Vampiers uit Seattle? Nu al!?

Bella keek ernstig naar Jacob en sloeg haar been over hem heen zodat ze op hem zat, ze gaf hem nog een paar zachte klapjes tegen zijn kop maar het hielp niet. Hij had gezegd dat z'n hoofd brandde had hij gepiept. Bella tilde zijn kop op en zocht tussen zijn vacht naar de twee gaten die moesten zijn gevormt. Na een paar minuten had ze de plek gevonden, hij was gebeten dicht bij z'n hals. 'Ik haal de pijn weg, het branden zal stoppen.' fluisterde ze. Ze ademde diep in en zette toen haar tanden in Jake's hals. Ze probeerde het gif eruit te zuigen ... wat lukte. Ze liet Jacob verwilderd los en sloot haar ogen. 'Adem ... adem Jake.' beval ze zacht. De jonkies probeerde door het krachteveld heen te gaan .. het mislukte kee rpo keer..

(hoe bedoel je rollen zijn omgedraait :'D)

'Laat .. me dood gaan Bella .. dan ben je van me af ..' Gromde hij, telaat Bella zoog het gif eruit en liet hem los, Jacob lag op de grond. Hij stopte met ademen. Het duurde een paar minuuten voordat hij weer lucht kreeg. De enorme wolf bleef stil liggen. Jacob ademde langzaam. Hij had zijn ogen dicht. Jacob had alleen nog koppijn .. véel koppijn .. hij gromde eventjes, waarom had Bella hem niet laten sterven, dat was toch haar doel?

Bella wendde haar gezicht af en luisterde naar Jacob's laatste zin. Vrijwel meteen toen hij de zin had uitgesproken gaf ze hem een harde stomp tegen zijn borst. 'Je zou toch veel beter moeten weten als beste vriend Jake.' siste ze. Ze bekeek de overige wonden van Jacob en besloot dat die zelf wel zouden helen en dat ze verder niet zoveel kon doen. Ze wreef zachtjes over Jacob-wolf's kop en gaf hem een zacht kusje. 'Je zou moeten weten dat ik je nooit dood zou laten gaan, ondanks dat we ruzie hebben.' fluisterde ze. Ze keek naar de rest van de groep die had meegeholpen met moorden, Alice was nog in de weer met de 2 over gebleven vampiers. 'Moet ik je naar de dierenarts brengen?' vroeg ze plagend. Ze keek zoekend om zich heen en zag nog steeds het gele krachtveld fonkelen om iedereen behalve de jonkies.

Jacob schoot overeind, meteen liet hij zich weer vallen. 'Ah.. Géen dierenarst!' Gromde hij. Jacob legde zijn kop tegen Bella aan. 'Ik daht dat je me echt haatte, waarom krijgt Billy altijd zijn zin ..' Gromde hij naar de grond en ging recht zitten. 'Ugh, ik denk dat ik zo over m'n nek ga.' Zei Jacob en gromde. Dat vampier gif was sterk, té sterk eigenlijk. Jacob's hoofd bonkte nog wat. 'Waar is Seth?!' Vroeg Jacob toen opeens in paniek. 'Is hij oké?' Jake klonk overstuur. Jake's kop schoot naar Sam. 'Waar is Seth.' Gromde hij naar hem. Seth was als een broertje voor Jake.

Bella grijnsde licht naar Jacob, ze aaide over zijn vacht en ging van hem af toen hij rechtop ging zitten. 'Blijf rustig zitten, die jonkies zijn uit de weggeruimt.' fluisterde ze met hese stem. Ze schrok van zijn plotselinge reactie tegenover Sam. 'Jake, Seth is oke, dat vertelde Sam net.' suste ze. Ze drukte de grote wolf tegen zich aan, 'Als het echt niet anders kan ga ik je naar de dierenarts brengen hoor.' beval ze droog. Ze dacht aan zijn andere woorden, 'Ik haatte je ook .. heel erg zelfs.. maar toen jij hier dood ging kon ik het niet over me hart krijgen alleen toe te kijken.' zei ze mat. Ze keek naar Edward en gaf Jake een duwtje. 'Gaat het nog grote boze wolf?' vroeg ze.

Edward keek de twee aan en grijnsde even droogjes. Toen keek hij naar Sam die de vampieren goed in het oog hield. "Dankje"mompelde Sam naar Edward. Edward knikte droogjes naar hem en keek dan weer naar de twee. Boze wolf,hij grijnsde even. Sam knikte naar Jake en verdween dan met Leah. Ook de Cullens druipte een voor een af tot aleen Edward en Alice er nog stonden. "Ik ga naar Renesmee"zei hij zacht tegen hun en verdween dan heel snel.

Jake kalmeerde. 'Oké .. ik zou het Sue nooit kunnen vergeven omdat te moeten melden.' Zuchtte Jake. 'Dramaqueen.' Hoorde Jacob Leah sissen. 'Relax Leah,' Klonk Embry's stem. Jacob rolde met z'n ogen. Hij stond op, dat ging teminste goed .. Hij keek Leah aan. 'Ik krijg je nog wel Leah.' Grijnsde Jake. Hij rekte zich uit. 'Zoo, veel te lang liggen sterven.' Zei hij met een grijns. 'Zeg Bella.. de groote boze wolf gaat jou opeten.' Zei Jacob en opende z'n bek, die hij nét voor Bella liet dichtklappen. Hij grijnsde.

Bella liet zich op haar rug zakken toen Jacob zicho ver haar heen boog en voor haar gezicht liet dichtklappen. Met een trap duwde ze hard tegen zijn borst aan en klopte het vieze plakkerige zand van haar kleren af. In een waas had ze gezien dat de gele gloed om haar geliefde mensjes er niet meer zat. Ze zag Edward afdruipen en zuchtte, ze moest hem heel erg dankbaar zijn. Ze stond op en keek naar beneden waar de grote Jacob-wolf was. 'Ik haat je nog steeds hoor.' brieste ze. Ze keek omhoog naar Alice en knikte kort, ze was blijf met haar hyperactieve zus. Ze sloeg haar armen over elkaar en bleef afwachtend staren. Voor haar part mocht hij haar opeten.

Alice had de laatste vampiers uit de weg geruimt en was trots op zichzelf. Voldaan liep ze naar Edward toe en zwaaide lachend naar hem terwijl ze terug naar Bella knikte. 'Nou, ik denk dat ik Jasper even achterna ga.' riep ze Bella na terwijl ze weg begon te lopen en de vampiers resten van haar kleren veegde. Ze huppelde vrolijk weg en bleef aan het eind waar ze zou verdwijnen even staan. Langzaam draaide ze haar hoofd weer naar Bella, 'Bells, kom je ook zometeen?' vroeg ze droog. Van Bella kon je alles verwachten, zij ze waarschijnlijk erg lang blijven. Zonder nog op antwoord af te wachten verdween ze dan uiteindelijk tussen de bomen waar je haar nog een beetje hoorde grinneken.

Jacob gromde, hij vloog een stuk achteruit door Bella's kracht. Hij zette zijn nagels en het zand. 'Yeah right, Bella.' Zei Jacob die zich omdraaide. Hij keurde haar geen blik meer waardig. Het ene moment vrolijk en het andere, naja. Jacob liet het zitten. Hij hinkte nog een beetje, met z'n voorpoot. Hij snoof en stopte eventjes. Hij wou zich omdraaien, maar deed het niet. Jacob liep verder. Hij zakte door zijn poot heen. 'Verdomme,' kreunde hij en stond weer op.

Bella draaide zich meteen om toen ze besefte dat ze Jake niet had mogen duwen. Ze wuifde nog een keer naar Alice toen ze vertrok en liep snel op haar Jacob wolf af. 'Jake, sorry. Ik weet niet wat ik wil, ik ben in de war, ik zie gele wazige dingen.' murmelde ze. Ze ging op haar kniëen zitten en nam zijn poot in haar handen. 'Jake, je moet even mens worden, ik wil je wonden bekijken.' beval ze hem op strenge toon. Ze aaide geruststellend over zijn rug en begroef haar gezicht erin, ze had weerstand geboden tegen Jake's wolven geur, ze rook er zo goed als niets meer van. Ze liet haar hoofd in de pluizige vacht zakken en omhelsde hem. 'Ik heb m'n belofte gebroken.' flusiterde ze.

Jacob gromde. 'En ik wil niet dat jij ernaar kijkt.' Zei hij tegen Bella. 'Het is élke keer het zelfde liedje, je weet dat onze soort elkaar niet mogen, laat het dan ook zo zijn!' Jake ademde zwaar. 'Ik zie sterretjes..' Piepte hij. Hij liet zich zakken, Jacob keek Bella aan, wat was er aan de hand in zijn hoofd? 'Ik, ahh, Verdomme, ik weet het niet me-' Jake keek Bella aan, zijn ogen werden wazig en hij viel neer, een wond vlak bij zijn maag was open en bloedde. Hij had er niets van gemerkt, Jacob Black was flauw gevallen. :'D

Bella schrok van Jacob's reactie. 'Verdomme Jake, je weet donders goed dat mij dat geen reet kan schelen!' zei ze boos voordat hij flauw viel. Ze schrok toen hij opeens neer viel en haar had aangekeken met een pijnlijke blik. 'JAKE!' schreeuwde ze. Ze rolde de reusachtige wolf om, 'Verdomme, waarom ben je nog een wolf, zo kan ik niets voor je doen, of ik moet je naar de dierenarts brengen.' zei ze paniekerig. Toen ze Jacob-wolf eindelijk had omgedraait keek ze vol afschuw naar zijn buik waar een grote wond was die hevig bloedde. 'B ... b ... bloed.' fluisterde ze met trillende stem. Ze wendde haar gezicht af en nam een hap adem om zich vervolgens weer op de wolf te richten. 'Heb je geen knopje om je weer mens te maken?' vroeg ze droogjes. Ze probeerde zo ontspannen mogelijk te blijven en aaide over zijn vacht. 'Die wond moet gehecht worden, maar dat kan ik niet.' zei ze. Ze drukte een kus op zijn voorhoofd en aaide hem weer, 'Jake .. blijf bij me.' zei ze teriwjl het huilen haar nader bij stond dan het lachen.

Jacob zei niets meer, hij lag stil. Hij bewoog niet, maar ademde wel, heel traag. Jacob's ogen waren dicht, hij deed niets meer. Ergens hoorde hij Bella's stem vaag roepen, schreeuwen. Jacob wou wel wakker worden, maar hij kon het niet .. hij kon niets meer .. hij zat opgesloten in zijn wolvenvorm!

'JAKE!' riep Bella geschrokken uit toen hij niet meer reageerde en als half dooie wolf op de grond bleef liggen. 'JAKE! JAKE WORDT WAKKER!' riep ze paniekerig uit. Ze stond op en begon aan zijn staart te trekken. 'SAM?! LEAH? JARED? EMBRY?' schreeuwde ze zo hard ze kon. 'oh nee .. oh nee .. oh nee.' mompelde ze. Ze trok nog harder aan Jacob's staart en pleurde toen voorover op de grond. 'Auw! Godver!' riep ze boos. Ze kroop weer naar Jacob toe en nam zijn enorme wolven kop in haar schoot. 'Wordt wakker jij!' zei ze weer paniekerig.

Jacob's lijf werd overal mee naar toe gesleurd door de paniekerige Bella. Hij opende even zijn ogen. Alles draaide, hij sloot ze snel weer. Jacob stond op, hij leek wel dronken. 'Bell- ik bloed .. wegwezen gek! Je zuigt me straks leeg .. 'Gromde hij en wankelde een stuk naar voren. Toen stortte Jake weer in. 'Verdomme,' Gromde hij en ging weer goed liggen, hij kon echt niet bewegen.

Bella gromde laag, 'Ik kan heus wel weerstand bieden tegen m'n beste vriend, bedankt voor je vertrouwen.' zei ze droogjes. Ze trok nog eenk eer aan Jake's staart terwijl ze over de grond kroop. 'Verdomme Jake, ik breng je naar de dieren arts!' zei ze boos. Met een grote stap stond ze over de enorme wolf heen en probeerde het half-mens-dier-ding op te tillen. Helaas was hij veels te zwaar en viel ze samen met hem op de grond ... voor de zoveelste keer. 'Dat wordt dus staartje trekken.' zei ze bedachtzaam. Ze begon weer als een gek te trekken -al wist ze niet eens of er een dierenarts bestond hier in forks- toen de bloedgeur haar neus binnen drong. 'Lekker, bloed.' zei ze afwezig. Ze hield haar kaken stijf op elkaar en keek Jacob recht aan - haar ogen dof goud - ze had niet zo'n dorst, ze kon het weerstaan. 'Of moet ik je naar Billy slepen?' vroeg ze twijfelend. Ze vroeg zich af of Jacob nog leefde ...

'Emily, Sam .. ' Zei Jacob hees en voelde hou zijn enorme lijf over de grond werd getrokken door Bella. Hij kon zelf niet lopen, dat werd al een probleem. Jacob sloot zijn ogen, hij verloor steeds meer bloed .. dat Bella er tegen kon .. niet normaal.

Bella begon lichtelijk hysterisch te worden van het bloed maar hield zichzelf goed onder controle. 'Goed.. dan gaan we naar Sam en Em.' zei ze dom. Terwijl ze begon te lopen trok ze Jacob handig aan zijn staart mee over de grond. 'Niet te geloven dat ik jou ooit zou moeten mee slepen aan je staart.' mompelde ze half lachend. Ze begon als afleiding te fluiten, 'Dus, we moeten zo naar het huis toe, ach ik ebn er al geweest ... toen Jared enzo er ook was. Jij was Paul aan het aanvallen, super grote muffins ... goede tijden .. goede tijden.' zuchtte ze droogjes. Ze begon hander te lopen en had Jacob onder tussen goed vast gepakt zodat hij niet meer over de grond sleepte. In een rustig tempo liep ze naar het huis van Sam en Emms.

Jacob grijnsde afwezig, klopt. Hij was toen Paul aanvallen die tegen Bella uit was gevallen. Jacob stond op. Hij wankelde wat, en zijn wond bloedde nog steeds. Hij trok zijn staart uit Bella's handen en gromde eventjes. 'Vier poten lijken me genoeg op op te lopen,' Zei Jake even veranderde toen terug. Er zat een grote wond, ter hoogte van zijn maag. 'Verdomme, ziet er niet fraai uit ..' Zei hij tegen Bella en grijnsde. Hij hield zijn hand op de wond.

Bella voelde Jacob opeens heel erg kronkelen en liet hem los. Ze keek hem droog aan toen hij terug veranderde en schrok van de grote wond bij z'n maag. 'Woooooh Jake! Die wond is enorm!' zei ze droogjes terwijl ze zich voorover boog om de takjes uit zijn maag wond te verwijderen. 'Lekker zeg, waarom ben je nou veranderd? Ik zou het gezicht van zo'n maffe dieren arts willen zien als ik vertelde dat mijn wolf gewond is.' zei ze droogjes. Ze bleef naar de wond staren en probeerde Jacob te helpen met lopen, 'Gaat het wel? Moet ik je echt niet dragen? Ik kan je op m'n rug nemen? Dan word ik helemaal bebloed en kan ik het later oplikken.' zei ze nog droger dan eerst. Ze probeerde zich goed te houden, 'We moeten opschieten, of moet ik je naar Carlisle brengen?' Met grote stappen liep ze verder Jacob achter zich mee trekend.

(omg.. ik ben echt goed in Nederlands -.-")

'Het gaat, enne, sinds wanneer ben jij een slangenmens dat je bij je rug kan?' Vroeg hij droog naar haar. Jacob gromde. Hij liep zelf wel. 'Naar dr.Cullen? Wil je me dood ofzo? Ik kan die lucht echt niet hebben!' Zei Jacob nogal geirriteerd. 'Ik moet wel naar een ziekenhuis, anders .. dan bloed ik dood ofzo.' Zei Jake.

Bella snoof, 'Nou sorry hoor dat ik je probeer te helpen.' zei ze bar. Ze begon naast Jacob te lopen. 'Nou, je hebt anders egen last van mij, af je kan heel goed acteren.' zei ze nog steeds strak voor zich uit kijkend. 'Zal ik je anders even hechten? Is zo gebeurd hoor.' zei ze sarcastisch. Ze sloeg haar armen over elkaar en staarde in de verte; zij had zelf wel weerstand kunnen bieden tegen Jacob's geur, ze vond het niet zo heel moeilijk, ze was vaak bij hem. Ze zuchtte een keer diep en keek toen opzij naar het bloedende lichaam dat naast haar liep.

Jacob rolde met z'n ogen. 'Jij kan niet hechten Bella, en ik ga gewoon na- Shit! Dat kan niet .. dan moet ik weer liegen. Verdomme.' Zei hij tegen haar. Jake gromde. Hij keek Bella aan. 'Shit. Dan maar naar die bloedzuiger van je.' Zei hij tegen haar. Hij keek naar Bella. 'Breng me maar naar Carlisle.' Zei hij tegen haar.

Bella keek Jacob boos aan, 'Misschien kan ik het wel, gewoon die wond bij elkaar houden en dicht naaien, niets aan ...' zei ze droogjes. Ze rolde met haar ogen toen Jacob weer begon te schelden.'Ik ga het tegen Billy zeggen hoor, die word heeeeeeel boos.' zei ze op een pesterige toon. Ze liep strak door, 'Nou volg me maar.' zei ze bot. Ze wijzigde haar pas en sloeg linksaf, op naar het ziekenhuis waar Carlisle nu waarschijnlijk aan het werk was, hij was net zo belangrijk voor haar als Charlie ... en Billy. Ze zuchtte en liep met grote passen verder, die verdomde bloedgeur werd steeds sterker!