Nieuw, een boswandeling

Ook al was ze net verhuisd ze was toch erg vrolijk. Op de een of andere manier had Illiana er heel veel zin in hier te gaan wonen. Toen het huis klaar was en alles op zijn plaats stond besloot ze meteen een boswandeling te maken. Het maakte niets uit dat ze niet over het pad liep maar gewoon doorstak. In de stad was het ook wel heel moeilijk leven als je een weerwolf was. Hoe kon je dan ooit rustig eens transformeren. Niet dus. Altijd oppassen en vaak gingen er dingen mis. Ze had de hele gymzaal in brand gestoken, omdat er meerdere vampiers waren. Daarom was ze van school gestuurd en moesten ze ook nog eens verhuizen. Illi keek naar de bomen en begon te rennen. Ze vond het heerlijk in dit grote bos zonder mens om zich heen. Al was ze nog in haar menselijke vorm ze kon aardig goed overweg met het ruige terrein. Bij een mooie rots met een kleine open plek en een riviertje ging ze zitten en streek haar rode haar uit haar gezicht. Zucht.. Het was hier beter dan ze had kunnen hopen. Van de vampiers hier wist ze nog niets, net zo min als van andere weerwolven.

Met een grijns van oor tot oor liep Kiki over het bos pad, de nieuwe weerwolf, had ze allang geroken. Ze zag verder op een meisje wat duidelijk en sterk naar weerwolf rook, haar grijns werd breder. Ze veranderde snel en nam een sprint voorbij Illiana. Ze huilde vrolijk en rende toen een stuk verder, toen keek ze om, de speelse grijns was niet van haar gezicht af te krijgen, tijd voor een potje stoeien met een mede-weerwolf. Kiki sprong behendig over de stenen en plonsde in de rivier. Ze keek omhoog naar het meisje met de rode haren wat daar roerloos zat.

Illiana merkte al snel de andere weerwolf op die haar naderde. Er waren hier dus meer, kon het nog beter? Ze keek naar de wolf die huilde, voorbij haar rende en in de rivier beneden sprong. Illi glimlachte en sprong voorover. Tijdens haar sprong veranderde ze in een roodkleurige wolf. De kleur van haar vacht was zo ongeveer de kleur van haar haren met dan alleen wat wit en zwart erdoor. Met een plons kwam ze in de rivier terecht en zwom naar de kant. Daar schudde ze haar vacht uit waardoor de druppels alle kanten op vlogen en iedereen die in de buurt stond nat maakte. Haar groene ogen twinkelde vrolijk. Nog nooit had ze een soortgenoot gehad om iets mee te doen.

Kiki's groen/blauwe ogen twinkelde vrolijk. 'Hallo!' Blafte ze vrolijk naar Illi. Ze grijnsde. Het kon gewoon niet beter vandaag. Kiki keek naar de grond, de trillingen van een hert waren dicht bij. Ze keek naar de struiken waar een groot hert verscheen, zijn gewei was groter dan de andere herten die Kiki ooit had gezien. Haar ogen glommen van plezier en ze wenkte Illiana. Zelf ging ze klaar staan om aan te vallen.

Illiana grijnsde vrolijk naar de andere wolf. "Hey"blafte ze vrolijk terug. Ze volgde de blik van Kiki naar de grond en daarna naar het grote hert. Hij had een enorm gewei. Wat een uitdaging, dacht Illi meteen. Ze gaf een zachte lage grom van blijschap. Ze knikte naar Kiki en ging ook in de aanvals positie staan. Als Kiki een teken zou geven zouden ze samen het hert te lijf gaan. Mooie jacht zou dit worden en Illiana was verast en blij, omdat ze eindelijk iemand had om zo iets mee uit te halen. Om mee te jagen en te spelen. Iemand die haar volkomen begreep.

Kiki grijnsde. Ze keek nog naar het hert, dat angstig naar de 2 wolven keek. Ze gaf een korte knik. Ze keek toen weer naar het hert en stoof er al op af, ze zou het niet in haar eentje kunnen doden maar als Illiana er zo bij kwam moest het gewoon lukken. Ze waren samen net een soort mini-roedel. 'Eerst maar verwonden.' Dacht ze. Ze beet handig in de poten van het hert, wat nu aan het rennen was. Kiki verdween al half uit het zicht. Illiana moest op schieten.