De dierenarts praktijk

Bella kwam het dierenartsen pratijk ingelopen met Jacob. 'Gezellig Jake, moet je al die dieren zien, wat schattig.' zei ze toen ze de arme dieren zag zitten met hun baasje. Ze dartelde vrolijk naar de receptie en begon druk met de vrouw te praten dat het een ernstige zaak was en dat ze nú een dierenarts moetst spreken. Ze bukte om Jacob-wolf te aaien, 'Kijk dit is mijn lieve huisdier, alleen zijn buikje doet nogal veel pijn.' zei ze droogjes. Ze zag de vrouw voorover buigen om Jacob te bestuderen. Ze trok wit weg toen ze de enorme wolf zag. 'Je kan doorlopen naar kamer 7.' zei ze haast fluisterend. Bella knikte alleen maar kort en bedankte de vrouw hartelijk. 'Kom Jake, niet treuzelen, je bent meteen aan de beurt, geweldig hé!' zei ze droog. Ze trok Jacob aan zijn staart mee naar binnen, kamer 7 in waar een man in een witte jas zat te wachten.

Jacob keek naar Bella en rolde met z'n ogen. Dit kon ze niet menen, werkelijk, hij ging nog liever dood dan iets anders. Jacob liep braaf met Bella mee en grijnsde. Jake keek naar de assistent die hem op wou tillen. Hij gromde. Toen sprong Jake zelf op de tafel en ging liggen. Wat zouden die stink-artsen gaan doen? Hij keek de arts aan die verwonderd keek omdat hij zelf was gesprongen. 'Mevrouw, volgens mij si dit een wolf.' Zei hij tegen Bella.

Bella klapte dom, 'Goedzo Jake, braaaaaaf!' zei ze lachend. Ze bleef bij hem staan en keek hem met een grijns aan, oh wat had ze een zin om hen bang te maken. Ze aaide over Jacob's snuit. 'Ach, hij wilde niet naar de dierenarts vertelde hij me, maar hij had geen keuze, die snee in z'n buik is enorm. Maarja, wat wil je als je met je aartsvijand vecht?' ratelde ze door. Ze zuchtte tevreden. 'Rustig aan maar Jakie, het gaat allemaal goed komen.' zei ze op kinderlijke vertroetel stem. Ze keek naar de dokter met z'n assistente die haar aan gaapte alsof ze een idioot was .. -wat ze ook was-

'Laten we even gaan kijken.' stotterde de dokter toen hij eindelijk zijn blik van Bella kon halen. Hij stapte voorzichtig naar de reusachtige wolf op het bed. 'Nou.. hij is wel erg groot he, welk ras is het?' vroeg hij droogjes. Hij aaide over Jacob's vacht, 'Is het een jongen of een meisje?' vroeg hij toen aarzelend. De assisent keek verwachtingsvol naar de grote wolf.

'Het is een jongentje, lief hé Je kan wel even kijken of ik gelijk heb.' zei ze overdreven geweldig. Ze klopt op Jacob's rug. 'Hup hup Jake, draai je is effe om dan kan de dokter naar je ... kijken.' zei ze lachend.

Jacob keek Bella aan en hoorde álles! Hij gromde. 'Nee,' Siste hij. Hij bleef liggen. Hij keek Bella aan. 'Wat een drama,' Verluisterde Jake en draaide toen om. Hij keek de arts aan. En dan al die mensen. Naai gewoon dat gat dicht! dacht Jacob geergerd. Hij keek naar Bella. Toen weer naar de arts. Hij onderzocht de wond. Jake kneep zijn ogen dicht. Hij zat er met een vinger in te roeren. 'Zo, zo, even mijn spullen halen.' Zei hij tegen Bella en liep weg om z'n spullen te pakken.

'Dokter toch u maakt hem van streek!' zei ze verbaasd toen Jacob zich niet omdraaide. Ze besloot even haar klep te houden en leunde tegen de muur naast het bed aan. Toen de dokter weg liep om zijn spullen te halen keek ze boos, 'Waarom zat u dan in z'n buik te wroeten?' vroeg ze. Ze liep snel naar Jacob en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. 'Hij is ook zoooo speicaal voor me, maar hij mag alleen niet dood hoor.' ratelde ze weer. Ze wipte vorlijk van haar ene been op het andere terwijl ze de dokter terug zag komen met z'n spullen. 'Dit gaat even branden voor .... Jake?' vroeg hij aarzelend. 'Jácób.' antwoordde Bella beledigd. Ze aaide nog steeds over Jake's hoofd en keek naar het spuitje dat de dokter in z'n hand had. Voordat ze nog iets kon zeggen had hij eht scherpe ding in Jacob's wond gestoken en spoot hij het helemaal leeg. 'Hé! Je had wel even mogen zegegn dat je het meteen ging doen!' zei ze geschrokken. Ze keek afwachtend naar de grote wolf die geen kik meer had gegeven. 'U HEEFT HEM VERMOORD!' schreeuwde ze. 'OH NEE!' riep ze hysterisch terwijl ze tegen Jacob begon te kloppen. 'OH NEE JAKE JAKE LEEF LEEF! Dat ding is nog niet dicht genaaid, wij worden alleen genaaid als we de rekening zo ontvangen. AARGH.' riep ze nog hysterischer.

Jacob keek naar de dokter, hij deed de spuit in een flesje en liet het ding vloeistof eruit zuigen. 'Shit,' Siste Jake. 'Das verdovings-' Jake viel stil, hij kneep zijn ogen dicht en gromde. Hij ademde sneller en keek de arts kwaad aan. Zijn poten trilde en Jake stond op. Hij stond nu op de behandel tafel. Hij trok zijn lip op en keek kwaad naar de arts toen. Hij voelde een andere arts aan hem trekken. 'Verdomme.' Siste hij. Hij zakte weer in en de artsen hechtte snel de wond. Jacob voelde de verdoving wegtrekken en piepte angstig, hij voelde pijn, en niet z'n klein beetje ook. Hij voelde elke beweging die ze maakte in zijn buik. 'Zoo,' Zei de dokter tegne Jake en grijnsde. Hij klopte hem op zijn buik. 'Oké genoeg!' Gromde Jake en sprong van de tafel af, hij keek de arts aan, de andere waren al weggegaan. 'Jij bent idioot! Dat je beesten zo behandeld!' snoof Jacob. De arts was met stomheid geslagen. Hij keek Jake aan en aaide hem over zijn rug, een pijnsteek ging door zijn maag. Hij beet in het been van de arts en trok hem onderuit. 'Phuf.' Zei Jake en rekte zich uit. Hij liep naar de deur en trok de hendel om, hij liep naar buiten en wenkte Bella.

Bella had verslagen zitten toekijken hoe Jacob de arts aanviel, ze keek droog naar de arts die crepeerde van de pijn. Toen ze Jacob naar buiten zag gaan en naar haar zag wenken liet ze een hoog lachje horen. 'JIPPIEE JE LEEFT NOG!' zei ze een beetje laat. Vrolijk dartelde ze achter de grote wolf aan en draaide zich nog even om naar de arts die nu hulp kreeg van de assistente, het bloed gutste uit het been van die man. 'Oei, die moet gehecht worden, zal ik hem even dicht naaien?' vroeg ze hoopvol. Ze zag de dokter heftig zijn hoofd schudden en angstig naar Jacob kijken. 'Naja, bedankt dat u het gratis liet doen, mijn broerder is u erg dankbaar.' zei ze droogjes. Ze wapperde met haar hand terwijl ze door de deurpost verdween en met haar Jacob-wolf langs de angstige mensjes liep. 'Geen angst, hij bijt niet ....' merkte ze droogjes op. 'Tenminste ... niet altijd.' voegde ze er een beetje laat aan toe. Ze gaf de wolf naast zich een klop op zijn rug en liep vrolijk verder. 'Gaat het schatje van me?' vroeg ze vertroetelend. Ze zag de mensen haar kant op kijken en op hun hoofd tikken .. Ge-wel-dig.

'Nee,' Siste Jake, die door Bella's klop weer een pijnscheut had. Hij keek Bella en grijnsde. Toen liep hij het gebouw uit, keek rond, niemand, en veranderde. 'Aahh, godverdomme,' Klonk Jake's stem toen hij zijn buik bekeek en gromde naar Bella. 'Dit was écht eénmalig, knoop dat ik je oren, mevrouw Swan!' Jacob keek nog steeds naar zijn buik, vier grote halen door zijn buik heen. 'En daar ging je six-pack.' Gromde hij naar Bella en trok haar het gebouw. 'Bella and Jake has left thâ building.' Zei hij over-dramatisch.

Bella begon te lachen toen ze buiten waren en keek naar Jacob die weer veranderde. 'Wauw, daar gaat je sixpack inderdaad.' zei ze lachend. Ze gaf er een aai overheen. 'Ach arme jij, en het is mevrouw Cullen' zei ze droogjes. Ze begon door te lopen. 'Zo, en awt ga je nu doen? Je bloed tenminste neit meer.' zei ze sceptisch. Ze keek nog een keer naar het gebouw achter zich. 'Waarschijnlijk lkomt er een hele grote foto van mij op het gebouw te hangen dat ik niet meer naar binnen mag met mijn wolfje.' zei ze lachend. Ze liet zichzelf op de grond zakken en hikte nog at na van de lach. 'Dit was geweldig! Ik sleep zo jou hele roedel hier heen als ze gewond zijn!' zei ze lachend. Ze sloeg op de grond en greep naar haar buik. 'Ik wil dit echt nog een keer mee maken.' zei ze weer. Rollend van de lach lag ze op de grond.

'Oké, Mevrouw Cullen,' Jacob spuugde het woord uit. 'Ik weet nog niet zo zeer of ik voor een tweede keer ga, en Jared ook niet, want die is ook al een keer geweest!' Zei hij tegen haar en grijnsde. 'Dit was éenmalige, like I said before!' Zei Jacob tegen Bella en rolde met zijn ogen. 'Ik ga de roedel zo inlichten over jou misdaad!' Zei Jake. 'Ohww, ik dacht even dat ik die arts ging vermoorden!' Zei hij tegen Bella. Hij gromde kort, hij ging écht geen tweede keer naar die vreselijke man!

Bella stak haar tong uit naar Jacob en kwam handig overeind. 'Nâh, waarom heb je hem nou niet nog meer gebeten? Hij zag er zo zielig uit, hij had maar 2 gaatjes in z'n been, hij verlangde naar nog 4!' zei ze droogjes. Ze trok een moeilijk gezicht en ging voor Jacob staan. 'Alsnog ga ik iemand meeslepen, desnoods Embry, of Paul! Die mag ik nog terug apkken.' zei ze met getuitte nadenkende lippen. Ze wiebelde van haar ene been op het andere. 'Ik had het moeten filmen ofzo, het was zo geweldig, hij wou weten of je een meisje of een jongen was terwijl ik je al de hele tijd Jake noemde.' zei ze in haar handen klappend van plezier. 'Als we nu terug gaan ... wat zullen ze dan doen?' vroeg ze lachend. Ze keek met grote ogen naar de ingang.

'Hij had er wel geteld zes, met mijn kiezen erbij.' Zei hij met een grijnsje. 'Neem Paul maar mee, die vreet die arts meteen op.' Zei hij met een glimlach. Hij keek naar de straat. 'Het is helemaal niet druk hier,' Zei Jake met een grijnsje. Hij trok Bella mee. 'Kom ik neem je mee naar Emily's huis!' Zei hij met een grijnsje. 'Hou je vast.' Zei Jake, hij veranderde en trok Bella op zijn rug te gelijk. Dit was veel leuker!

Bella rolde met haar ogen en stond op terwijl ze haar kleren afklopte. 'Fijn, hebben ze ook geen dierenarts meer.' merkte ze op. Ze wipte weer van haar ene been op het andere, toen Jacob opeens veranderde en haar op zijn rug nam schrok ze zich dood. 'Jake! Ik kan zelf ook rennen hoor.' zei ze droogjes. Ze ging kaarsrecht op de bruine wolf onder zich zitten en kriebelde achter zijn oor. 'Wat ben je toch lief als wolfje.' zie ze lachend. Ze dacht aan het knusse huisje van Emiliy. 'Wil jij míj dood? Ik moet tussen als die weerwolvend ie mij heel graag willen vermoorden?' zei ze droogjes. Ze bleef rechtop zitten en staarde naar de lege weg voor hun, misschien was het wel gaaf om op zijn rug te zitten ... en rond te rennen, en te praten over de dierenarts..

'Niemand vermoord je, ik ben toch bij je als je personal bodyguard?' Zei hij dom en bleef staan. Hij keek Bella aan. 'Maar goed, als jij niet wilt, dan ga ik wel in m'n eentje, Jared gaat zich dood lachen als hij mijn wond ziet.' Zei Jake met scheef grijnsje naar Bella. Hij rekte zich uit en dacht aan de lachende kop van Jared. Hij was ook een keer geweest, naar de dierenarts, voor hem duurde het een week om terug te komen toen hij was uitgezet.

'Nee ik ga wel mee.' zei ze met een zucht. Ze bleef doodstil op de wolf zitten en luisterde naar hem. Toen hij scheef naar haar grijnsde werd ze overspoeld door een naar gevoel, het wat precies haar favorite grijns ... die had Edward ook altijd. Verward bleef ze zitten en plukte aan zijn bruine vacht. 'Die grijns.' zei ze droogjes. 'Zal ik Jared dan even meenemen naar déze dierenarts, hij is ook zoooo geweldig met dieren!' merkte ze zacht op. Ze wiebelde heen en weer en dacht aan Paul en Jared. Als ze begonnen te grommen zou ze weggaan.

Jacob grijnsde. 'Jared?! Die krijg je niet meer mee naar de dierenarts. Misschien wil Paul wel mee, dan moet je hem wel een snoepje geven.' Zei Jacob met een domme grijns en keek naar Bella. 'Kom dan! Emily's huis is niet verweg.' Zei hij met een scheve grijns. 'Iets mis?' Jacob keek scheel naar beneden. 'Volgens mij zit daar nog een stukje van de jas van de dierenarts, of ben ik nou gek?' Vroeg hij aan Bella en liet zijn tanden zien.