Genoeg!

Jacob rekte zich uit, hij was ná zijn ontmoeting met Sam hierheen gegaan. Quil en Embry moesten weg zijn maar niets was zeker. Jake stapte in zijn mensenvorm naar het water en ging aan de rand ervan op ene steen zitten. Zijn wonden prikte van het zoute zeewater, hij had net gezwommen, zijn haar hing dan ook al een gordijn over zijn hoofd heen. Hij gromde. Quil was hem stiekem gevolgd. Zijn positie werd verradde door een steen die hij weg schoptte. Met een ruk draaide Jake zich om. Hij trilde bij het zien van de jongen, Quil dus. 'QUIL!' Brulde Jake naar hem. Hij raapte de eerste beste steen op die hij zag en gooide hem naar Quil's hoofd, hij ving hem op en gooide hem neer. Hij zuchtte. Quil was door het stem geluid van Jacob een stukje naar achter gegaan. 'Godverdomme,' Schold Jake, dit was al de vijfde keer op rij dat Quil niet luisterde naar een bevel van Sam. 'Volgens mij gebruik je die oren van je niet, of ze zitten verstopt met al dat debiele chocolade bruine wolvenvachtje van je.' Brulde Jacob, ietsje minder kwaad. Hij keek hem aan, Quil deinsde achteruit, hij had Jacob waarschijnlijk nog nooit zo kwaad gezien. Billy kende hem ook niet zo .. alleen Sam .. alleen hij.

Embry kwam aangelopen in z'n wolvenvachtje en keek naar de boze Jacob die tekeer ging tegen Quil. 'Relax Jake.' dacht hij terwijl hij naar de twee toe rende in een drafje en voor ze bleef zitten. Jacob was erg boos, dat zag je zo. Hij hield zijn oren plat tegen zijn kop gedrukt en keek naar Quil. 'Wat doe je nou sukkel, je ziet dat hij boos is.' spraken zijn ogen. Hij bleef voor Jacob stil zitten, wat moest hij nu doen? Hij had liefdesverdriet ... ofzo. Hijzelf had op een afstandje naar de chaos bij Sam zitten kijken, het was verschrikkelijk.
Embry veranderde weer in zijn mensen gedaante en ging op de steen naast Jacob zitten. 'Die steen had hem kunnen raken, dan was je nog meer schuldig.' zei hij sceptisch. Hij sloeg Jacob zachtjes op z'n rug en staarde naar de grond. Moest hij nu dokter Embry gaan uithangen? Dacht het niet. 'Klifduiken?' vroeg hij droog aan de twee.

Jacob rolde met z'n ogen, Embry .. die kon hij er wel bij gebruiken nu .. 'Geweldig, alles gaat lekker, ik heb net bijna Bella's vampier vriendje vermoord.' Stamelde hij droogjes naar Embry. Hij gromde. 'Kan mij het schelen als Quil werd geraakt, die sukkel moet me niet volgen, bevelen van Sam zijn toch niet zó moeilijk?' Vroeg hij opdringerig en wierp een blik achterom naar Quil. Hij keek Embry weer aan. 'Wat denk je zelf ..' gromde Jake naar Embry. Jacob had dus nu écht geen zin in klifduiken .. hij wist niet waarom ..

Embry sprong op en rolde met z'n ogen. 'Jezus Jácob, je kan wel normaal tegen ons blijven doen. En het is haar mán.' merkte hij droogjes op. Hij perste zijn lippen tot een strakke streep en hield z'n kaken op elkaar, hij had iets verkeerds gezegd. Hij liep om de steen heen naar Quil en greep hem bij z'n schouder. 'Quil, Jacob heeft gelijk, je moet hem niet stalken, wat is het nut ervan? Sam heeft het verboden. Je bent pas net bij de groep maar je meot je wel aan de regels houden. Als je Jacob nu aanvalt vermoord hij je.' de laatste zin fluisterde hij zowat. Hij veerde overeind en staarde naar het groene meer dat voor hen uitstrekte. 'Jakkes, ik ga wel klifduiken hoor. Veel lekkerder dan .. dan deze groene drap.' zei hij stoned. Hij zette zijn vage gezicht op en waggelde langs Jake.

Jacob luisterde naar Embry's preek en toen hij langs hem heen liep pakte Jake zijn schouder vast en trok hem naar achteren. 'Jíj snapt niet wat zij voor mij betekend, zíj ís en blijft mijn beste vriendin. Ik kan dit niet maken bij Bella, zij is Bella weet je nog!' Gromde hij kwaad naar Embry en keek hem aan, hij liet zijn schouder verslappen uit zijn greep en gromde. Hij staarde weer naar voren.

Embry schrok van de plotselinge reactie en viel op de grond. Hij luisterde naar zijn vriend met ingehouden adem en drufte pas weer adem te halen toen Jacob naar voren keek. HIj kroop weg van hem en ging bij Quil staan. 'Ik weet heus wel wat ze voor je betekend, je denkt constant aan haar. En aan die Renesmee chick. We worden er wel eens gek van.' zei hij terwijl hij een valse grijns op zijn gezicht toverde. Hij gaf Quil een duwtje die half om tuimelde. 'NOu, met jou gaat het dus ook niet goed.' zei hij droogjes. 'Ga je haar weer proberen te zoenen nu? Net als die laatste keer? Ja, we hebben even in je gedachte zitten wroeten.' zei hij sloom. Hij wist dat hij nu keihard moest wegrennen.

Jacob gromde. 'Ik zóen Bella en niet .. en Renesmee nóg niet.' Siste hij tussen zijn tanden door. Hij keek achterom en liet zijn lichaam mee gaan. 'Wát denk je zelf Embry, ik ben gebroken .. op een vreselijke manier ..' Zei hij, zijn strakke gezicht werd een en al verdriet. Hij staarde de jongens aan. 'Jullie weten niet wat het is, jullie hebben het gevecht kunnen volgen, maar niet alle emoties die ik toen had ..' Gromde Jake en keek naar de grond. Embry en Quil wisten gewoon niet wat het was .. om alles te verliezen wat je lief was ..

Embry zuchtte, 'Ik weet niet wat ik nu verder voro je kan doen gozer, ik denk dat Sam de enige is die je kan helpen.' zei hij opgewekt. Hij duwde Quil ruw om en ging weer naar Jacob toe. 'Toe Jacob, klifduiken zal je goed doen!' zei hij terwijl hij met z'n wenkbrauw wiebelde en een blik op Quil wierp die weer wat bij kwam. 'Je vond het toch zo geweldig om bij de roedel te horen?' vroeg hij toen richting Quil. Hij gromde laag toen hij dacht aan de inprenting van zijn vrienden, hem was nog niets overkomen. HIj schudde zijn hoofd en gaf Jacob een klapje tegen z'n schouder, hij stond op en keek hem met grote ogen aan. 'Kom op, het zal je goed doen.' zei hij.