Waarschuwen

Embry was naar het pleintje buiten school gegaan en was in wolf formatie. Hij liet een huil horen naar Bella, hij zou haar vertellen dat ze bij Jacob weg moest blijven. Hij liet een lage gromhoren en veranderde in zijn mensen vorm. Hij ging overeind staan en ging afwachtend tegen een muurtje staan, misschien zou het vampieren meisje inet komen ... dan werd hij nog bozer.

Nieuwsgierig was Bella op een huil afgekomen van Embry, na lang denken had ze hem herkend. Ze was erg vrolijk vandaag en niet in de stemming om gemeen tegen iemand te doen. Ze kwam na een paar minuutjes op het plein aan en zag Embry nonchalant tegen een muurtje leunen. Ze liep vrolijk naar hem toe en bleef voor hem staan, ze vond zijn wolven geur erg vies, viezer dan die van Jake. Ze hield haar hand even voor haar mond en staarde naar de grond. 'Wat is er Embry?' vroeg ze zacht.

Embry rook de geur Bella steeds sterker en begon lichtelijk te trillen. Toen ze eenmaal voor hem stond en hem vroeg wat er was snoof hij. 'Ik kom je waarschuwen .. nou, je moet niet meer in ons buurt komen. En al helemaal niet in die van Jake. Je hebt hem al genoeg gekwetst met je roekeloze gedrag. En dat je voor die bloedzuiger van je koos. laat hem met rust. Als ik jullie nog een keer samen zie ... dan zullen Quil en ik maatregelen nemen.' gromde hij. Hij begn sneller te ademen en keek haar met een dodelijke blik aan. Bella had al genoeg schade aangericht.

Bella schrok van wat Embry zei en trok een frons. 'En dat maak jij uit? Ik vraag me af wat Jacob hier zelf van vind. En Sam.' zei ze boos. Ze maakte een boos gebaar naar Embry terwijl ze een stap achteruit deed. De jonge weerwolf had haar helemaal niet geroepen omdat hij haar weer wilde zien. Hij bedreigde haar gewoon! Ze snoof en vouwde haar armen over elkaar. 'Give me a break Embry. Laat me met rust. Ik vraag het anders wel aan Sam of aan Jacob. Je kunt me niets maken.' snoof ze. 'Je weet helemaal niet wat er gaande is tussen Jacob, Edward en mij.' snoof ze. Ze deed nog een stap achteruit toen Embry begon te trillen, dit ging niet goed ... maar ze was te koppig om toe te geven.

Embry snoof en kon Bella niet uitstaan. Hij liet een zware grom horen en sprong omhoog in zijn wolven vorm. Hij liep dreigend op Bella af en sloeg haar met zijn klauw in haar gezicht. 'Hou je mond vuile bloedzuiger.' snoof hij. Hij trapte hard op haar been en hoorde wat gekraak, hij genoot ervan. 'Je hebt me op een slecht moment getreft.' snoof hij. HIj gaf haar nog een klap met zijn klauw en liet een soort oerkreet horenl.

Sam had in zijn wolven gedaante toegekeken en keek naar Embry die begon te trillen. Hij rende krachtig naar hun toe en sprong tussen Embry en Bella in. "Embry hou je kalm. Met wie Jacob om gaat zijn zijn keuze's als hij daardoor gekwetst word is het zijn eigen fout"zei hij tegen hem en gromde naar hem. Even keek de donkere wolf naar Bella en zuchte kort. "Ze mogen met elkaar omgaan,hoe ze er ook om moeten leiden. Jake is een vriend van Bella en de onder bevel hebber,dus jij maakt niet uit met wie hij omgaat"zei hij tegen Embry. Embry haalde uit en dat was een fout. Sam gromde krachtig naar hem en ontbloote zijn tanden.


(even weg ben binne 20 min terug)

Bella schrok van Embry en viel door de eerste klap hard op de grond. Ze voelde aan haar gezicht en er zaten dikke krassen in, dit ging fout! Ze probeerde op te staan maar werd alweer aangevallen door de reusachtige wolf. Ze voelde hoe hij op haar been ging staan en alles begon te kraken. 'AUW! EMBRY! STOP!' riep ze buiten adem. Ze probeerde haar been weg te trekken maar haar gestribbel werd beloond door nog een fikse klap van de wolf. Ze viel weer hard met haar hoofd op de grond en voelde een snijdende pijn. 'Auw .. auw .. Jake ... Edward ...' piepte ze. Ze zag in een flits Sam erbij komen en probeerde weg te komen, alles deed pijn, krassen zaten op haar gezicht. 'Stomme hond.' siste ze woest naar Embry.

(oke)

Embry keek woest naar Sam. 'Ik ben zijn vríend! Ik wil het beste voor hem! Deze smerige bloedzuiger doet hem alleen maar pijn! Heb je z'n kop dan niet gezien Sam!' riep hij. Hij werd wat rustiger door Sam maar hoorde de laatste zin van Bella duidelijk, hij gromde nog harder en sprong weer naar haar toe om Sam heen. Hij beukte haar hard zodat ze tegen het stenen muurtje klapte. 'Nu is je bloedzuiger er niet om je te beschermen hé!' snauwde hij. Hij beet een laatste keer hard in haar been en wierp haar nog een dodelijke blik toe. Toen hij besefte wat hij nu eigenlijk aan het doen was voelde hij iets door zich heen gaan en schrok, de beest in hem was omhoog gekomen. Hij droop wat af en ging achter Sam staan. 'Shit.' zei hij boos.

Bella begon weer te gillen toen ze werd weggebeukt. Deed ze Jacob dan echt zoveel pijn dat Embry haar wilde vermoorden. Ze klapte hard tegen het stenen muurtje aan en voelde haar hoofd tollen, ze had geprobeerd naar Sam en Embry te luisteren. 'Hou je muil over Edward!' siste ze hijgend. Ze voelde haar lichaam schokken en ging met haar hand over haar wang, er zat bloed aan ... schijnbaar had ze Embry kunnen raken met haar hand. Ze keek naar haar kapotte kleren en probeerde wat te zeggen, 'E ... Edwa .. rd .. auw.' aws het enige wat eruit kon komen.

Sam keek de twee aan en keek kwaad naar Embry. "Al je het beste voor hem wil,kan je beter uit zijn leven verdwijnen Embry"brulde hij naar hem. Hij gromde en draaide zich om naar hem. "Rot op nu,nu maakte je Jake kwaad geloof me"zei hij tegen hem. Sam huilde hard naar Edward en Jacob. Hij gunde Embry geen blik meer. Hij liep naar Bella en legde zich naast haar neer. "Ze komen Bella,ze komen"zei hij zacht.

'Shit!' riep Embry weer. Hij sloot zijn ogen en vertrok meteen met zijn staart tussen zijn poten. Wat had hij gedaan?! 'Stomme wolf dat ik ben!' riep hij uit. HIj wierp nog een blik op Bella die half dood ging en zuchtte, hoe kon hij Jake ooit nog onder ogenk omen nu?!

Bella probeerde rustig te blijven maar haar hele llichaam vertrok van de pijn. 'S ... sam? S ... Sorry.' zei ze moeizaam. Ze hoefde niet te ademen maar haar menselijke instinct nam het even van haar over en ze begon sneller te ademen. 'Alles .. brand .. ' zei ze angstig. Ze probeerde te bewegen maar haar been gaf niet mee, ze zag er nu vast verminkt uit. 'Edward ... Jake..' schreeuwde ze terwijl haar lichaam zich begon te verzetten en ze vreemde bewegingen maakte.

"Embry doe iets goed en zoek Edward op,Nu"zei hij fel tegen hem. Hij keek Bella aan en duwde zijn snuit onder haar hand. "Rustig Bella,het komt allemaal goed"zei de zwarte wolf tegen haar. Hij keek recht in haar ogen en wist dat hij vroeger fout gehandelt had,toen hij Jake verbood om naar hun toe te gaan.

Edward was er al. Hij keek Embry dodelijk aan ,maar Bella had hulp nodig en wel nu. Hij schoot naast haar op de grond en keek naar de wonden op haar been. De beet,Sam of Embry moest het weerwolven gif er weer uit halen. Als hij dat deed werd het zijn dood welliswaar. "Rustig Bella,het komt goed"zei hij. Hij nam haar hand vast. Hij zou haar been,allesins de breuk zo weer herstellen,maar eerst moest het gif eruit.

Bella begon nog sneller te ademen toen ze Edward zag, 'E .. e .. embry .. pas op voor hem.' zei ze hijgend. Ze verkeerde in een slechte toestand en maakte wilde bewegingen. 'Alles .. brand .. ' zei ze tussen een paar ademhalingen door. Ze voelde haar lichaam warm worden en weer koud, het was een akelig gevoel en ze begon nog wildere beweginegn te maken. 'Auw.' piepte ze steeds. Ze kon niets anders dan creperen van de pijn. 'Edward ... niet gaan.' kon ze nog net uitbrengen.

Embry had Edward horen aankomen en was met hangende oren naar de 3 toegelopen. Hij had toegekeken hoe Bella het niet zou redden. 'Ze gaat dood.' mompelde hij. Hij keek naar Edward en wist bijna zeker dat hij door zou bijten als hij het gif eruit zou proberen te halen. Hij besloot het erop te wagen en ging bij Bella's wond staan, hij zette zijn tanden er weer in en vrijwel meteen schoot het beeld van de zielige Jacob door zijn kop, hij kón haar gewoon weg niet helpen. Embry beet had door terwilj hij Bella's hand in zijn bek had en sprong achteruit toen hij weer doorhad wat hij deed. 'Ik .. kan het niet.' schreeuwde hij paniekerig.

Edward kon haar zo niet aanzien. Hij legde zijn hand op haar been en zocht waar de bruik zat. Hij had ze gevonden en nam nu haar been goed vast,toen sloeg hij recht op de bruik,zodat de botten weer tegen elkaar waren geschoven. Toen keek hij naar de rest van de wonden. "Hier boet je nog voor Embry"zei hij kwaad tegen hem. Hij knikte naar Sam en keek dan weer bezorgd naar Bella. "Ik ga niet weg"zei hij zacht. Toen zag hij wat Embry deed. Hij sprong op hem af en drukte hem tegen de grond. "Rot op,Nu"brulde hij naar hem. Hij gaf hem een felle klap tegen zijn snuit waardoor Bella weer los kwam. Hij tilde haar met gemak op en legde haar achter Sam.

Sam keek naar wat Edward deed bij Bella en knikte,toen Embry weer kwam aanzetten gromde hij naar hem. Sam zou het gif eruit halen. Hij stond op en keek naar de wonde. "Bella,vertrouw me,dit alles komt weer goed"zei hij zacht. Toen zette hij zijn tanden in de wonde en haalde het gif er met gemak uit,waarna hij het uit spuugde. "De wonde heelt wel,maar nu heeft ze geen last meer van het gif"zei hij tegen Edward en Bella. Toen zette hij zich beschermend voor haar.

Bella was zich niet meer zoveel van bewust wat er gebeurde ... maar de klap op haar been voelde ze wel. Ze begon te gillen en probeerde haar been te pakken. 'Ah .. ah .. ah!' was eht enige wat ze kon uitbrengen. Ze rook opeens de geur van Embry weer en sloot haar ogen, wat zou hij nu weer doen? Met Edward in de buurt durfde hij vast niets ... ze had het mis. Ze voelde weer een stevige pijn door haar arm gaan en vroeg zich af of ze nu al dood was. Vrijwel meteen voelde ze Edward's koude handen onder zich en werd achter iets harigs gelegd. 'Edward nee!' stootte ze uit. Haar lichaam verzette zich nog steeds tegen het gif en toen hoorde ze Sam's rustig doordringende stem. Hij zette zijn tanden ookal in haar! Ze begon weer te gillen en bewoog nog wilder, langzaam trok de pijn een beetje weg maar het steekte nog. Ze maakte zich ook teveel zorgen om Edward, hij mocht neit vechten, hij was zelf ook nog gewond.

Embry viel hard op de grond en haalde uit naar Edward, hij miste en probeerde onder hem uit te rollen. 'Smerige bloedzuiger!' schreeuwde hij. Hij rolde zichzelf en Edward om en drukte hem nu hard tegen de grond aan. 'Je moet Bella leren te gehoorzamen. Ze is verschrikkelijk voor ons allemaal.' snoof hij. Hij sprong omhoog en draaide zich nog een laatste keer om, hier moest hij niet meer komen ... alles was zijn schuld. Hij jankte zachtjes en verdween toen tussen de bomen.

Edward werd door Embry aangevallen,maar hij liet hem doen. Ookal zou hij gewond raken,dit kon hij Bella op het moment niet aan doen. Toen Embry langzaam maar zeker weg was liep hij weer naar Bella en Sam. Edward keek naar Sam en naar wat hij deed. Hij knikte en keek weer naar Bella. Hij legde zijn hand op haar schouder. "Rustig Bella,maak je geen zorgen om mij. Ik vecht aleen als het hoog nodig is"zei hij zachtjes tegen haar. Hij zou haar zo meteen naar huis brengen,naar Carlisle als hij al terug was,oftewel naar Alice aangezien zij ook wel wat kon met de verzorgingskit van hun vader.

"Edward breng haar naar Carlisle,of naar gewoon iemand die haar verzorgt. Het gif is eruit,haar pijn is minder,maar ze leid hard,breng haar weg nu"zei hij nog kalm tegen haar. Hij keek naar Bella en gaf haar een zacht stompje tegen haar schouder. Toen hij mensen rook veranderde hij weer naar zijn mensen gedaante. "Ik kom wel is kijken hoe het met je gaat Bella"zei hij zacht. Toen stond hij op en liep langzaam weg. Een keer keek hij nog naar Edward. "Ga nu,voor iemand haar ziet"zei hij.

Bella was langzaam opgehouden met gillen, ze zag niets meer scherp door haar ogen, slechts wazige vlekken. 'Ik ... zie .. niets meer.' zei ze wanhopig. Ze zag een wazige vlek wegrennen en gromde, 'Embry.' grauwde ze. Ze voelde meteen iets in haar hoofd steken en voelde haar been weer branden, ze zocht met haar hand die van Edward en voelde wat plakkerigs tussen haar vingers .. bloed van Embry. Ze begon weer te trillen en hield Edward's hand losjes vast. Sam had al die tijd zijn verhaal gedaan maar ze had er nauwelijks iets van verstaan. Ze had hem alleen zien veranderen naar zijn mensen vorm, wat gebeurde er? Alles deed pijn, kon ze maar slapen. Ze begon te kreunen toen ze alles weer voelde branden en dacht aan de diepe sneeën op haar gezicht, die waren nog het ergste.

Edward knikte naar Sam en legde zijn armen onder Bella en tilde haar weer op. "Bella,we gaan naar het huis,je moet verzorgd worden"zei hij tegen haar. Hij hield haar dicht tegen zich aan zodat ze op hun weg niets raakte. En toen begon Edward te rennen richting hun huis,hij zag lichtjes in een snelheid paseren en voor ze het wisten waren ze al in het bos.

Bella sloot haar ogen en klampte zich aan Edward vast, ze voelde dat ze aan het lopen waren ... rennen eerder. Ze maakte zich klein en hield Edward nog steviger vast. 'Ik ga dood .. alweer.' hijgde ze. Ze voelde al haar wonden kloppen en warme tranen verschenen op haar wangen.

(xD Posten we verder in het huis dan maar/)