Eindelijk terug.

Alice kwam met elegante passen het schoolplein opgelopen, het was helemaal leeg en ze kon zo doorlopen naar de tennistafel waar ze op ging zitten. Ze speelde met de kleine bal heen en weer en keek bedachtzaam rond. Ze was een tijdje weggegaan omdat het met Jasper niet zo goed ging, ze had haar familie erg gemist, vooral Edward, Bella, Carlisle en Esmée. De kleine Renesmee had ze nog het meest gemist. Ze glimlachte bij de gedachte aan het kleine meisje en kon zich Edward en Bella's gezicht er zo in voorstellen. Ze vroeg zich af of er nog wat was gebeurd, toen ze was aangekomen moest ze via La Push, de weerwolven geur was nog steeds haar neus binnengedrongen. Afwachtend staarde ze naar het balletje in haar handen terwijl ze haar tas wat opschoof over de tafel en wachtte ... tot er iets zou gebeuren.

Edward kwam zelf ook weer naar school toe en keek naar Alice. Hij glimlachte even. Maar zat met zijn gedachten compleet ergens anders. Bij Bella en Jacob en het feit dat Jacob had ingeprent met hun dochter. Hij ging bij zijn zus zitten en keek haar aan. "Heey,lang niet gezien,Esme was al ongerust over je"zei hij tegen haar en legde zijn handen op de tafel en tikte de hele tijd in het zelfde ritme op de tafel.

Alice veerde op toen ze Edward aan zag komen, ze glimlachte en sprong naar haar 'broer' toe en drukte hem haast plat in een poging hem te knuffelen. 'Edward! Lang neit gezien! Ik was ook ongerust over jullie, gelukkig hadi k niets ernstigs gezien in m'n visioenen.' zei ze lachend. Het klonk als belletjes in de wind. Ze kuchte een paar keer en klopte op Edwards schouder. 'Broertje, wat is er aan de hand? Is alles wel oké hier?' vroeg ze aarzelend. Ze keek met grote ogen naar haar in diep gedachte verzonken broer en zuchtte, 'Ik had nooit wegmoeten gaan om Jasper te helpen.' zei ze zacht.

"Alice ik moet je wat vertellen wat ik zelf niet accepteer. Jacob is terug gekeerd. Bella is naar hem toegegaan met Renesmee,Jacob is met Renesmee in geprent en hij en ik hebben ook gevochten"legde hij in het kort uit aan haar. Hij keek naar Alice en zuchte. "Nee,het was goed dat je Jasper was gaan helpen"zei hij kalm.

Alice verstijfde toen ze het hoorde van Jacob en Renesmee en schudde haar hoofd. 'Dat .. dat ... dat méén je toch zeker niet?' zei ze zacht. Ze kon haar stem niet verheffen, het zou alleen maar vervormt en breekbaar klinken. 'Dus .. we kunnen niets meer doen?' zei ze met een akelige piep inhaar stem, ze had het vervormen dus niet kunnen voorkomen. 'En Bella? Wat vind die ervan? Dit gaat helemaal verkeerd! Het is neit normaal, het kan jullie relatie ook in de problemen brengen.' zei ze bedachtzaam. Ze zuchtte en glimlachte vaagjes. 'Kan ik wat voor jullie doen?' vroeg ze.

"Denk je dat ik vecht met hem voor de lol,het is waar. Bella,eerst was ze kwaad op hem,en nu weet ik het niet meer. Ik weet niet wat ik moet doen Alice echt niet. Onze relatie zal niet in de problemen komen,we moeten dit in familieverband bespreken met elkaar"zei hij tegen haar en zuchte even. Hij verhefte zijn stem niet meer,nee hij was kwaad genoeg geweest. "We moeten het maar accepteren,hoe zeer het ons ook doet"zei hij.

Alice slikte en knikte, ze ging weer op het groene tafeltje zitten en trok haar knieeën op terwijl ze afwezig naar het balletje staarde, 'Het is niet te accepteren, het zal heel moeilijk worden.' zei ze mompelend. Ze bleef als een mooi beeldhouwwerk stil ztiten en knarste met haar tanden, ze zocht naar dingen om tegen Edward's voorstel in te gaan maar het was hopeloos. 'Het zal jullie relatie echt in gevaar brengen als dit zo doorgaat, ik voel het.' zei ze wat harder. Ze kon nog steeds niet bevatten dat die kleine lieve Renesmee was ingeprent met Jacob, die stink hond.

"Alice"siste hij naar haar. "Ik en Bella,er komen misschien problemen,maar we slaan ons eruit. We moeten met iedereen bij elkaar spreken,anders gaat er veel te veel heisa om komen"zei hij tegen haar. Hij keek even naar de grond en snoof. Toen balde hij zijn vuisten. "Die stinkende hond moet simelweg van ons wegblijven,ookal komt er een leeftijd waneer Renesmee naar hem toe zal willen"zei hij tegen haar en je zag de woedende blik in zijn ogen.

'We zullen haar wel bij hem weghouden, ik zeg al niets meer.' antwoordde Alice. Het was niet echt een antwoord, meer een bevestiging voorzichzelf. 'En .. wat is het plan Ed?' vroeg ze dom. Ze zat nog steeds als een beeldhouwwerk op het tafeltje en bewoog neit, alleen haar lippen gingen op en neer om de woorden te formuleren. Ze bleef dood voor zich uitstaren terwijl er van alles in haar hoofd rond ging, 'Waar is Nessie nu?' vroeg ze.

"Ze is thuis bij Esme,wat het plan is weet ik nog niet Alice,Esme zegt dat ik haar moet loslaten,maar dat wil ik niet"zei hij tegen haar. Hij zette zich dan naast zijn zus neer en zuchte eventjes. Toen keek hij voor zich uit,zijn blik was dood en leeg,maar hij voelde zich heel levendig. "Ik ga naar huis,ga je mee,of blijf je hier zitten"zei hij.

Alice knikte alleen maar naar Edward en kwam eindelijk uit haar houding. Ze kwam van het tafeltje af en pakte haar tas op. 'Ja.. ik ga wel mee, wat moet ik anders doen? Zie ik Esmée ook weer eens.' zei ze lachend. Ze glimlachte dom en begon alvast te lopen, na dit nieuws had ze geen zin meer om te rennen, of om door de bomen te slingeren. Ze bleef naar de grond kijjken terwijl ze liep, ze wou echt heel graag iets doen ... maar wat kon ze? Ze was heel creatief? Zou ze de boel nog kunnen redden? In gedachte verzonken liep ze wat verder.

Edward keek haar aan en zuchte even diep. Dan verdween hij ook uit de aula. En hij rende vervolgens naar huis naar Renesmee en Esmée. Al snel was hij compleet uit het zicht verdwenen en ook van de school. Even keek hij nog achterom maar verdween dan helemaal.

(inspiloos sorry)