Sam?! Nu!

Jacob was na zijn vechtpartij meteen naar het bos gehinkeld. Edward .. hij was door het lint gegaan, Jacob laten zelf ook. Hij móest Sam informeren, die zou dit vast wel warderen. Of niet .. wat kon het Jake nog schelen?! Hij wou niemand van die stinkende vampieren-bende. Hij liet een huil door het bos klinken naar Sam, het kon hem niet schelen wat hij aan het doen was, hij móest Sam nu hebben! Jacob's vacht plakte helemaal van het bloed wat hij verloren was .. maar het was niet alleen zíjn bloed, het bloed van Edward kleefde ook aan zijn vacht. Wat een enorme stinklucht met zich meenam.

Sam zelf was juist aan het jagen toen hij de huil hoorde. "Wat nu weer"zei hij tegen zichzelf. Hij liep naar de richting vanwaar de huil vandaan kwam en trof daar Jacob aan. "Wat? Wie deed dit? En waarom"bulderde hij uit. Ondertussen wist heel het bos wel waar Jacob en Sam uithingen. Enkele wolven ogen waren te zien in de struiken. "Edward"zei hij kwaad.

'Wie anders?' Zei Jacob. Zijn gezicht was hard en koud. 'Embry en Quil kwamen het ook al even in wrijven.' Gromde hij naar Sam. Edward was te ver gegaan dit keer. 'Ik moet die stink-bloedzuigers niet meer.' Zei hij hard. 'Nu niet ..' Gromde Jake en keek naar de grond, hij staarde met zijn zielloze blik naar de grond toe en keek Sam niet aan.

"Hoe is het gebeurd"zei hij alweer wat kalmer tegen hem. Hij bekeek zijn wonden en zuchte even. "Ga straks naar Emily,en spring onderweg even in water"zei hij tegen hem. De geur van Edward deed Sam de rillingen krijgen. "Hoe zit het met Bella en Renesmee"vroeg Sam dan ook aan hem.

'Die wil ik ook niet meer zien .. ik ben té gevaarlijk.' Zei hij moeizaam, het leek alsof hij stikte in zijn woorden. Jake ademde diep in. 'Jak, ik stink écht naar vampier.' Gromde hij. Hij keek naar Sam. 'Doe ik ..,' Zei hij toen tegen Sam. Jacob keek naar de grond, hij duwde zijn nagels erin, hij zou zometeen naar Emily gaan. 'ik vermoord Quil en Embry zo.' Zei hij met een lichte grijns.

"Zeker doen,als je Paul op je dak wil. Jacob hoe is het gebeurt en nu geef je me antwoord"zei hij tegen hem en wachte af. "Quil,Embry, Kappen nu"brulde hij en meteen werd alles stil rondom hun heen. Ze waren blijkbaar weg. Sam keek hem aan en wachte af.

'Ik begon te bloeden .. uit een van mijn wonden die ik had van het gevecht,' Zei hij kalm. 'Toen ik hij door het lint gegaan en ik ook.' zei hij tegen hem en gromde lichtjes. Hij keek Sam aan. 'Zo, die zijn weg .. Bella .. Renesmee ik weet niet meer wat ik moet doen ..' Gromde Jake.

"Laat het enkele dagen rusten Jacob"zei hij aleen maar tegen hem. Veel meer kon hij nu niet doen. Jacob was als een broer voor hem,maar dit was een uit de hand gelopen situatie. "Ga naar Emily,ga daarna wat trainen of wat je ook doet"zei hij tegen hem. Sam keek bedenkelijk naar de lucht en bleef een hele tijd zo zitten.

'Normaal zou ik dan naar Bella gaan ..' Mompelde hij traag. Jacob keek naar Sam en liep traag weg. Iets verderop hoorde hij de stemmen van Quil en Embry, ze zaten achter een struik. 'Godverdomme, jongens! Rot op!' Riep Jake kwaad en zag een grijze en een chocolade bruine wolf achter een struik vandaan komen, Jake gromde naar hen. 'Rot op..' Gromde hij en Jake liep een stuk weg ..

(Nóg niet weg)

Sam keek hem aan en zuchte even diep. Hij keek nog steeds naar de hemel en hoorde toen wat. Hij liep erop af en keek de twee aan. "Jongens rot op nu"gromde hij kwaad naar hem. Zijn blik was dodelijk op hun gericht waardoor ze achteruit deinsde. "Jacob ga nu,als ze je lastig vallen val ze dan maar aan"zei hij tegen hem.

Jacob keek naar Sam en knikte. Quil had het lef om Jake aan z'n staart te trekken. In een simpele beweging legde hij hem op de grond. 'Je ben doof geworden hé, Quil?' Vroeg hij dom en gromde. Jacob liep weg, Quil was blijven liggen, hij keek Jake raar aan. Jake rolde met zijn ogen en nam zijn mensen gedaante aan. Dit keer was het echt menes, zijn wonden waren goed te zien waardoor hij Embry hoorde piepen en grommen tegen Quil.

Sam keek de twee aan. "Hou op met hem uit te dagen,hij kan het nu niet gebruiken,ga beter kijken of er nog Jonkies op weg zijn"zei hij kwaad tegen hun. Ze snelden weg. Hij zelf bleef nog een tijd liggen en veranderde ondertussen naar zijn mensen gedaante en zuchte even.