en viel met een smak op de grond. 'Aaaargh!' riep ze uit terwijl ze inelkaar kromp. Haar ribben begonnen weer akelig pijn te doen en haar been leek weer gebroken. 'Logisch, ik word eerst afgemaakt door Embry en nu door een machtige vampier!' riep ze uit. Ze luisterde verbijsterd naar Aro's laatste zinnen en slikte moeizaam. 'Nee .. dat .. dat ... dat ... dat kan niet. Edward zou nooit ... Renesmee ... ' zei keek verwilderd om zich heen en voelde de tranen over haar wangen stromen. 'Laat ze met rust! laat mij met rust!' schreeuwde ze boos. Ze ging op handen en knieën zitten en voelde alle pijn weer steken. 'Niet doen ... Nee ... ' zei ze zachtjes. Ze probeerde weer overeind te komen maar haar benen stonden het niet toe. Ze viel met een smak op de grond en bleef zo liggen terwijl de tranen over haar gezicht bleven stromen. Pas toen ze door kreeg dat Edward zich waarschijnlijk al bij de Volturi had gevoegd omdat Aro hier in levende lijf voor haar stond begon ze weer te huilen. 'Neee! Nee!' huilde ze. Ze hoorde plots de charmante stem van Edward en begreep dat hij er al een tijdje had gestaan. Ze probeerde zijn woorden op te vangen en voelde zijn arm om haar schouders. 'Edward, zeg dat .. dat .. daat je het niet doehoet.' zei ze terwijl ze haar gezicht in haar handen verborg en schichtig naar Aro opkeek. 'Ik ... ik wil niet uit de weg worden geruimd.' piepet ze krampachtig naar de boze vampier.

Aro keek toe hoe Edward opeens aan kwam stuiven en glimlachte minachtend. 'Ach, ik had moeten weten dat jij in haar buurt zou zijn .. triest dat je haar zal moeten zien sterven. Ze is nog steeds een last voor de vampier wereld. Dat vertelde Cacius me net via zijn gedachte.' zei hij smalend. Hij zag Edward bij Bella neer knielen, 'Jij komt heus nog wel bij de Volturi, geloof me.' zei hij. Hij grijnsde naar Bella en in een reflex had hij haar uit Edward's greep gekregen en hield haar strak vast bij haar keel. 'Helaas Bella, jou leven heeft te lang geduurd en zal hier eindigen.' zei hij richting Bella en Edward. Als Edward nu zou aanvallen zou hij Bella ook pijn doen. Aro grijnsde zelfgenoegzaam. 'Jammer dat Jane er niet bij is. Ze had graag geholpen.' zei hij met een gemene grijns naar Edward. Hij rolde met zijn ogen en drukte nog harder tegen Bella's keel. 'Als ze zo sterk is, waarom doet ze nu niets? Een vampier geneest snel, ze zou zich in ieder geval moeten kunnen verzetten.' zei hij scherp.

Bella begon weer te gillen toen ze uit Edward's greep werd getrokkenen spartelde wild met haar benen, het had geen zin Aro was veels te sterk nu. 'Jane had me niets kunnen doen!' probeerde ze te gillen. Ze voelde hoe Aro haar keel dicht kneep en werd er helemaal stil van, het werkte een beetje verlammend. 'N .. ne .. nee' piepte ze weer moeizaam. Ze werd begon weer te spartelen terwijl de tranen over haar wangen stroomde .. ze waren hopeloos verloren nu. Ze snapte de situatie en keek Edward met een behuild gezicht aan, 'Laat het maar Edward ... G .. g .. ga bij de Volturi. Red Renesmee.' zei ze huilend. Ze werd boos toen Aro zei dat ze zich wel meost kunnen verzetten maar haar wonden bleven gemeen steken. Ze kromp inelkaar toen Aro nog harder in haar keel kneep en sloeg haar armen om haar romp, het leek alsof ze langzaam uitelkaar werd gerukt. 'Auw .. auw.' zei ze weer zacht. Ze sloot haar ogen terwijl ze weer wanhopig uit Aro's greep probeerde te komen. 'Dood me maar.' fluisterde ze huilend naar Aro. Als ze daarmee haar geliefde zou redden had ze het ervoor over.

Edward keek naar Bella en probeerde haar te kalmeren,maar nog voor dat lukte had Aro haar al vast. Hij keek hem woedend aan. "Nooit,zal ik bij de Volturi komen"riep hij woedend naar hem. Hij balde zijn vuisten en keek hun aan. Hij stond met gebalde vuisten op en keek hem kwaad aan. "Laat haar gaan Aro,zonder haar kan ik niet verder,en dan zie jij me nooit bij de Volturi komen. En geloof me vermoord haar en je krijgt elke Cullen die er is tegen je"zei hij tegen hem. Hij had deels geluk dat Jane hier niet was anders lag hij al op de grond te creperen. Hij sprak de waarheid zonder Bella leefde hij niet verder,en was iedereen kwaad. Zelf Carlisle. "Je weet niet wat je aanricht als je haar nu niet laat gaan"zei hij tegen hem en snoof even. "Dood haar,dan dood je mij,dan dood jezelf Renesmee."zei hij tegen hem. Hij keek naar Bella dit kon niet,dit mocht niet. "Bella,ik laat je niet gaan en nooit voeg ik me bij hun,ze misbruiken hun macht"zei hij fel.

Aro hield Bella stevig vast en luisterde vrolijk naar alles wat ze te zeggen had. Hij keek naar Edward op en hief zijn schouders nonchalant. 'Zelfs Carlisle zal het later wel begrijpen ... hij eheft niet voor niets zo lang bij ons geleefd' merkte hij droog op. Hij noof toen Edward vertelde dat hij zo nooit bij de Volturi zou treden. 'Jammer, jou gave zou nog sterker worden.' zei hij. 'Eigenlijk had die hond van wie je zoveel houd ook hierbij moeten zijn! Dat zou een feest worden.' zei hij terwijl zijn verminkte lach weer klonk. Hij hield Bella stevig bij haar keel vast en sloot zijn ogen terwijl Cacius's stem door zijn hoofd galmde. 'Maak het af. Ze heeft zelf toestemming gegeven! Schiet op! Dan zijn we van al die vreselijke vampiers af!' vertelde hij. Aro grijnsde terwijl hij zijn ogen weer opende en zijn grote hand nog strakker om Bella's keel sloot. Hij tilde haar met gemak een paar centimeter de lcuht in. 'Erg jammer dat je dit moet zien Edward.' zei hij meteen tevreden ondertoon in zijn stem. Hij hield Bella nog steeds dreigend voor zich zodat Edward hem niets kon maken , met zijn vrije hand greep hij om Bella's middel waar ze duidelijk veel pijn had en met een beetje kracht drukte hij hard tegen haar romp. 'Lijden moet ze Aro! Lijden!' galmde Cacius's stem weer. Aro drukte nog steviger tegen Bella's romp en liet hem toen langzaam los. 'Doe hem hét voorstel.' klonk Marucs's stem door Aro's hoofd. Hij hield Bella nog steeds dreigend vast. 'Je kunt haar en je andere liefdes redden door je bij de Volturi te treden nu.' antwoordde hij.

Bella voelde dat ze een stukje van de grond werd getild. 'Aaaaaaah!' schreeuwde ze. Ze had nog steeds haar armen om haar romp heen geslagen en de tranen stroomde over haar wangen. 'Nee! nee!' bracht ze moeizaam uit. 'Niet doen Edward!' piepte ze. Ze voelde de greep van Aro nog strakker om haar keel en kon zich niet meer bewegen. Ze wilde net wat gaan doen toen Aro zijn arm om haar middel sloot, even dacht ze dat ze gered was maar toen hij kracht zette en ze haar ribben voelde kraken liet ze weer geschreeuw horen. Het was erger dan ze had gevoeld toen EMbry haar aanviel. Ze kon niets meer zien door haar ogen omdat de tranen maar bleven stromen. 'Edward, neit doen.' piepte ze weer. Ze voelde har hoofd tollen en vroeg zich af wanneer het einde voor altijd zou komen.

Edward wende zijn blik af,dit kon hij niet aanzien,niet bij Bella. Hij trilde op zijn benen en beet even op zijn tanden. "Als ik daar bij moet treden,wil ik dat je meteen uit Forks gaat,maar laat haar gaan Aro alsjeblieft"zei hij er wat zachter achteraan. Edward stond op het punt,om helemaal door te slaan. Als hij zou toetreden was iedereen veilig,maar wat zou er dan verder gebeuren,hij kende het echte leven van de Volturi niet,maar ergens voelde hij zich zo schuldig om wat hij zou gaan doen. "Wat zijn de voorwaarden voor als ik moest toe treden'zei hij zacht tegen hem. Hij keek gedurende de hele tijd naar Bella,waarschijnlijk zou hij nu een domme zet gedaan in zijn eigen leven,maar Bella bleef leven.

(moet eten,niet wagen om te vertrekken voor ik terug ben)

Bella probeerde te protesteren, Edward mocht dit niet doen. Niet om haar! Ze greep naar de stalen greep van Aro om haar keel en begon eraan te trekken. 'Nee .. Edward Nee!' riep ze huilend. Ze gaf he op, ze kon niet winnen van Aro. Ze kon zich ook amper bewegen, waarom werd zíj nou altijd aangevallen? Haar ribben voelde ze niet meer en haar hoofd leek nergens aan vast te zitten. 'Laat me los ... laat me los.' piepte ze weer naar Aro. Ze zweefde nog altijd boven de grond terwijl Aro haar steeds strakker vastpakte. Ze begon wanhopig te schoppen met haar benen maar het had echt geen nut. 'Auw.. laat het snel voorbij zijn .. dood me ... ' zei ze richting Aro.

Aro grijnsde om Edward die eindelijk toe gaf. In zijn gedachte hoorde hij Cacius grommen maar hij negeerde dat. Hij hield Bella een eindje van zich af zodat ze hem niet kon raken en als ze aan zijn greep begon te trekken kneep hij gewoon harder. 'Dat is goed, maar als jij bij de Volturi treed zul je die zus van je .. Alice ook mee moeten nemen. Je zult alles hier achter moeten laten en die dochter van jou gaan we opleiden tot een ware vampier. Je zult Bella eigenlijk nooit meer zien.' meldde hij triest mee. Hij merkte dat Bella langzaam haar kracht verloor en gooide haar hard op de grond. Een harde dreun was te horen en hij hoord Cacius tevreden lachen. 'Het is het een ... of het ander.' zei hij terwijl hij zijn felrode ogen op Edward gericht hield. Hij keek naar Bella die nu op de grond lag en zette zijn voet op haar onderbuik. 'Met een simpele beweging is ze weg, wij zullen dan ook weg gaan.' zei hij lachend. Zijn rode ogen glinsterde en hij rolde met zijn ogen toen hij Cacius weer hoorde grommen dat hij het af meost maken. 'Het is dat Marcus zoveel in je ziet ...' bromde hij grimmig naar Edward.

Bella werd het ene moment vast gehouden en het volgende moment werd ze met een enorme hoeveelheid kracht op harde grond gesmeten. Ze kon nog net een misvormde schreeuw laten horen en voelde haar hele lichaam niet meer. Ze probeerde wanhopig weg te kruipen richting Edward maar werd op haar rug gedraait en voelde de voet van Aro hard op haar onderbuik drukken, het was dezelfde soort pijn die ze had gehad toen Renesmee erin aan het rond zwemmen was. Ze voelde haar tranen weer stromen en bleef doodstil op de grond liggen. 'Dood me .. laat Edward met rust .. laat Renesmee met rust.' siste ze naar Aro. Ze hief haar hand en begon aan zijn voet te trekken om zo onder zijn greep uit te komen. 'Laat me gaan!' snikte ze terwijl ze haar hand weer liet zakken en toen naar Edward keek. 'Edward neit doen!' fluisterde ze.

Edward keek hem aan en neep zijn ogen toe toen dat Bella op de grond werd gesleten. "Ik heb tijd nodig Aro om na te denken. Verdwijn met Jane en kom na een lange tijd terug,dan ben ik eruit"zei hij tegen hem. Toen schoot hij naar Bella en keek haar aan,hij streek zachtjes over haar hoofd en zuchte. "Hier moet ik over nadenken,dat weet je"zei hij tegen hem. Edward was gebroken van binnen,dit was erger dan wat Jane toen gedaan had bij hem. Hij had degene van wie hij hielt zien leiden,en dat was teveel voor hem. "Vertrek nu"siste hij naar hem.

Aro negeerde de dreigementen van Cacius en Marcus in zijn hoofd en knikte. 'Nou dit is een besluit dat ik zelf neem, ik vertrek met Jane ... maar spoedig zullen we elkaar weer zien Edward. Kies verstandig!' zei hij weer overdreven deftig. Hij maakte een sierlijk gebaar en wierp toen een minachtende blik op Bella. 'Ergens snap ik nog steeds niet wat je in haar ziet, die zwakkeling.' mompelde hij naar Edward. Hij hief zijn schouders en liet Bella's onderbuik los met zijn voet. Hij keek naar het huilende meisje en zuchtte. 'Je weet wat je te wachten staat. Ik heb zo'n voorgevoel dat k al weet wat er gaat gebeuren. Bereid je maar voor Bella.' siste hij. Hij spuugde de naam van Bella uit en draaide zich om. 'Tot weerziens.' meldde hij formeel terwijl hij tussen de bomen verdween.

(topic uit)

Bella voelde haar hoofd bonken terwijl ze Edward's tedere aanraking voelde. 'Edward?' mompelde ze terwijl ze vocht tegen de pijn. Ze draaide haar hoofd een kwart slag zodat ze Aro nog kon zien. Hij noemde haar een zwakkeling en spuugde haar naam uit, ze kromp inelkaar en begon harstochtelijk te huilen. 'H.. hi.. hij... heeft gelijk.' fluisterde ze huilend. Ze verborg haar hoofd in haar handen en zocht Edward's gestalte terwijl een pijnlijke steek in haar hoofd bezit nam. 'Ik kan niets. Hij moet me vermoorden. Dit is het einde, Embry had me moeten afmaken. Ik ga jullie nooit meer zien.' huilde ze. Ze snikte weer hartstochtelijk terwijl ze opeens een natte druppel ergens op haar lichaam voelde. Ze kromp weer inelkaar en legde haar handen op haar onderbuik die wel gebroken leek. 'Edward, laat ze mij vermoorden.' was het enige wat ze nog kon uitbrengen. Boven hun hoofd klonk een harde donderklap, alsof Aro dat had achtergelaten. De donder voorspelde niets goeds.

Edward zag Aro weg gaan en keek naar Bella. Hij tilde haar met gemak op en legde haar tegen zichzelf aan. "Rustig maar,het is voorbij"zei hij zachtjes tegen haar en wreef zachtjes over haar schouder. Hij moest met Carlisle gaan praten,en niet binnen twee dagen nee,meteen. Edward was veel te bezorgd nu om ook maar niet aan Bella te denken. "Gaat het wat"vroeg hij zachtjes aan haar en sloeg zijn armen om haar heen. "Bella het spijt me,ik had dit nooit mogen toe laten,het spijt me"zei hij zcahtjes in haar oor. "Hij vermoord je niet,niet zolang ik leef,ik praat met Carlisle,maar nooit laat ik jou van mij afpakken,en Renesmee die laat ik nooit bij de Volturi gaan. Ik zal alles in mijn macht doen om dit te voorkomen"zei hij tegen haar.

Bella voelde de de aangename aanwezigheid van Edward en sloot haar ogen. 'Nee, het is neit jou schuld, geef jezelf nou niet de schuld. Ik trek gevaar aan, dat weet iedereen donders goed. Maar schuif de schuld alsjeblieft niet op jezelf .. dan walg ik nog meer van mezelf.' kon ze moeizaam vertellen. Ze krom inelkaar door elke aanraking van Edward en schudde met een verbeten gezicht haar hoofd. 'Nee .. laat me los ... ik doe jou alleen nog maar pijn.' zei ze terwijl ze weer begon te huilen. Ze legde haar hand op de plek waar de hechtingen van Edward zaten en bleef doodstil liggen. 'Je moet me laten vermoorden ... anders doe ik het zelf wel! Ik hou van je .. heel veel net als ik van Renesmee hou .. en van Jacob. Ik ben duidelijk de oorzaak dat ze hiernaartoe zijn gekomen ... Edward .. laat me gaan, breng me naar Aro voordat hij weg is. Ik zal vredig sterven vooral omdat ik eraan denk wat voor moois ik hier achterlaat.' zei ze terwijl het laatste beetje lucht haar longen verliet. 'Edward.' fluisterde ze. Ze vond de kracht niet meer om nog iets te zeggen en verloor haar bewust zijn.

Edward keek haar aan,hij schudde zijn hoofd. "Nee Bella,nee als jij dood wilt dan weet je net zo goed als mij dat ik je volg"zei hij aleen maar. Nooit zou hij haar naar Aro brengen,en hij zou haar zelf tegenhouden om naar Aro te gaan. Toen ze bewusteloos viel rolde er een kleine traan over zijn wang. Hij stond op met haar in zijn armen en liep snel naar huis. Ze had een andere omgeving nodig,een betere plaats. En die zou hij bij zijn thuis kunnen vinden. Hij kon het wagen om naar het huis van Billy te gaan,maar daarvoor was hij zelf in te slechte staat.